بی خدا بودن چه حسی دارد؟

[Mehrbod]

ای بابا عزیز من چرا عصبانی میشی داریم بحث می کنیم جنگ که نمی کنیم یه لیوان آب سرد خوبه برات
اینو داشته باشین

نـه گرایش و خواستن آنچنانی که ندارم, ولی خب بد هم نیست نوشتید یک
خرده با ترفند‌هایِ ادبیک و زیرکانه‌یِ برادران خودفریب و دگرفریب آشنا میشویم و برای
نمونه سردر میاوریم که این "عالم معنا" چیست و چگونه است که درویش همه اش
خوش و سرخوش است ولی ما که باید کرایه خانه را بدهیم و هشتمان گروی نُه‌مان است, نه؟

در نوشته این "عالم معنا" از دیدگاه درویش خداپرست خودفریب اندر نگرش بوده, اگرنه چُنانکه در همان
جُستار آمده — و از روی نداشتن باریکبینی بسنده ندیده‌اید — گیری در بودن خود این "جهان چـَمین" نداشته‌ایم:

Not Acceptable!

به اینکه "عالم معنایی" هست که بدست نیروی پندار پدید میاید هیچ شکی ندارم

و اینکه چرا این "عالم معنا" [از دیدگاه درویش] ریشخندآمیز و دروغ است:

...
آیا یک احساس گرم و خوب درباره‌یِ اینکه آفریدگار کیست و چیست و به راز پیدایش کهکشان و جهان هستی راه یافته‌اید؟
اگر این, خب همین احساس را بسیاری با نوشیدن مسکالین هم پیدا میکنند.

پرسش همواره این است: سنجه‌یِ اینکه ببینیم یک چیزی درست است یا نه, چیست؟


سنجه‌یِ شهود همیشه به کار نمیاید, چون شهود لغزشمند است. سنجه‌یِ احساس همیشه به
کار نمیاید, چون احساس لغزشمند است. تنها سنجه‌یِ معتبر و ارزی که در دست هست, همان منطق است.

همه‌یِ شهود و احساس (عالم معنا) میگوید که A همرنگ B است, ولی منطق میگوید نه:

چُنانکه در نگاره‌یِ گیرای quote شده میبینید, "عالم معنا" راه به هپروت هم میبرد و خداپرستِ اجنه‌باور نیز ازینرو, در بخش ِ "هپروتسان" میزید.





پ.ن.
==>

... و چگونه است که درویش همه اش خوش و سرخوش است ولی
ما که باید کرایه خانه را بدهیم و هشتمان گروی نُه‌مان است, نه؟

(:

= زیستن در واقعیت