بله اما این شایستهی سوگواریست. تکنولوژی کارگر مولد، مسئول و پیشتاز در عرصهی مبارزه با فساد را تبدیل به خرده بورژوای پشتمیز نشینی کرد که کاغذبازی و «کار» تقلبی طبع او را ضایع و بنای مستحکم اخلاقی او را درهم پاشید. مطالعهی تاریخ اگر یک چیز به من آموخته باشد آنست که هر چیز ِ شایستهی سوگواری، قطعا یک روز نبش قبر خواهد شد. من بعید میدانم که این وضع ادامه پیدا بکند. علاقهی من آنست که فرزندان و نوههای این کاغذبازان حرفهای از سبک زندگی درونتهی پدرانشان همچون من و شما بیزار بشوند و از موضعی اخلاقی بنا را ویران بکنند، ولی شاید حتی مرجعی مبتذل همچون عدم بازدهی اقتصادی یا عقبافتادگی دموگرافیک به یاری ما بیاید؟