نقد فیلم

[Rationalist]

من سه جهار تای اول را دیده‌ام، صحنه‌هایِ دلخراش را که در کل دوست ندارم و برای القای ترس بنظرم روش کم ارزشی میآید. پیرامون داستان فیلم هم قدری که یادم هست، گویا این بازی تنازع بقا را راه میانداخت برای نشان دادن ارزش زندگی به دیگران و قیمتی که حاضر هستند برای آن بپردازند.

راسل گرامی، آگاهی داری که پس از شماره هفت آن باز هم این فیلم ساخته شده یا نه؟ گویا برای این فیلم مسایل حاشیه ای زیادی هم وجود داشته(تاثیری که روی مخاطبان گذاشته) از این موارد چه قدر آگاهی داری؟

به باور من در هنر، حالا در اینجا سینما، بحث دوست داشتن یا دوست نداشتن یک جنبه از کار(صحنه های دلخراش) مطرح نیست؛ بلکه توانایی آن گروه هنری در خلق و به تصویر کشیدن آنچه
مدنظرشان است و اثر گذاری عمیق در روان مخاطب مهند است. آیا مخالف این نظر هستی؟

بله، همه ی افرادی هم که در بازی های او شرکت کننده اصلی بودند، به نوعی در از دست رفتن جان افرادی دیگر سهم عمده ای داشتند و همه آنها به یکدیگر ارتباط داشتند...

[Russell]

راسل گرامی، آگاهی داری که پس از شماره هفت آن باز هم این فیلم ساخته شده یا نه؟ گویا برای این فیلم مسایل حاشیه ای زیادی هم وجود داشته(تاثیری که روی مخاطبان گذاشته) از این موارد چه قدر آگاهی داری؟

در مورد حواشی آن اطلاعی ندارم خردگرای عزیز، آن چند قسمت را هم چندین سال دیدم.

به باور من در هنر، حالا در اینجا سینما، بحث دوست داشتن یا دوست نداشتن یک جنبه از کار(صحنه های دلخراش) مطرح نیست؛ بلکه توانایی آن گروه هنری در خلق و به تصویر کشیدن آنچه
مدنظرشان است و اثر گذاری عمیق در روان مخاطب مهند است. آیا مخالف این نظر هستی؟

نه به هیچ وجه مخالف نیستم، در اینکه این اثر روانی میتواند بسیار تاثیرگذار باشد و بطور هنرمندانه‌ای استفاده شود شکی نیست، بگمانم بیان درستر این باشد که این اثرگذاری روانی خالی از معنی باشد و فیلم سعی کند ناتوانی خود را با مانور بر صحنه‌هایِ دلخراش بپوشاند، مانند بسیاری فیلم‌هایِ هالیوودی از این نوع.این است که manipulate کردن احساسات بیننده بدون توسل به این روش نوعی هنر بنظر میرسد.
البته آنزمان من فیلم را بدون صرف وقت و توجه کافی و سطحی دیدم، اکنون که این بحث مطرح کردی منرا کنجکاو کرد بدانم چه اندیشه‌یِ فلسفی در پس آن دیده‌ام و شاید آنرا دوباره با نگاهی متفاوت تماشا کنم.