پرسش و پاسخ‌های فلسفی/دانشیک با مزدک بامداد

[مزدك بامداد]

[Alice]

خب من اینجور "عرفانی" و فرامادی[١] ! نیستم، بساکه چیزی را که دانش دریافته است
در یافتن مهاد[٢] های فرامنشی[٣] و رفتار هومنی[٤] بکار میگیرم. ایرانیان شوربختانه در
دراماتیزه کردن و فرامادی کردن داستان زندگی و چامه[٥] گفتن برای آن و آه و ناله
کردن و گوش دادن به نوحه و اینها چیره دستند و نمیتوانند دانش و خرد را چنان
که باید با جهان راستین مینوی پیوند دهند.
•

دراماتیزه کردن به خودی خود بد نیست؛ درد خیام هم بیشتر از همین
جهان هستی و "جبر" زندگی بوده است. به قول غلامحسین یوسفی
اندیشه‌ی مرگ و نیستی چیزی نیست که به این سادگی‌ها از کنار آن
بگذریم؛ اندیشه‌وران بزرگی مانند خیام و هدایت و... بوده اند که از این
دردها نالیده اند و چامه‌ها سرودند و رفته اند...!