رهایی از اسارت (یک)

[کوشا]

آهان، چون دیدید که پوزش خواهی خدا ریشخند امیز است،
رو به روشنگری دانشیک اوردید! نه جانم، شما باید در بستر
همان دین تان سخن بگویید که همه آدمها در ان آفریده
خدا و از "عالم ذر"! گام به این جهان مینهند! از سوی دیگر
هم اگر زناشویی میان بستگان ناجور بود چرا دین همه کاره ی
شما انرا نشناخت و مانند زناشویی خواهر و برادر "حرام"
ندانست که هیچ، خود ممّد هم زینب را ( از دست پسرش) گرفت!؟
-----
از این گذشته، همه زشتی های و کچلی ها و ... گناه ! و کارکرد
خود هومن نیست که شما خواستید اینهارا همه به گردن خودمان
بیندازید. تازه، از آنجاییکه جهان را در دید شما خدا افریده، هتّا
همین کژی و کوژی پدید امده از زناشویی بستگان هم گناه خداست !

بفرمایید این هم جواب از بستر دین:

أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَكُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ (2 عنکبوت)
آیا مردم گمان كردند همین كه بگویند: «ایمان آوردیم»، به حال خود رها مى‏شوند و آزمایش نخواهند شد؟

وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرینَ (155 بقره)
قطعاً همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى، و كاهش در مالها و جانها و میوه‏ها، آزمایش مى‏كنیم و بشارت ده به استقامت‏كنندگان.

گیر و ایراد بنی اسرائیلی صفت جدایی ناپذیر کفار گران جان است؛ من و سلوی هم از بهشت نازل شود عقب گرد کرده و کار پر زحمت می خواهند و طلب عدس و پیاز می کنند !