درخودماندگی

[Nikzad Mehrazmanesh]

سلام امیر عزیز خوش برگشتی دیدم در تاپیک هنر والا بحث را به معماری هم کشاندی و کلی کیف کردم

من در این شرکت نقش مترسکی را ایفا می‌کنم که «تقلب» سخیف مرد نرمال را محدود می‌کند و با تهدید به «اعمال قانون» او را در شرایط «حداقل کارآمدی» نگاه می‌دارد.

این داستان مرد شریف کارآمدت من را گیج کرد. اگر مثالی دولتی می زدی راحتتر می فهمیدم ولی در سیستم سرمایه داری خصوصی که هدفش بیشینه کردن سود است هیچ کجا "کارآمدی " توهمی فرد نرمال با کارامدی بنگاه اقتصادی یعنی سود همسو نمی شود؟ وقتی می شود با وابسته کردن دستمزد و منزلت کارمند لایق به افزایش سود یا شریک کردن او در درصدی از سود او را به بازدهی و درستکاری بیشتر ترغیب کرد وقتی می توان ضمن زدن توی سر تنبل ها او را نوازش کرد تا دیگران بر اساس اقتصاد رنج ولذت تلاش کنند مانند او بهره ور باشند چه نیازی به جنون پیشه در سیستم هست ؟ یعنی مرد کاردان داستان اینقدر در کار فرو رفته وتک بعدی است که نمی توان وظیفه زدن توی سر تنبل ها را به او سپرد و لازم است یکی تخصصی برای این کار بیاید در سیستم؟

[Ouroboros]

سلام امیر عزیز خوش برگشتی دیدم در تاپیک هنر والا بحث را به معماری هم کشاندی و کلی کیف کردم

سلام، ممنونم گرامی.
اگر خواستید نظرتان را در آنجا بنویسید تا ما استفاده بکنیم.

این داستان مرد شریف کارآمدت من را گیج کرد. اگر مثالی دولتی می زدی راحتتر می فهمیدم ولی در سیستم سرمایه داری خصوصی که هدفش بیشینه کردن سود است هیچ کجا "کارآمدی " توهمی فرد نرمال با کارامدی بنگاه اقتصادی یعنی سود همسو نمی شود؟ وقتی می شود با وابسته کردن دستمزد و منزلت کارمند لایق به افزایش سود یا شریک کردن او در درصدی از سود او را به بازدهی و درستکاری بیشتر ترغیب کرد وقتی می توان ضمن زدن توی سر تنبل ها او را نوازش کرد تا دیگران بر اساس اقتصاد رنج ولذت تلاش کنند مانند او بهره ور باشند چه نیازی به جنون پیشه در سیستم هست ؟ یعنی مرد کاردان داستان اینقدر در کار فرو رفته وتک بعدی است که نمی توان وظیفه زدن توی سر تنبل ها را به او سپرد و لازم است یکی تخصصی برای این کار بیاید در سیستم؟

«در کار فرو نرفته»، نگرش او به جهان چنین می‌طلبد که همکاران خود را همچون دوستان خود ببیند و قادر به دور انداختن آن‌ها در مواقع لزوم نباشد. کاپیتالیسم به طور خاص و به شدت نیازمند جنون‌پیشه است که می‌تواند با یکسری آدم‌ها نشست و برخاست داشته باشد، گپ و گفت بکند، ماه‌ها و سالها رفت و آمد داشته باشد و سپس در یک لحظه بدون ذره‌ای تردید یا دشواری روانی آن‌ها را دور بیاندازد. اگر شما اینرا عجیب می‌بینید به خاطر آنست که احتمالا درخودمانده یا جنون‌پیشه هستید و رفتار آدمهای نرمال - این رفتار که حاضرند بهای «ناکارآمد شدن» را بپردازند اما کسی را از خودشان ناراحت نکنند – برایتان بی‌معنی است.



این‌ها مقالات جالبی هستند در اینباره :



https://en.wikipedia.org/wiki/Psycho..._the_workplace

Are CEOs and Entrepreneurs psychopaths? Multiple studies say “Yes”

Which Professions Have the Most Psychopaths? The Fewest? - TIME



البته تعریف کلینیکی از جنون‌پیشگی بسیار متفاوت است با تعریف من، و تعریف من بیشتر یک «مقدمه» و «بستری»ست که آن ویژگی‌های دیگر برای وجود به آن نیاز دارند.



ضمنا لازم است یادآوری بکنم که توسری زدن به «تنبل‌ها» نباید باشد، باید به «گوسپند سیاه» یا «امگای جمع» باشد که بیشتر مواقع تنبل هم نیست، چه بسی بالعکس، از همه بیشتر تلاش می‌کند تا شاید مقبولیت خود را افزایش بدهد(overcompensation)، که البته وضع را بدتر می‌کند و گوسپندان او را «چاپلوس» و «ریاکار» و ...می‌بینند و از وجودش احساس خطر می‌کند زیرا «مثل ما» نیست و به جای استفاده از هر فرصتی برای تقلب بیشتر جان می‌کند! آن‌ها که باید گوشت قربانی بشوند صرفا بازنده‌هایی هستند که آرامش گله را برهم می‌زنند و بار اضافی «به نظر می‌آیند». تنبلهای حقیقی اغلب در میان محبوب‌ترین کارمندان یک شرکت هستند، آن‌ها که برای همه شیرینی می‌خرند، دلقک‌ جمع محسوب می‌شوند و همه را دست می‌اندازند، همیشه آخرین اخبار را با صدای بلند تعریف می‌کنند و … این‌ها به نظر باقی گله «ناکارآمد» نمی‌آیند، کار آن‌ها خریدن شیرینی و جوک گفتن و دلقک‌بازی‌ست.


مجازات کردن تنبل‌های واقعی(رجوع به اعداد و ارقام خام و نادیده گرفتن عنصر انسانی) به نوعی بدترین الگوی «بهینه‌سازی» عمل‌کرد شرکتهاست زیرا جنون‌پیشگان استاد تمارض به وظیفه‌شناسی و پرتلاشی هستند و ربودن ثمره‌ی دسترنج دیگران را تا سرحد یک هنر برکشیده‌اند. آنچه امروز مشهور به «آزمایش انرون» شده نشان داد که اخراج کردن ۱۰٪ پایین شرکت هر شش ماه باعث می‌شود جنون‌پیشه‌ترین افراد پیشرفت بکنند نه مولدترین‌ها و نهاد پس از مدتی به فساد و نابودی کشیده بشود.


شریک کردن نرمال‌ها در سود و … هم بی‌اثر است زیرا این افراد بلندپروازی چندانی ندارند و خوش بودن را ترجیح می‌دهند به موفق بودن. علاوه بر این عنایت بفرمایید که «کارآمدی» برابر با «سود-دهی» نیست و در بعدی غیراقتصادی اتفاق می‌افتد و من آنرا به معنی «برآوردن هدف وجودی سیستم» تعریف کرده‌ام. پس شریک کردن نرمال در سود حتی اگرهم سود-دهی شرکتی را بالا ببرد باز این به نقشی که جنون‌پیشه برای ایفا دارد لطمه‌ای نمی‌زند، چون وظیفه‌ی او بسیار فراتر از اخراج کردن گوسپند سیاه است، نقش او پدید آوردن تناسب میان آرامش و اضطراب در گله است تا همه راحت و آرام به مسلخ بروند.


این تست جنون‌پیشگی کلینیکی کوتاه و جالبی‌ست و من پیشبینی می‌کنم بیشتر اعضای اینجا بالای ۷۰٪ و نمره‌ی ۴ در آن بگیرند، زیرا میان درخودماندگی و جنون‌پیشگی تنها یک تار مو فاصله است و اینها در همه چیز یکسان هستند بجز برخوردشان با حقیقت/دیگران.


Levenson Self-Report Psychopathy Scale

[Nikzad Mehrazmanesh]

Levenson Self-Report Psychopathy Scale

You score for primary psychopathy was higher than 69.77% of people who have taken this test.

You score for secondary psychopathy was higher than 83.97% of people who have taken this test.

[Mehrbod]

این تست جنون‌پیشگی کلینیکی کوتاه و جالبی‌ست و من پیشبینی می‌کنم بیشتر اعضای اینجا بالای ۷۰٪ و نمره‌ی ۴ در آن بگیرند، زیرا میان درخودماندگی و جنون‌پیشگی تنها یک تار مو فاصله است و اینها در همه چیز یکسان هستند بجز برخوردشان با حقیقت/دیگران.

این آزمون را من همان چند هفته پیش داده بودم و اینبار نیز دوباره دادم, برآیند در هر کمابیش یکسان و بهنجار بود:




بار یکم برآیند در آزمون یکم ٨٠% (٣.٩) و آزمون دوم ٢٠% (٢.١) بود.

بار پیشین در آزمون دوم یک شمار کارهای هنری نشان داده شده بود, اینبار پرسشی درباره‌یِ دوست همدم (close friend).



جدا از اینکه این آزمون چند درست و نادرست است, من چیز ویژه‌ای ندیدم و
بوارونه‌یِ پیشبینی شما, احساس درونی من نیز مرا در همان میانه میگنجانید.