آفرینش از این قاعده «هیچ به هستی» پیروی میکند، ولی فرایند «هیچ به هستی» لزوما به آفرینش نمیرسد.
آفرینش به این چَم که یک موجود یا جاندار بعضا توانا، چیزی (جهانی) را از هیچ بیافریند.
به بیان دیگر، اگر در بیاید که ماده میتواند از هیچ هم پدید آید، لزوما به این معنی نیست که بدست خدایی نیز آفریده شده است.