نوشته‌های اسلاوی ژیژک (Slavoj Žižek)

[Mehrbod]

بتازگی در UK، یک گروه ناخداباور پوسترهایی را با این پیام نشان می‌دادند: "خدایی نیست، پس نگران نباش و از زندگی لذت ببر!":

در پاسخ، نمایندگان کلیسای ارتودوکس روسیه یک پاد کمپین را با پوسترهایی که اینچنین نوشته بود آغازیدند: " خدایی هست، پس نگران نباش و از زندگی لذت ببر!".

ویژگی چشمگیر این است که چگونه هر دو گزاره به گونه‌ای، متقاعدکننده به نگر می‌آیند: اگر خدایی نیست، پس ما آزاد به انجام هر آنچه خواهیم هستیم، پس از زندگی می‌توانیم لذت ببریم؛ اگر خدایی هست، او زیر سایه توانایی مطلق خود ترتیب همه کارها را می‌دهد، پس ما چیزی برای نگرانی نداریم و می‌توانیم از زندگی لذت ببریم.

این متممیت از اینکه یک چیزی درباره هر دو گفته نادرست است سخن می‌گوید: هر دوی آنها یک انگاشت پنهان را می‌انبازند: "چه خدایی باشد یا نه، زندگی ریده است، پس هیچکس نمی‌تواند لذت ببرد!".

از همینرو است که ما می‌توانیم بسادگی گزاره‌های دگرگزین (و نه کمتر متقاعدکننده) دیگری را هم بپنداریم: "خدایی نیست، پس همه چیز بستگی به ما دارد و ما بایستی همواره نگران باشیم!" و "خدایی هست که آنچه انجام می‌دهیم را می‌نگرد، پس ما بایستی همواره دلواپس بوده و دنباله‌وار نگران باشیم!"

p97. (Living in the End Times)

..Recently, in the UK, an atheist group displayed posters with the message: "There
is no God, so don't worry and enjoy life!" In response, representatives of
the Russian Orthodox Church started a counter-campaign with posters
saying: "There is a God, so don't worry and enjoy life!" The interesting
feature is how both propositions seem to be in some way convincing: if
there is no God, we are free to do what we want, so let us enjoy life;
if there is a God, he will take care of things in his benevolent omnipotence,
so we don't have to worry and can enjoy life. This cornplementarity
demonstrates that there is something wrong with both statements: they both

share the same secret premise: We can act as if there is no God and
be happy, because we can trust the good God (or fate, or . . .) to watch
over us and protect us!" The obvious counter-proposition to both statements
and their underlying premise is: "Whether there is a God or not,
life is shit, so one cannot really enjoy it!" This is why we can easily imagine
the following (no less convincing) alternative propositions: "There is
no God, so everything depends on us and we should worry all the time!"
and "There is a God who watches what we are doing all the time, so we
should be anxious and worry continuously!

[sonixax]

این متممیت از اینکه یک چیزی درباره هر دو گفته نادرست است سخن می‌گوید: هر دوی آنها یک انگاشت پنهان را می‌انبازند: "چه خدایی باشد یا نه، زندگی ریده است، پس هیچکس نمی‌تواند لذت ببرد!".

[Mehrbod]

برای دریافت خوب سه‌گوش عشق، نفرت و آدگرسانی^[1]، هرکس باید بناگزیر بر فرنودسار^[2] همگانی و استثنای دربرگیرنده‌یِ آن که هستی را مینمایاند نگرش کند.
فرهودینیِ^[3] گزاره همگانیِ «هومنی^[4] میرا است» از بودنِ هتا^[5] یک هومن^[6] نیز نمی‌گوید، هنگامیکه گزاره ناتوانترِ «دست‌کم یک هومن هست که میهستد (i.e. برخی می‌هستند)» از هَستیِ دستکم یک تن سخن می‌گوید. «لاکان» از این فرجام^[7] می‌گیرد که ما از یک گزاره همگانی - که درون مایه‌یِ یک اندیشه را پی میریزد - به هستیْ تنها براهِ یک گزاره‌ای که نمایانگر آن باشد می‌گذریم، نه از گونه آخشیگی^[8] تکین^[9] از جنس همگانی که میهستد، بساکه از دستکم یکی که استثنایی از همگانی‌ایِ نامبرده می‌باشد.

وابستگی این امر نسبت به عشق و گزاره همگانی "همه‌یِ شما را دوست دارم" تنها و تنها زمانی در جایگاهِ راستین اش میباشد که پایِ «دست‌کم یک آدم هست که از او بیزارم» در میان باشد. -- این نگره^[10] از این فربودْ^[11] که عشق برای هومنی همیشه به بیزاری از استثنا انجامیدهْ هایسته^[12] می‌شود. این بیزاری از استثناءِ فرهودینیِ عشق همگانی است، در برابر عشق راستین که تنها در پس‌زمینه‌یِ نه بیزاری همگانی، بساکه آدگرسانیِ همگانی می‌برخیزد: من آدگرسان^[13] به همه هستم، همه‌یِ جهان و اینچنین، من براستی «تو» را دوست دارم، منشی^[14] یگانه‌^[15] که بیرون از این پس‌زمینه‌یِ آدگرسانی می‌ایستد.
عشق و بیزاری در فرجام یکسنج^[16] نمیباشند: عشق از آدگرسانیِ همگانی می‌برخیزد، هنگامیکه نفرت از بیزاریِ همگانی.

کوتاه شده، ما در اینجا با این دیسولِ^[17] گُنیک^[18] سر و کار داریم: «من همه‌ اتان را دوست ندارم» تنها فرجامِ «کسی نیست که من دوست
نداشته باشم» میباشد، هنگامیکه «من همه‌یِ شما را دوست دارم» بناچار روی «من براستی از برخی از شما بیزارم» تکیه می‌کند.

«ولی من همه‌اتان را دوست دارم!» - این شیوه‌ایست که Erich Mielke، رییس پلیس مخفی GDR از خود پدافندید؛ عشق همگانی او آشکارا در استثنای دربرگیرنده‌یِ آن ریخت گرفته بود: نفرت از دشمنان سوسیالیسم.

p100, Living in The End Times

In order to properly grasp the triangle of love, hatred, and indifference,
one has to rely on the logic of the universal and its constitutive exception
which introduces existence. The truth of the universal proposition
"Man is mortal" does not imply the existence of even one man, while the
"less strong" proposition "There is at least one man who exists (i.e., some
men exist)" implies their existence. Lacan draws from this the conclusion
that we pass from a universal proposition (which defines the content of
a notion) to existence only through a proposition stating the existence,
not of the singular element of the universal genus which exists, but of at
least one which is an exception to the universality in question.

What this means with regard to love is that the universal proposition "I love you
all" acquires the level of actual existence only if "There is at least one
whom I hate" —a thesis abundantly confirmed by the fact that universal
love for humanity has always led to brutal hatred of the (actually existing)
exception, of the enemies of humanity. This hatred of the exception
is the "truth" of universal love, in contrast to true love which can only
emerge against the background not of universal hatred, but of universal
indifference: I am indifferent towards AIL the totality of the universe, and
as such, I actually love you, the unique individual who stands out against
this indifferent background. Love and hatred are thus not symmetrical:
love emerges out of universal indifference, while hatred emerges out of
universal love.

In short, we are dealing here again with the formulae
of sexuation: "I do not love you all" is the only foundation of "There is
nobody that I do not love," while "I love you all" necessarily relies on "I
really hate some of you." "But I love you all ! " —this is how Erich Mielke,
the Secret Police boss of the GDR, defended himself; his universal love
was obviously grounded in its constitutive exception, the hatred of the
enemies of socialism...

----
1. ^ Âdegarsâni || آدگرسانی: بی تفاوتی Indifference
2. ^ Farnudsâr || فرنودسار: دانش منطق Ϣiki-En Logics
3. ^ farhud+in{miyânvand}+i{pasvand}::Farhudini || فرهودینی: حقیقیت Truthness
4. ^ Humani || هومنی: بشریت Mankind || هومنی: یک هومن A human
5. ^ Hattâ || هتا: حتی; این واژه پارسیکه و نیازی به نوشتن آن بریخت حتی نیست Ϣiki-En Even
6. ^ Human || هومن: آدم Human
7. ^ Farjâm || فرجام: پایان; خاتمه Ϣiki-En, www.loghatnaameh.org Conclusion; ending
8. ^ Âxšig || آخشیگ: عنصر. طبع. اسطقس Dehxodâ, fa.wiktionary.org Element
9. ^ Takin || تکین: Singular
10. ^ Negare || نگره: فرضیه Ϣiki-En Theory
11. ^ far+bud::Farbud || فربود: فرابود; آنچه فرای ما هست; واقعیت Ϣiki-En Reality
12. ^ Hâyestan || هایستن: تایید کردن; هایسته کردن To confirm
13. ^ Âdegarsân || آدگرسان: بیتفاوت; بی دگرسانی Indifferent
14. ^ Maneš || منش: شخصیت; خوی و سرشت Dehxodâ, Ϣiki-En, Ϣiki-En Character; nature
15. ^ Yegâne || یگانه: بی مانند; تنها Unique
16. ^ yek+sanj::Yeksanj || یکسنج: تقارن Ϣiki-En Symmetrical
17. ^ Disulidan || دیسولیدن: فرمول کردن To formulize
18. ^ Gonik || گنیک: جنسیتی Gender