آغازگر جُستار
نوشته اصلی از سوی Russell
به نظر من همه چیز بستگی به طرفین داره - آمار بالای طلاق دلایل خیلی زیادی داره - مثلن در جوامع سنتی مثل ایران فرهنگ عقبمانده و به عبارتی پاچه کردن دو طرف به هم چنین آماری رو بوجود میاره . در جوامعی مثل جامعه آمریکا هم بیشتر به این خاطره که طرفین به خاطر مسایل مادی با هم ازدواج میکنند .
دختر دایی خود من ، بعد از ۱۴ سال دوستی با دوست پسرش و با هم زندگی کردن زیر یک سقف با هم ازدواج کردند و زندگی خیلی خوبی هم دارند - یعنی هنگام ازدواج خیلی خوب همدیگه رو میشناختند و به همین دلیل فکر میکنم که تا آخرش در کنار هم به خوبی و خوشی و سلامتی زندگی کنند .
به شخصه اگر کسی باشه که واقعن بهش علاقه داشته باشم (که البته تا حالا همچین کسی رو پیدا نکردم) از اینکه بخوام برای همیشه باهاش زندگی کنم هیجان زده میشم - البته افراد همه با هم فرق میکنند و طرز فکر های متفاوتی هم دارند .
من فکر میکنم که میشه به اشخاص اعتماد کرد ، یعنی باید اعتماد کرد . اگر آدم با یک عینک بد بینی به چشم و به صورت خیلی محافظه کار زندگی کنه در حقیقت زندگی خودش رو خراب کرده . البته ساده لوحی رو هم قبول نمیکنم بلکه آدم باید در رفتارش اعتدال داشته باشه .
منتها من هنوز منظور راسل رو از مسایل اساسی متوجه نشدم !آیا منظور مسایل مادی هست ؟ اگر منظور این جور مسایل هست خود من ترسی به خاطر از دست دادن اموال ندارم . چون قبلن یک بار همه چیزم رو از دست دادم و الان خیلی بیشتر از قبل دارم و در آینده حتمن خیلی بیشتر از امروز خواهم داشت و اگر نه یک بار بلکه صد بار دیگه هم اگر همه چیزم رو از دست بدم میدونم که میتونم دوباره همش رو بدست بیارم و حتا بیشترش رو . پس اگر بر فرض مثال در یک رابطه ی زناشویی شخصی بیاد و اموال من رو ازم بگیره ناراحت نمیشم و این مساله باعث بد بینی من نسبت به بقیه هم نمیشه .
ولی با همه اینها به نظر من انسان نیاز داره که به نزدیکانش اعتماد کنه کسانی که نمیتونند به دیگران اعتماد کنند به نظر من سلامت روانی ندارند . اعتماد نکردن به همسر که دیگه جای خود دارد .
پاسخ با گفت‌آورد