نگر شما درباره‌یِ پارسیگویی چیست؟

[Mehrbod]

بنده مسائل علمی بسیار پیچیده و حجیمی را مطالعه کرده و یاد گرفتم ام که اینها درمقابلش چیزی نیست.
در تخصص خودم هم بقدر کافی برجسته هستم، که خودتان در تالار رایانه شاهد بودید در بحث کوتاهی که با هم داشتیم.

اما انسان زیرک نمیخواهد حتی ذره ای وقت و انرژی را هدر بدهد؛ بنابراین کارهای بیهوده را هرچند که کوچک باشند انجام نمیدهد.
چرا حتی کمی از ذهنم را با چیزهایی که کاربرد بهینه ای ندارند پر کنم؟ بجایش چیزهایی را که کاربرد مهمتری دارند در آن جا میدهم.
اتفاقا تازگی تصمیم دارم برم یک کتاب آموزش زبان ترکی بخرم و مطالعه کنم و ترکی یاد بگیرم؛ چون در ایران خیلی کاربرد دارد.
ولی برای لغات پارسی شما اینقدر کاربرد و ارزش نمیبینم.

شاید یکجور خودنمایی و قصد وانمود کردن متمایز بودن از دیگران دارند بعضی ها با این کارها!

مشکل زبان پارسی هم فقط عربی نیست.
انگلیسی و مسائل تخصصی هم خودش دنیایی از برخورد و ضعف دارد.
بنده چون یک انسان واقعگرا و عملگرا و کاربردنظر هستم، اگر بگویند کلا زبان پارسی را دور بیاندازیم و زبان انگلیسی را جایگزین آن کنیم شاید بیشتر مفید ببینم!!
بنظر بنده اصلا بهتر است کل دنیا یک زبان داشته باشند.
واقعا چقدر وقت و انرژی ارزشمند روی مسائل زبانی تلف میشود و چقدر محدودیت ایجاد میگردد.

هرچند شاید هم بنده اشتباه میکنم.
شاید این تفاوتهای بشریت در مجموع مفید باشد. نمیدانم! بهرحال بنده روی اینطور چیزها هیچ احساس و اصراری ندارم. دنبال قدرت و بدون محدودیت بودن هستم. دنبال استفادهء تا حداکثر بهینه از منابع.

بسیار ساده است, شاید شما هم مانند من به زبان‌هایِ C, C++, PHP و Python و بسیاری دیگر آشنایی داشته باشید.

زبان پارسیک نیز مانند همین زبانهای برنامه‌ریزی‌ای به اندیشه‌یِ شما راستا و شاخ و برگ میدهد, اگرنه چنانکه در زبانِ برنامه‌ریزها میگویند: You can write Fortran in any language.

این هم بازگویی تکنیکی‌ترِ آن که شاید تنها خودِ شما که سررشته از رایانه دارید دریابید:

کارکرد زبان در اندیشه


کارکرد زبان در انگیزش اندیشه

نکته مهندی^[1] که در بالا ما به آن پرداختیم نامرزمند شدن اندیشه از سوی زبان بود، ولی آیا چون دو زبان اندیشه‌یِ گویندگان خود را مرزمند نمیسازند، کارایی یکسانی نیز در فرجام^[2] خواهند داشت؟

برای سادگی, بجای بررسیِ زبان‌های زنده میتوانیم به زبان‌های ساختگی یا همان برنامه‌ریزیِ رایانه‌‌ای بپردازیم که ساختاری بسیار ساده‌تر از زبان‌های زنده داشته و کارکرد آنها در اندیشه بساویدنی‌تر است.

زبان‌های برنامه‌ریزی در رایانه را به زبان‌های تراز-بالا (high-level) و تراز-پایین بخش میکنند. زبان‌های تراز-بالا
زبان‌هایی هستند که به گویش ما هومنان^[3] نزدیکتر میباشند، هر چه ترازِ زبان پایینتر میرود نیز به زبان ماشین و اسمبلی نزدیک شده و سرانجام 0 و 1 تنها میرسیم.

تراز-بالاترین زبان‌های برنامه‌ریزی هنگام نگارش این نوشتار دو زبان Ruby و Python میباشند.

نکته‌یِ شایان یادکرد درباره این دو زبان این میباشند که هر دو همتراز یکدیگر بوده و برای انجام کارهایِ همانندی^[4]
نیز ساخته شده‌اند و برنامه‌‌ریزهای دو زبان میتوانند برنامه‌های خود را بی هیچ دشواری‌ چندانی به دیگری بترزبانند^[5].

هرآینه، کسانیکه به هر دو زبان توانا هستند از ویژگی‌هایِ پنهان ولی مهادین^[6] دو زبان نیز آگاهند^[7] که همان کارکرد زبان در شیوه اندیشه و راهکاریابی باشد.

دگرسانی^[8] فلسفه‌یِ میان دو زبان که از خواسته‌هایِ سازندگان آغازین آنها برخاسته را میتوان اینچنین کوتاهید (Python Vs. Ruby)

#	Python	Ruby
1.	باید تنها یک راه - و برگزینانه[9] تنها یک راه - آشکار برای رسیدن به پاسخ باشد.	باید چندین راه گوناگون برای رسیدن به پاسخ باشد.
2.	آشکارگویی (explicitness) همیشه برتر از پوشیده‌گویی است.	پوشیده‌گویی پذیرفتنی‌تر و خواستنی‌تر است.
3.	کُد باید تَنِک و جدا جدا باشد.	کُد میتواند بی‌اندازه تودرتو و درهم ولی بجایش همفشرده[10] باشد.

این دگرسانی‌های ریز در فلسفه ولی به ساختار سراسر دگرسانی در زبان میترزبانند و هنگام کار و اندیشه
روی این دو زبان میتوان بآسانی دریافت و سُهید^[11] که چگونه در فرایند اندیشیدن به راه‌هایِ از پیش گزیده‌ شده میگراییم.

نمونه‌وار، اگر روی زبان Python بدنبال راهکار باشیم, همواره کمابیش بدنبال راهِ آشکار و درست آن میگردیم.
همچنین هنگام کد نوشتن وادار به آشکارگویی و جدا جدا و خوانانویسی هستیم، هنگامیکه در Ruby میتوانیم
و به این سو می‌انگیزیم که گاه چرخ را از نو ساخته و همان کار را با کُدی همفشرده‌تر و پوشیده‌گویانه‌تر بیانجامیم.







----
1. ^ meh+and+i::Mehandi || مهندی: اهمیت Ϣiki-En, Ϣiki-Pâ importance
2. ^ Farjâm || فرجام: پایان; خاتمه Ϣiki-En, www.loghatnaameh.org conclusion; ending
3. ^ hu+man::Human || هومن: آدم; هو+منش همچون دُژ+منش (دشمن), کسیکه کارکتر و منش والای دارد. human
4. ^ Hamânandidan || همانندیدن: همانندی کردن; تشبیه کردن to make similar
5. ^ tar+zabânidan::Tarzabânidan <— Tarzabândan || ترزبانیدن: ترجمه کردن to translate
6. ^ meh+âd+in::Mehâdin || مهادین: اصلی Ϣiki-En, Ϣiki-En principal; main
7. ^ âgâh+idan::Âgâhidan || آگاهیدن: آگاه شدن Dehxodâ to be informed
8. ^ digar+sân+i::Digarsâni <— Degarsâni || دیگرسانی: تفاوت ⚕Heydari difference
9. ^ bar+gozin+âne::Bargozinâne || برگزینانه: ترجیحأ preferably
10. ^ ham+fešordan::Hamfešordan || همفشردن: Ϣiki-En to compress
11. ^ Sohidan || سهیدن: حس کردن MacKenzie to sense

[folaani]

بسیار ساده است, شاید شما هم مانند من به زبان‌هایِ C, C++, PHP و Python و بسیاری دیگر آشنایی داشته باشید.

...

خب یه چیزایی راجع به زبانهای برنامه نویسی گفتی که بنده بارها قبلا مشابهش رو خوندم.
ولی نمیدونم واقعا ربطش به زبان چیه و چقدر مهمه.
مثلا من که الانم زبانم فارسی آمیخته با عربی است، فکر نمیکنم مشکلی در یادگیری علم و فناوری داشته باشم. اصلا منابع هم اکثرا انگلیسی هست و زیاد با فارسی کاری نداریم که بخواد تاثیر زیادی داشته باشه.
همین زبانهای برنامه نویسی رو هم میتونم یاد بگیرم و استفاده کنم.
حالا فارسی کجای کار مشکل ایجاد میکنه؟

ضمنا تاجاییکه بنده دانش و تجربه دارم، در هر زبانی میشه از مدل خیلی بد تا مدل خیلی خوب برنامه نوشت. جای نوسان زیادی در همهء زبانها هست. بیشتر از اونکه سینتاکس زبان ما رو مجبور به برنامه نوشتن به شکل خاصی بکنه، تجربه و دانش و بینش خود برنامه نویس و ارادهء خودشه که تعیین کننده است. در پایتون هم شما میتونی براحتی برنامه بنویسی که حال آدم از ساختار و نظم و اصولش بهم بخوره و حداقل شباهت رو با فلسفه و هدف پایتون داشته باشه.
همینطور حتی در زبانهایی مثل سی و سی++ هم میشه با استفاده از فریمورک ها و کار منظم و اصولی خود برنامه نویس، به سطح خیلی بالاتری از ساختار اصولی و نظم و خوانایی رسید و مقدار زیادی از پایین بودن سطح زبان رو پوشش داد.

[Mehrbod]

خب یه چیزایی راجع به زبانهای برنامه نویسی گفتی که بنده بارها قبلا مشابهش رو خوندم.
ولی نمیدونم واقعا ربطش به زبان چیه و چقدر مهمه.
مثلا من که الانم زبانم فارسی آمیخته با عربی است، فکر نمیکنم مشکلی در یادگیری علم و فناوری داشته باشم. اصلا منابع هم اکثرا انگلیسی هست و زیاد با فارسی کاری نداریم که بخواد تاثیر زیادی داشته باشه.
همین زبانهای برنامه نویسی رو هم میتونم یاد بگیرم و استفاده کنم.
حالا فارسی کجای کار مشکل ایجاد میکنه؟

ضمنا تاجاییکه بنده دانش و تجربه دارم، در هر زبانی میشه از مدل خیلی بد تا مدل خیلی خوب برنامه نوشت. جای نوسان زیادی در همهء زبانها هست. بیشتر از اونکه سینتاکس زبان ما رو مجبور به برنامه نوشتن به شکل خاصی بکنه، تجربه و دانش و بینش خود برنامه نویس و ارادهء خودشه که تعیین کننده است. در پایتون هم شما میتونی براحتی برنامه بنویسی که حال آدم از ساختار و نظم و اصولش بهم بخوره و حداقل شباهت رو با فلسفه و هدف پایتون داشته باشه.
همینطور حتی در زبانهایی مثل سی و سی++ هم میشه با استفاده از فریمورک ها و کار منظم و اصولی خود برنامه نویس، به سطح خیلی بالاتری از ساختار اصولی و نظم و خوانایی رسید و مقدار زیادی از پایین بودن سطح زبان رو پوشش داد.

کسی شما را به چیزی وادار نکرده, میتوانید بروید به جای پارسیک انگلیسی بیاموزید و اصلا پارسیک را به زباله‌دان بیاندازید; برای من مهندی‌ای^[1] دربر ندارد, انگلیسیِ من هتا از پارسیک ام هم بهتره! ((:

دگرسانی^[2] میان Python (پارسیک) و FORTRAN (تازیک^[3]) هم برای من آشکاره, اگر نمیگیری دیگر براستی گناهِ من نیست, اگرنه اینکه میشود هر برنامه‌ای را در هر زبانی نوشت خود میشود همان: you can
program fortran in any language که انگار داستانِ این را هم نگرفتی!


و آه, راستی:
آمیزش^[4] پارسیک و تازیک = Mixing FORTRAN and Python






----
1. ^ meh+and+i::Mehandi || مهندی: اهمیت Ϣiki-En, Ϣiki-Pâ importance
2. ^ digar+sân+i::Digarsâni <— Degarsâni || دیگرسانی: تفاوت ⚕Heydari difference
3. ^ tâz+ik::Tâzik || تازیک: عربی Ϣiki-En, Dehxodâ, en.wiktionary.org arabic
4. ^ Âmixtan || آمیختن: مخلوط کردن to mix mischen || آمیختن: یکی کردن to merge

[folaani]

program fortran in any language که انگار داستانِ این را هم نگرفتی!

ببین عزیزم آخه بنظر من اصلا این قیاس زبان برنامه نویسی و زبان انسانی قابل فهم نیست که دقیقا یعنی چی، ربطش چطوریه و چقدره.
شاید اصلا بیشتر مغلطه باشه تا واقعیت.

الان من با زبان فارسی میخوام چکار کنم آخه. فرمول ریاضی رو با فرمول ریاضی مینویسن. برنامه نویسی رو هم با زبان برنامه نویسی. حالا شما میخواد زبانت چینی باشه، عربی باشه، فارسی و عربی آمیخته باشه، به کار و تخصص شما زیاد ربطی پیدا نمیکنه.
مگر اینکه بگی مثلا فلسفه شاید.
تازه اونم میشه خب توضیح داد و پانوشت گذاشت و رفع ابهام کرد و حتی اصطلاحات و واژه های مورد نیاز رو برحسب نیاز تعریف کرد.
این چه ربطی داره به اینکه گیر بدیم به دوتا واژه و ترکیب عربی که توی فارسی هست و بخوایم اونا رو ریشه کن کنیم!

کاربرد زبان انسانی واسه من اینه برم مغازه بگم شیرکاکائو بده، این قیمتش چنده، و با مردم صحبت کنم و اینها. در اینها هم مشکل خاصی نمیبینم. بقدر کافی همین فارسی هم قوی و غنی هست. حالا چه واژه عربی باشه و چه فارسی، آدم میشناسه و میتونه بگه و مردم هم متوجه بشن. البته بعضی وقتا طرف کمبود سواد داره که خب این رو فکر نمیکنم با ابداع واژه های جدید فارسی بشه کامل حل کرد. حداقل در مدت عمر ما که فکر نمیکنم به دردی بخوره!!

من اگر بخوایم یک کتاب تخصصی کامپیوتر و برنامه نویسی هم بنویسم به زبان فارسی، بازم مشکل خاصی نمیبینم. البته ترجیح میدم خیلی از اسمها و اصطلاحات رو از همون انگلیسی هاشون استفاده کنم و نه برگردان اونا به فارسی. هم بخاطر اینکه بنظر بنده فهم و درک اونا دشوارتره و هم اینکه در کاربردهای واقعی انگلیسی کارایی بیشتری داره (بخصوص که با منابع و محیطهای تخصصی و انگلیسی بیشتر سروکار داریم) و هم این برگردانها هم لزوما زیاد دقیق و صحیح نیستن.
اتفاقا سر دقیق نبودن این برگردانها تازگی با مدیر ارشد سایت برنامه نویس بحث داشتم؛ در اینجا میتونی ببینی: آیتم اشتباه در دوره های برنامه نویسی (امنیت)
احتمال و آمار اشتباه و ضعف در برگردان اصطلاحات تخصصی بالاست.
برگردان اونا هم نیاز به تخصص گسترده و دقیقی داره هم در فیلد تخصصی مورد نظر و هم در هر دو زبان مبداء و مقصد. کار سخت و حساسیه بیشتر از اونچه که بنظر میاد.
بخاطر همین من ترجیح میدم خیلی جاها از کلمهء اصلی انگلیسی استفاده کنم.

[folaani]

زبان انسانی که واسه برنامه نویسی نیست.
میخوام به طرف بگم فردا ساعت 3 میدان شهدا باش.
خب الان مثلا از چندتا کلمهء عربی استفاده کردم چی شد؟

برنامه نویسی یه چیز دیگس.
ترکیبات و منطقی پیچیده داره و همه جاش با هم پیوند داره. دیتا از اینجا میره اونجا از اونجا میره ده جای دیگه ده جور پردازش میشه و خلاصه ارتباطات پیچیده و گسترده ای هست که باید بشه همه رو همزمان پیگیری و مدیریت کرد. یک جایی هم کوچکترین اشتباهی بکنی کامپیوتر که عقل و هوش و آگاهی نداره نمیفهمه و یا خطا میده یا اشتباه انجام میده.

ولی زبان و صحبت های عادی که اینطوری نیست.
صحبت ها و جملات ما که الگوریتم های گسترده و پیچیده و برنامه نیستن.
خیلی محدودتر و ساده تر هستن و محدوده های مستقل و کوچک خودشون رو دارن.
بعد تازه یه جایی هم اشتباه کنی طرف اغلب خودش میفهمه و منظور رو درست میگیره یا اگر ابهام داشته باشه خب میتونه همون موقع یا بعدا بپرسه. آدم هوشمنده، کامپیوتر بدون عقل و شعور نیست که!

حالا باز بگی در فلسفه و یا متون حقوقی و قانونی به مشکل میخوریم، خب یه چیزی. ولی اونم اکثرا با راههای دیگه میشه رفع ابهام و حل کرد بنظرم. یکیش همین اصطلاحات عربی!! حالا اصطلاح فارسی هم بخواید خاص اون مورد خب میشه ساخت. ولی واقعا با کلماتی مثل «ساعت» و «عقل» و «شاهد» و «شهود» و امثالهم چه مشکلی هست؟

[sonixax]

زبان انسانی که واسه برنامه نویسی نیست.
میخوام به طرف بگم فردا ساعت 3 میدان شهدا باش.
خب الان مثلا از چندتا کلمهء عربی استفاده کردم چی شد؟

استفاده نکردن از کلمات عربی در درک بهتر زبان بهتون کمک میکنه گرامی . همینکه شما زبان خود را خوب و درست بشناسید در یادگیری زبانهای دیگر یک سر و گردن از همه جلوتر هستید .

بعد ما فقط کمالت عربی رو استفاده میکنیم و تازه اون هم اشتباه ! مثلن :

استغمال دخانیات ممنوع .

این جمله هر سه تا کلمه اش عربیست ولی هیچ عربی نمیفهمه شما چی گفتید !!

مساله بعدی اینه که در زبان عربی هر حرفی صدای خودش رو داره و با همون صدا تلفظ میشه ولی در این زبانی که ما به آن حرف میزنیم شما تمام اینها : صدا ، ثدا ، سدا را میخوانید سدا .

اینکه زبان ما پارسیست و پارسی یک زبان هندو اروپایی است خودش باعث میشود در صورتی که آشنایی درست و کافی با آن داشته باشید در درک باقی زبانها هندو اروپایی بهتر عمل کنید . و فکر نمیکنم نیازی به توضیح باشه که زبانهای هندو اروپایی مهم ترین زبانهای دنیا هستند .

همین وجود داشتن کلمات عربی باعث میشه که بچه ها در دوران تحصیل نتونند زبان خودشون رو درست یاد بگیرند ! در دروسی مثل زبان فارسی که هدف آموزش این زبان است از ماضی برای تعریف گذشته ، از مستقبل برای آینده ، از مضارع برای حال یا آینده ، از واژه خاص برای گرداندن انواع فعل (که خود گرداندن را صرف کردن میگویند) ، برای تعریف جایگاه های افراد از اول شخص مفرد ، دوم شخص مفرد و ... ، برای فعل هایی که به مفعول نیاز دارند از متعدی ، برای آنهایی که لازم ندارند از لازم ، خود فعل که من هم گفته ام برای کارواژه و مفعول برای کارگیر و چمیدونم معین و امر و ...

فقط همین یک تکه که در دستور زبانمان برای آموزش گرامر باید به جای فارسی از عربی استفاده کنیم را در نظر بگیرید ! خودتان میفهمید چرا میانگین (قدیمها میگفتند معدل) نمرات دانش آموزان و درکشان در رابطه با درسی زبان مادریشان ! انقدر پایین و افتضاح است .

من با مهربد که انقدر سفت و سخت گرفته موافق نیستم ، ولی با جایگزین کردن کلمات های عربی با کلمه هایی که دست کم تمام ایرانیان مفهوم آنها را میدانند با واژه های عربی برای شروع موافقم .

به نظر من اینکه به یکباره بیاییم و این همه واژه های جدید رو بکنیم توی مخ مخاطب طرف نه تنها خوشش نمیاد بلکه بدش هم میاد . ولی در عین حال موافقم که این مزخرفات عربی رو از زبانمان بیندازیم بیرون . کوچکترین دلیلی وجود ندارد که ما به گذشته بگوییم ماضی !!!

تعداد کلمه های عربی که برابر پارسی آن را همه ایرانیان یا دست کم اکثر ایرانیان میدانند هم کم نیست . بنگرید به فایل پیوست شده .

[Mehrbod]

من با مهربد که انقدر سفت و سخت گرفته موافق نیستم ، ولی با جایگزین کردن کلمات های عربی با کلمه هایی که دست کم تمام ایرانیان مفهوم آنها را میدانند با واژه های عربی برای شروع موافقم .

چه کنم, آتاویِ^[1] بالایی دارم (:





----
1. ^ â+tâv+i::Âtâvi || آتاوی: استعداد Dehxodâ aptness

[Mehrbod]

ببین عزیزم آخه بنظر من اصلا این قیاس زبان برنامه نویسی و زبان انسانی قابل فهم نیست که دقیقا یعنی چی، ربطش چطوریه و چقدره.
شاید اصلا بیشتر مغلطه باشه تا واقعیت.

الان من با زبان فارسی میخوام چکار کنم آخه. فرمول ریاضی رو با فرمول ریاضی مینویسن. برنامه نویسی رو هم با زبان برنامه نویسی. حالا شما میخواد زبانت چینی باشه، عربی باشه، فارسی و عربی آمیخته باشه، به کار و تخصص شما زیاد ربطی پیدا نمیکنه.
مگر اینکه بگی مثلا فلسفه شاید.
تازه اونم میشه خب توضیح داد و پانوشت گذاشت و رفع ابهام کرد و حتی اصطلاحات و واژه های مورد نیاز رو برحسب نیاز تعریف کرد.
این چه ربطی داره به اینکه گیر بدیم به دوتا واژه و ترکیب عربی که توی فارسی هست و بخوایم اونا رو ریشه کن کنیم!

کاربرد زبان انسانی واسه من اینه برم مغازه بگم شیرکاکائو بده، این قیمتش چنده، و با مردم صحبت کنم و اینها. در اینها هم مشکل خاصی نمیبینم. بقدر کافی همین فارسی هم قوی و غنی هست. حالا چه واژه عربی باشه و چه فارسی، آدم میشناسه و میتونه بگه و مردم هم متوجه بشن. البته بعضی وقتا طرف کمبود سواد داره که خب این رو فکر نمیکنم با ابداع واژه های جدید فارسی بشه کامل حل کرد. حداقل در مدت عمر ما که فکر نمیکنم به دردی بخوره!!

پیش‌پی‌های^[1] ما ساده هستند:

زبان و اندیشه با یکدیگر پیوند دارند.
زبان و اندیشه با یکدیگر می‌اندرکنند^[2].

اگر اینها را میپذیرید, پس این سخنان که چرا زبان امان را بهتر کنیم یا چرا پارسیک (Python) از تازیک^[3] (VB) بهتر است بیمعنی میباشند:

یکی از کارکرد‌هایِ زبان (یکی از کارکرد‌هایِ مهادین^[4] آن) در گفتگو با دیگران است, همان خواربارفروشی رفتن, ولی همه‌یِ کارکرد آن گفتگو نیست.

من اگر بخوایم یک کتاب تخصصی کامپیوتر و برنامه نویسی هم بنویسم به زبان فارسی، بازم مشکل خاصی نمیبینم. البته ترجیح میدم خیلی از اسمها و اصطلاحات رو از همون انگلیسی هاشون استفاده کنم و نه برگردان اونا به فارسی. هم بخاطر اینکه بنظر بنده فهم و درک اونا دشوارتره و هم اینکه در کاربردهای واقعی انگلیسی کارایی بیشتری داره (بخصوص که با منابع و محیطهای تخصصی و انگلیسی بیشتر سروکار داریم) و هم این برگردانها هم لزوما زیاد دقیق و صحیح نیستن.
اتفاقا سر دقیق نبودن این برگردانها تازگی با مدیر ارشد سایت برنامه نویس بحث داشتم؛ در اینجا میتونی ببینی: آیتم اشتباه در دوره های برنامه نویسی (امنیت)
احتمال و آمار اشتباه و ضعف در برگردان اصطلاحات تخصصی بالاست.
برگردان اونا هم نیاز به تخصص گسترده و دقیقی داره هم در فیلد تخصصی مورد نظر و هم در هر دو زبان مبداء و مقصد. کار سخت و حساسیه بیشتر از اونچه که بنظر میاد.
بخاطر همین من ترجیح میدم خیلی جاها از کلمهء اصلی انگلیسی استفاده کنم.

زبان انگلیسی زبانی است بسیار توانا و هتا زیبا و چنانکه گفتم هتا انگلیسیِ من بهتر از پارسیک ام میباشد, ولی
من (و بسیاری استادان دیگر که گاه تا ٧ زبان هم میدانند, مانند مزدک) همچنان پارسیک را میپسندم و از آن یک سر و گردن بالاتر است.

"پارسی"ِ کنونی در همانندی^[5] با انگلیسی هرآینه زبانی است شلم شوربایی و به درد همان لای جرز میخورد! (:





----
1. ^ piš+pey::Pišpey || پیشپی: فرض Ϣiki-En premise
2. ^ andar+kardan::Andarkardan || اندرکردن: تعامل داشتن/کردن Ϣiki-En to interact
3. ^ tâz+ik::Tâzik || تازیک: عربی Ϣiki-En, Dehxodâ, en.wiktionary.org arabic
4. ^ meh+âd+in::Mehâdin || مهادین: اصلی Ϣiki-En, Ϣiki-En principal; main
5. ^ Hamânandidan || همانندیدن: همانندی کردن; تشبیه کردن to make similar