نمایش نسخه قابل چاپ
با توجه به حکومت و قدرت بلند مدت دین در جامعه دایره لغات سکولار در خیلی زمینه ها خالی بنظر میرسه،بنظر شما مهم هست که این خلا پر بشه یا همینطوری خوبه،و اگر باید پر بشه چطوری؟
مثلاً چطور میشه با خانواده یک نفر که تازه فوت شده با زبان خودمانی همدردی کرد؟
درود بر شما russell عزیزمن زیاد متوجه منظورت نشدم و درست درک نکردم چی می خوای بگی اما اگر حدس زده باشم منظورت اینه که با توجه به حاکمیت طولانی دین در جامعه ما در بسیاری از ابعاد زندگی تعابیر و اصطلاحات دینی حاکم شده مثل همون مثالی که زدی. اما به اعتقاد من دایره فرهنگ و لغات مورد استفاده مردم در جامعه بستگی به شرایط جامعه داره یعنی با تغییر محیط فرهنگی و اجتماعی و مذهبی و ... جامعه این دایره لغات هم تحت تاثیر قرار می گیرند و خود به خود عوض می شن. نتیجتا من لزومی نمی بینم که بخوایم در این زمینه زیاد تمرکز کنیم بلکه باید شرایطی رو فراهم کنیم که مورد اول تحقق پیدا کنه بعد مورد دوم خودش تغییر می کنه. البته امروز هم با توجه به آگاه شدن مردم نسبت به گذشته بسیاری از این واژگان داره جای خودش رو باز می کنه...گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی Russell
گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی Russell
مگر نخستین مورد، دیگر مورد‌ها خود به خود سکولاریستی هستند:
- خدا رحمت کند
- امیدوارم غم آخرتان باشد
- تسلیت ما را بپذیرید
- ما را در غم خود شریک بدانید
- برایتان آرزوی صبر و سلامتی دارم
- برای شما و خانواده گرامی‌تان آرزوی صبر و شکیبایی دارم
- روانشان شاد باشد
- بقای عمر شما باشه
البته بستگی به این که گوینده سخن چه کسی باشد هم دارد.گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی قلم
شیوایی و سادگی زبانی که سخنگو بکار می‌برد نشان از فرهیختگی او دارد. در برابر آن کسی که با واژه‌های
قلمبه سلمبه و بی‌معنی سخن می‌گوید تنها به نادرستی و باورناپذیری (قابل اعتماد نبودن) خود اشاره میکند.
مقصود من عبارات غیر رسمی و خودمانی هستند که بتوانند احساسات را منتقل کنند.گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی مهربد
در گفتمان غیر رسمی بسیاری از موارد بالا را نمیتوان غیر سکولار بیان کرد.
مثلاً:روانشان شاد میشود روحش شاد.
آرزوی صبر و سلامتی برای شما دارم میشود،انشالله خدا بشما صبر بده
این مشکل در زبان انگلیسی هم تاحدودی هست،البته اصطلاح رایج I'm sorry است که من بسیار دوست میدارم.ولی مثلاً در مورد همین فوت هیچنز این مساله باز با عبارات مثلی rest in peace ,... خود را نشان میداد.
ولی اگر مثلاً با کسی صحبت میکنید و او یادی از فرد فوت شده ای میکند جز خدا بیامرزتش و روحش شاد عبارت متداولی وجود ندارد،نمیتوانید بگویید برای شما آرزوی سلامتی دارم یا بقای عمر شما باشد.
من چند باری در مجالس ختم دفت کرده ام،واژگان متداول همه اش حول خدا و روح و بهشت و تقدیر و این موهومات میگردد.
بقای عمر شما باشد و غم آخرتان باشد تنها واژگان نسبتاً خوبی هستند که بندرت استفاده میشوند.
البته در زبان فارسی این مشکل معنی نامناسب واژگان غیر رسمی و حتی رسمی بسیار بیشتر است،مثلاً نوکرم و چاکرم و یاعلی و... در حال و احوال کردنها.
در اکثر گفتمان متداول واژگان کاملاً خالی از معنی هستند،شما باید بین غیر رسمی صحبت کردن و انتخاب درست کلمات یکی را انتخاب کنید
درود و خوشامد بشما قلم گرامی.گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی قلم
البته این سخن شما درست است،ولی ما سکولارها تا آن زمان که چندان نزدیک هم نمینماید نیاز به زبانی برای صحبت داریم،با وجود واژگان زیاد ولی پیدا کردن واژه بامعنی و غیر خرافی که در ذهن شنونده آشنا و راحت باشد بعضی مواقع شدیدن دشوار میشود.
درود بر شما بله متاسفانه زمان اندک است و عمر ما کوتاه. من گاهی فکر می کنم باید این آرزو رو با خودم به گور ببرم اما چه میشه کرد؟ به هر حال بنده شخصا در این زمینه تلاش می کنم مثلا به خودم و خانوادم همیشه تاکید می کنم به جای واژه انشاالله از واژه زیبای امیدوارم استفاده کنیم اما همونطور که رسیدن به سکولاریسم دشواره جا انداختن این کلمات هم سخته. در واقع پدیده های زیادی مثل ادبیات سینما تلویزیون مطبوعات و ... باید دست به دست هم بدن تا این مهم امکان پذیر بشه!!!ایدون باد.بدرود.
بابا چه قدر سختش میکنید !
یک تسلیت میگویم ساده کار را تمام میکند دیگر ! خیلی هم رایجه :3:
البته اگر گیر پارسی بودن واژه را هم اضافه کنیم سخت‌تر هم میشود :21:گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی sonixax
فرآیند خودمانی کردن گفته در زبان شیرین پارسی:گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی Russell
- امیدوارم غم آخرتان باشد
- غم آخرت باشه
- دوستم غم آخرت باشه
این مرز خودمانی کردن برای واژه‌های نه چندان محاوره‌ای و گفتاری است.
خودمانی کردن:
- گویش و لهجه بومی را بکار گرفتن (در تهران: آخرتان -> آخرتون)
- آوا و لحن : تاکید (استرس) نداشتن روی واژه‌ها و واگویش آن‌ها: اگر یک واژه نه چندان آشنا به شیوه‌ای بیان شود که گویی یک واژه روزمره است، شنونده به سادگی روزمرگی آن را می‌پذیرد مگر آنکه واژه بحث‌برانگیر و یا بسیار ناآشنا باشد. واژه‌های که با این شیوه ردکردنی هستند: (پارسی به جای فارسی؛ پایه‌ای به جای اساسی؛ پیشروی به جای جلو رفتن و ..)
هر آینه رسمی بودن یا نبودن یک واژه از دو فاکتور ریشه می‌گیرد:
- جایگاه طبقاتی کسانی که آن واژه را بکار می‌برند: (استفتاءات جنسی-> جایگاه طبقاتی آخوند؛ بر و بکس (خیابانی)؛ ..)
- تعداد زمان‌هایی که شنونده آن واژه را در گفتگوهای روزمره می‌شنود. به ترتیب از زیاد به کم: گرداندن، گردوندن، چرخوندن؛ برای، واسه؛ نگریستن، نگاه کردن، دیدن؛ چگونه، چجوری و ...)
که هر دو با بکارگیری واژگان و با گذر زمان به سوی دلخواه خواهند رفت. اگرچه در هر حالتی،
بکار گرفتن یک واژه ناآشنا اندکی عجیب خواهد بود و تنها راه آن نیز بکارگیری بیشتر و پافشاری است.
اما واژه "روح"، تا آنجاییکه من می‌دانم روح همان تازی روان است و لزوما پیوندی به روح شبح‌وار سپید رنگی که در فیلم می‌بینیم ندارد.
روان در حقیقت همان چیزی است که به کالبد و جسم آدمی زندگی می‌بخشد و می‌توان آن را نرم‌افزار مغز در نگر گرفت.
اکنون در جمله‌ای مانند روحش شاد ما به جاودانگی روح اشاره می‌کنیم که به جای آن می‌توانیم از جمله‌های زیر سود ببریم:
- یادش شاد/نیک
- خاطره‌اش هنوز زنده است
- انگار همین دیروز بود که اینجا بود
- همیشه لطف داشت
- همیشه به یادشم
- ...
در نهایت اینکه همه اینها به خودباوری سخنگو برمی‌گردد. اگر با اعتماد به نفس بالا و به شیوه خودتان سخن
بگویید، دیگران نه تنها از اندکی عجیب و ناآشنا بودن آن نمی‌ترسند که بلکه، تلاش در پیروی و یادگیری آن هم میکنند.
گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی قلم
یک شیوه بسیار خوب دیگر هم خندیدن و طعنه زدن است.
اگر کسی گفت ایشالله، گفتن انشاالاسپاگتی، انشاالیَهُوه و همانند به جاست.
اول باید ببینیم با توجه به شرایط فعلی اصلن ایرانی باقی میماند که بعدن بخواهیم پارسی سخن گفتن را درش ترویج دهیم ؟! :39:گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی مهربد
پیشنهاد میکنم به مراسم ختم رفتید به بستگان بگویید که الان عزیز شما رفته است و آن طرف هم هیچی نیست، غصه خوردن و سر قبر رفتن هم وقت حرام کردن است . من خودم که مردم وصیت کردم جسدم را به دانشگاه تورنتو بدهند برای تحقیقات علمی.
---------- ارسال جدید اضافه شده در 08:59 am ---------- ارسال قبلی در 08:56 am ----------
البته قسمت اول جمله بالا جدی نبود ، این حرف را در مراسم ختم نزنید ، مثل همیشه طرف یک دزد هم باشد در ختم همه سعی میکنند بگویند چه جوان مردی بود ، به همه خوبی کرد از این حرف‌ها ، بهترین جمله شاید این باشد که بگویید : " امیدوارم زود تر از این غم رها بشوید یا من رو هم شریک درد خودتون بدونید."
البته این هنوز رسمی بود. آنچه مد نظر راسل بود فکر میکنم مانند این است که یکی از بستگان دوست نزدیک شما مرده باشد و بخواهید با این دوست خود همدردی کنید.گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی shinbet
در اینجا نمی‌شود گفت «در غم خود مرا شریک بدان ای دوست» مگر آنکه برگشته باشیم به زمان حافظ یا کس دیگر :4:
در موارد رسمی ما ادبیات سکولار و حتی پارسی بسیار خوبی داریم. نمونه‌های بسیار امروزین مانند «از مهر شما سپاسگزارم»، به جای «از لطف شما ممنونم» نیز به گوش می‌رسند.
ولی در موارد خودمانی و روزمره‌ای ادبیات ما نه تنها ایندو که "وارستگی" و معنی خود را هم از دست می‌دهد: به بنده لطف دارین، نوکرتم، چاکرتم، دخترم پابوس شماس، دسبوس شماس، قدمتان روی چشم، قدمتان روی تخم چشم (مایه بیشتر!)، غلام حلقه به گوش شما، به خدا قسم، به ابوالفضل قسم، به قرآن قسم، الله اعلم، ماشالله، ایشاالله، هزار الله و ...
البته هدف به خودی خود و یا دست‌کم برای من ترویج دادن پارسی نیست، بلکه داشتن یک زبان خوب برای اندیشیدن و فکر کردن است. مانند همان نمونه واژگان عربی که پیشتر گفتهگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی sonixax
بودی: "ماضی، مضارع.." و برابرنهادهای پارسی آن مانند "گذشته، آینده، و .." که بی‌اندازه ساده‌تر و درخور فهم‌تر بودند، بکارگیری پارسی هم برای فکر کردن ساده‌تر و کاربردی‌تر است.
ببخشید که باباتون مرد :4:گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی مهربد
درود بر تمامی دوستان گرامی ابوریحان بیرونی یه جمله قشنگ داره میگه الله اعلم نمی تواند توجیه خوبی برای حماقت ها باشد!راستی قسم به امام مجید رو هم یادت رفت بنویسی!!گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی مهربد
البته اگر بخواهیم همه را بنویسیم که یک دفترچه جداگانه نیاز است!
در پاسخ یک «خدا به عمر شما ببخشه» هم می‌گیریم: 1 - 1گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی sonixax
در گفتار روزمره برای واژه "بنده" جایگزینی ندارید؟ اگر اشتباه نکنم جایی مهربد در اینباره توضیح داده بود اما گشتم نتونستم اون پست رو پیدا کنم. واژه بنده اصلا معنی خوبی نداره و همچنین برخواسته از فرهنگ دینی هست...
مثلا برای جمله های اینچنینی "بنده ی خدا کاری نکرده بود" جایگزینی برای "بنده ی خدا" وجود دارد؟
+
شما ایرادی در خداحافظ و خدانگهدار میبینید؟ من در گفتار روزمره از هر دو استفاده میکردم ولی اکنون تنها از اولی استفاده میکنم چون اولی بیشتر یک اصطلاح است که از روی عادت استفاده میشه ولی دومی با تاکید روی معنای لغوی اون گفته میشه.
جایگزین بهتری برای این دو وجود داره؟:e418:
بنده -> اینجانب ، منگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی Bibak
بنده خدا -> یارو ، طفلی ، طرف ، بیچاره و سایر واژه های دلسوزانه :دی
خداحافظ -> بدرود ، به امید دیدار ، بای بای