به نظر شما ادیان سامی با دموکراسی تضاد دارند؟
اگردارند منشا وعلل این تضاد در چیست؟
به نظر شما ادیان سامی با دموکراسی تضاد دارند؟
اگردارند منشا وعلل این تضاد در چیست؟
Russell (01-08-2011)
نِشان‌ها:
1400 سال پیش چیزی به نام دموکراسی نبوده که بخواهیم به دنبال تضاد آن با اسلام باشیم!
sonixax (01-08-2011)
متاسفانه حالا که هر دو هستند و کاملا در تضاد با هم!
مردم سالاری حکومت رو حق مردم میدونه (مردم بر مردم) و ادیان سامی(حداقل اسلام)حکومت رو از ان خدا میدونه و در نتیجه حکومت خدا بر مردم.
به همین دلیل اگه حکومتی از ترکیب این دو به وجود بیاد از انجایی که خدا بر مردم تقدم دارد(در نظرشان) مردم حق دارند نظر موافق خود را با تمام فرامین الهی اعلام نمایند!
که میشود مردم سالاری دینی
نِشان‌ها:
1. البته وجود که داشته گرامی، مدل حکومتی دموکراسی(به عنوان حکومت برای اکثریت مردم)با تعریف یونانیان از «مردم»(مردان بالغ یونانی)وجود داشته. علاوه بر آن در روم هم نوعی دموکراسی حاکم بوده. مدل ِ سیاسی بدیل هم ایران با نوعی اریستوکراسی ِ قدرتمند بوده. اما منهم مثل شما با بی ارتباط بودن مسئله موافقم.نوشته اصلی از سوی مهربد
2. به نوعی چون مذهب خودش را از زمان و مکان آزاد می داند مطرح کردن این موضوع آنقدرکه به نظر می رسد ابلهانه نیست. به هرحال آیاتی در قرآن و تورات هست که بیان می کنند این کتب سراسر و به نحوی تحت الفظی درست هستند، و تا ابد هم درست خواهند ماند. اینجاست که مسئله تضاد ِ احکام ِ قانون شکل ِ ادیان سامی با حقوق بشر(و شاید دموکراسی)مطرح می شود.
ویرایش از سوی Ouroboros : 01-08-2011 در ساعت 10:11 PM
زنده باد زندگی!
و از آنجایی که خدا خودش توانایی ارتباط مستقیم برقرار کردن با مردم را ندارد !متاسفانه حالا که هر دو هستند و کاملا در تضاد با هم!
مردم سالاری حکومت رو حق مردم میدونه (مردم بر مردم) و ادیان سامی(حداقل اسلام)حکومت رو از ان خدا میدونه و در نتیجه حکومت خدا بر مردم.
به همین دلیل اگه حکومتی از ترکیب این دو به وجود بیاد از انجایی که خدا بر مردم تقدم دارد(در نظرشان) مردم حق دارند نظر موافق خود را با تمام فرامین الهی اعلام نمایند!
که میشود مردم سالاری دینی
یک عده شارلاتان پیدا میشوند و خود را نماینده موجود موهومی به نام خدا معرفی میکنند و یک دیکتاتوری برپا میکنند .
همیشه قبل خواب دو تا شات بزن راحت بخواب!
دکتر ساسی
تمامیت طلبی
نِشان‌ها:
ادیان یک سری ادعاهایی داشتند و تو یک سری مسائل از جمله علم و سیاست و اینها سرک کشیدند.حالا این کم و زیاد داره.سکولاریزم که اول با جدا کردن علم از دین شروع شد سعی کرده اونها رو از حوزه سیاسی هم دور کنه.حالا بسته به دین این متفاوته.در مسیحیت که شروعش سیاسی نبود این ممکن شد، سیاسی شد ولی بعد با پروتستانیزم تا حدود زیادی از آن رها شد.اما اسلام از ابتدا و بشدت سیاسی بوده و آموزه های سیاسیش هم مسلماً با دموکراسی متفاوت است،چون سخن جمهور مردم با زمان فرق میکند ولی قوانین الهی ثابت هست.
مگر اینکه کسی مثل روشنفکران دینی پیدا شود که بگوید حرف خدا همان حرف مردم هست و اصلاً تناقضی هم نیست،مثل خامنه ای که حرفش حرف مردم هم هست و مردمسالاری دینی دارد !!
در حقیقت همونطور که دوستمون گفت تئوکراسی با دموکراسی سیستمهای کاملاً متفاوتی هستند.
"Democracy is now currently defined in Europe as a 'country run by Jews,'" —Ezra Pound
دین در واقع پایه اش بر تکلیف محوری است یعنی به وجود آورنده آن دین ابتدا وجود انسان و همه چیزهای موجود در دنیا را به نام یک موجود نادیده و نا شنیده سند می زند و سپس از سوی او برای انسانها تکالیفی وضع می کند ولی در دموکراسی محوریت با انسان و همچنین آزادی فردی است.
بر من قلم قضا چو بی من رانند / پس نیک و بدش ز من چرا می دانند
دی بی من و امروز چو دی بی من و تو / فردا به چه حجتم به داور خوانند
هر چیز را با خرد خود بسنجید
به یاد رضا فاضلی
نِشان‌ها:
فکر می‌کنم بایستی اینجا روشن کنیم که آزادی فردی
به خودی خود هیچگونه وابستگی‌ای به «دموکراسی» ندارد.
دگرش و تفاوت بنیادین دموکراسی با دیگر شیوه‌های گرداندن کشور در
این است که در آن، از «خِرد همگانی» برای تصمیم‌گیری درباره امور سود برده میشود.
این بدین چَم است که در دموکراسی ما لزوما هیچگونه محوریتی روی
آزادی‌های فردی و حقوق بشر نخواهیم داشت، چرا که برای نمونه، اگر بخواهیم یک
دولت سراسر دموکرات داشته باشیم و بگوییم 70% مردم آن به اینکه حجاب بایستی
اجباری باشد رای می‌دهند، آنگاه آزادی فردی در گزینش لباس و پوشش فدای رای همگانی شده است.
دموکراسی تنها و تنها زمانی بدرد می‌خورد که آزادی‌های
فردی در گروی رای همگانی و زیر تاثیر دموکراسی نباشند.
مهربد عزیز دموکراسیی که ما امروز می شناسیم دموکراسی یونانی نیست که تنها و تنها برای حکومت کردن باشد. این دموکراسی نتیجه مدرنیته و رنسانس در اروپاست و یکی از مهمترین پایه های مبارزات رنسانس در کشورهای مختلف اروپایی مبارزه برای بدست آوردن حریم خصوصی بود. در یونان باستان هم این حریم خصوصی وجود نداشت.
ادیان ابراهیمی دستورات و همچنین تاریخشان نشان داده رابطه ای با حریم خصوصی ندارند و این نخستین جایی است که راه دین و دموکراسی از هم جدا می شود. این حریم خصوصی می تواند عقاید فرد باشد یا روابطش و چگونگی روابطش با دیگران (تا زمانی که کسی از او شاکی نشود).
جاده دموکراسی پس از عبور از ایستگاه حریم خصوصی است که به حکومت مردمی می رسد.
بر من قلم قضا چو بی من رانند / پس نیک و بدش ز من چرا می دانند
دی بی من و امروز چو دی بی من و تو / فردا به چه حجتم به داور خوانند
هر چیز را با خرد خود بسنجید
به یاد رضا فاضلی
هم‌اکنون 1 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 1 مهمان)
مجوز های پیک و ویرایش
پاسخ با گفت‌آورد
