دوست گرامی، نوشتار و استفاده ی مناسب از شعرها در آن خیلی زیبا بود!
تبریک می گویم اگر آن را خودتان نگاشته اید
من هم معتقدم که سرآمد تمامی ارزشهای اخلاقی، زیبایی ها، ادراک و معنا در نهایت «عشق» است.
اما چند مورد در ارتباط با نوشتار شما لازم دانستم که مطرح کنم:
یعنی منظور این است که خدا عاشق خود شده و نتیجه ی این عشق، تجلی خودش در جهان است؟نوشته اصلی از سوی حق گرا
پس از بازگشت به «اصل خود» چه می شود؟
آیا با عقلانیت می توان به این موضوع نگریست؟ و به پرسش هایی که مطرح کردم پاسخی منطقی داد؟
ممکن است در این باره و منظورتان از "تزکیه نفس" بیشتر توضیح بدهید؟
پاسخ با گفت‌آورد