گفتگوهایی پیرامون مدرنیته و سنت

[Dariush]

آفرین، کاملا موافقم.
اما سوالی که یپش می‌آید اینست که آیا ما، که فاسدترین فاسدان مدرن هستیم، که فرزندان حرامزاده‌ی این سیستم هستیم، که از فرط رفتن به چپ به راست رسیده‌ایم، هرگز قادر خواهیم بود به پیروی کور، به ایمان؟ باور به سلسله‌مراتب آسان است زمانی که شما در رأس آن هستید، زمانی که وزیر این صفحه محسوب می‌شوید. آیا شما حاضرید نقش پیاده را هم ایفا بکنید؟ منظورم از این حرفها اینست که بگویم بدون اسطوره، تلاش برای بالا رفتن از هرم قدرت را نمی‌توان کنترل کرد.

طبیعت قدرت اینگونه است که عده‌ای آن را در اختیار دارند و عده‌ای به آن خدمت می‌کنند، آنجا که
نقش به من تحمیل شود، خیر! من به عنوان ِ نمونه‌ی زنده‌ به شما گواهی می‌دهم که بندگی
قدرت در نقشی تحمیلی، برای من هیچ شیفتگی ندارد.

این سوال به طور تلویحی یعنی آیا می‌توانید مسلمان باشید و برای اسلام بکشید و کشته بشوید؟!

جامعه‌ای که در آن کشته می‌شوند و می‌کشند برای امری در سطح اسلام
انتزاعی و پوچ، ابدا جامعه‌ی سالمی نیست که برایش کشته شوم یا بکشم!

من یک دوست روانشناسی دارم که می‌گفت که بیماری دارد که فکر می‌کند
جنی در اتاق‌اش است که از او می‌خواهد از خانواده‌اش در برابر همسایه‌ای
شرور (به توهم خودش) محافظت کند! جالب آنکه پرسش او نیز اینطور بود:
آیا حاضری برای حفاظت از خانواده‌ات همسایه‌ات را بکشی؟!
با احترام، جنس این دو پرسش یکی است.

[Ouroboros]

طبیعت قدرت اینگونه است که عده‌ای آن را در اختیار دارند و عده‌ای به آن خدمت می‌کنند، آنجا که
نقش به من تحمیل شود، خیر! من به عنوان ِ نمونه‌ی زنده‌ به شما گواهی می‌دهم که بندگی
قدرت در نقشی تحمیلی، برای من هیچ شیفتگی ندارد.

برای شما که البته ندارد چون شما (با کمال علاقه و احترام) جزو مردان شریری هستید که بابت تکبر و خودخواهی می‌خواهند همه چیز به «انتخاب» ایشان باشد و میزان اعتبار و اصالت و حتی حقیقت چیزها را تحمیل شدن یا نشدن آن مشخص بکند. اما کهتری شما در قیاس با مرد برتر از سوی طبیعت و به اقتضای جهانی که در آن زندگی می‌کنید به شما تحمیل شده، «برساخته‌ی فرهنگی» نیست که آنرا دگرگون بکنید و بدون عواقب بشوید آقای خودتان. آن لحظه که نقش خودتان به عنوان بنده برای مرد برتر را بپذیرید، نقش خودتان به عنوان ارباب برای مرد کهتر را پذیرفته‌اید. اما شما یکی را می‌خواهید منهای دیگری.

جامعه‌ای که در آن کشته می‌شوند و می‌کشند برای امری در سطح اسلام
انتزاعی و پوچ، ابدا جامعه‌ی سالمی نیست که برایش کشته شوم یا بکشم!

برای چه چیز حاضرید از جانتان بگذرید؟ چیزی هست که ارزش فراتر رفتن از خودتان را داشته باشد؟ کلا ارزشمندترین دارایی‌تان در این جهان کدامست و چه بهایی حاضرید برای حفظ آن بپردازید؟ ارزش آن دارایی از کجا آمده؟ اینکه فکر می کنید جن‌زده‌ی داستانتان شایسته ترحم و تمسخر است و نه حسرت، گواه صحت این مدعی‌ست که آدمی فقدان آنچه را که هرگز نداشته نمی‌تواند احساس بکند. کسی که چیزی ارزشمندتر از جانش برای از دست دادن ندارد آدم بسیار بی‌چیزی‌ست، ضمن اینکه از منظر تاریخی محکوم است به شکست خوردن و به بردگی(این بار در معنایی سیاسی و تاریخی) مردانی رفتن که حاضرند برای هدف جمعی مشترکشان جان بدهند و جان بگیرند.