نِشانها:
یکی از ایراداتی که من به چپ سنتی میگیرم این هست که فقر رو یک چیز اوکی و خوب میدونه و باعث گدا پروری میشه. بعد دولت میاد اجاره خونه و پول زندگی یک شخص رو میده! دولت چه وظیفهای داره که پول اجاره و غذای یکی رو بده؟ در اروپا یک عدّه بدبخت کار میکنند و مالیات میدهند تا یک عدّه مفت خور تنبل از این سیستم گدا پروری سوسیالیستی سؤ استفاده کنند. در آمریکای عزیز فرصت مساوی برای همه هست که یک زندگی موفق داشته باشند و با این گدا پروریها مردم را تنبل نمیکنند.
"A Land without a People for a People without a Land"
نِشانها:
آغازگر جُستار
در کجا و یا کدام یک از نوشتارهای وابسته به کمونیسم، فقر و نداری خوب شمرده شدهاند!؟نوشته اصلی از سوی shinbet
نخست آنکه سوسیالیسم همان کمونیسم نیست، بلکه میتوان آن را یک نگارش میان کمونیسم و سرمایهداری (کپیتالیسم) دانست.
دو آنکه، در رژیمهای سوسیالیستی، دولت به شما بیخود اجاره خانه و پول گذران زندگی را نمیدهد (اندکی پژوهش
بد نیست). در بیشتر کشورهای اروپایی، مقدار پولی که شما از دولت دریافت میکنید با نگاه به پیشینه کاری شما
متغیر است. به بیان دیگر، اگر شما چند سال کار کرده باشید و ناگهان شرکتی که در آن کار میکردهاید ورشکست
شده باشد، شما به اندازه همان درآمد خود برای مدت نیمی از آن زمانی که کار کرده بودید از دولت پول خواهید گرفت.
به بیان دیگر، اگر بگوییم شما با درآمدی برابر 2000 دلار در ماه برای دو سال در شرکتی کار کرده باشید، پس از بیکار شدن
برای یک سال برابر 2000 دلار شما از دولت هزینه زندگی خواهید گرفت، تا بتوانید در این زمان کار دیگری برای خود پیدا کنید.
پس از گذشتن یک سال، پول دریافتی شما نیم خواهد شد،
یعنی برای سال دوم، شما به اندازه 1000 دلار از دولت پول میگیرید.
در نهایت، پس از گذشتن از سال دوم، در صورتی که شما همچنان نتوانسته باشید که کاری برای خود پیدا کنید،
با یک پول بسیار بسیار اندکی (که تنها جلوی گرسنه نماندن شما را میگیرد) و پرداختن اجاره خانه شما (در صورتی که
اجاره از یک اندازهای بیشتر نباشد) شما از دولت پول خواهید گرفت و البته، در کنار آن و اگر دولت بخواهد
میتواند به شما کارهای گوناگونی نیز بدهد که در صورت رد کردن انجام آنها، همان پول دریافتی را نیز نخواهید داشت.
فرصت مساوی؟ بگذارید بررسی کنیم:
خانواده 1: پدر و مادری پولدار که فرزند خود را در ناز و نعمت بزرگ میکنند و به بهترین دانشگاههای کشور میفرستند.
فرزند این خانواده با در اختیار داشتن بهترین منابع و داشتن بهترین تحصیلات بیشترین شانس پیدا کردن کار را خواهد داشت.
خانواده 2: پدر و مادری از قشر متوسط، با کار کردن شبانهروزی فرزند خود را بزرگ میکنند. فرزند این خانواده تحصیلاتی
نه چندان سطح بالا ولی میانه و قابل قبول خواهد داشت. فرصتهای کاری برای او در میان کارهای با درآمد متوسط بالا و بسیار خواهد بود.
خانواده 3: پدر و مادری از قشر پایین جامعه، با کار کردن شبانهروزی فرزند خود را بزرگ میکنند. فرزند این خانواده
تحصیلاتی بسیار پایین و در اندازه دستبالا دیپلم دبیرستان خواهد داشت. فرصتهای کاری برای او در کارهای
با درآمد متوسط تا بالا بسیار اندک و در کارهای بسیار کم درآمد (کار کردن برای مکدونالد و ) و ... زیاد خواهد بود.
اکنون بفرمایید برای ما که:
- آیا در برگزیدن کار، فرصت برای فرزندان این سه خانواده یکسان خواهد بود؟
- آیا در برگزیدن همسر، فرصت برای فرزندان این سه خانواده یکسان خواهد بود؟
- آیا در نوآوری (بگوییم راهاندازی شرکت با ایدهای نو) فرصت برای فرزندان این سه خانواده یکسان خواهد بود؟
- آیا در بزرگ کردن بچههای خود به نوبه خود، فرصت برای فرزندان این سه خانواده یکسان خواهد بود؟
- آیا در راستای بیمه اجتماعی و پرداختن هزینههای آن، فرصت برای فرزندان این سه خانواده یکسان خواهد بود؟
- ...
به نگر میآید این آمریکای عزیز شما اندکی بدوی و جنگلی است
البته اینی که شما گفتید در آلمان (که یک کشور مزخرف سوسیالی است) مصداق ندارد .
1 - اینجا اگر شما متقاضی پناهنده باشید (اجازه کار ندارید) ، ماهیانه 250 یورو پول نقدی دریافت میکنید + اجاره منزل + آب و برق و تلفن رایگان + شاین (یه چیزی تو مایه های بن ولی زیاد با پول نقد فرقی نداره ، تنها فرقش اینه که شخص باید از فروشگاه های طرف قرارداد خرید کنه بدون پردداخت پول نقد) برای خرید لباس و ... + سهمیه خوراک هفتگی + کارت سوسیال (میشه باهاش توی مواردی مثل شهر بازی ، اتوبوس ، قطار ، هواپیما ، سینما ، کشتی و ... تخفیف های آن چنانی گرفت) .
2 - اگر تقاضای پناهندگی شما قبول شده باشد و بیکار باشید ، ماهیانه 350 یورو + خدمات شماره 1 .
3 - اگر شهروند آلمان باشید و بیکار باشید ماهیانه 350 یورو + خدمات شماره 1+ پاس سوسیال (مثل همون کارت سوسیال هستش)
4 - اگر یکی از شماره های 2 یا 3 باشید و دانشجو باشید ، سوای هزینه ی تحصیل ماهیانه به شما 350 یورو هم کمک هزینه داده میشود ، که در پایان دوران تحصیل باید مبلغ را به صورت قسطی پس دهید .
در هر 4 مورد ، هرگز و هرگز پول شخص قطع نخواهد شد و تنها فشاری که به شخص وارد میشه از طرف اداره کار هستش که میگه فلان تاریخ بیا که برات کار پیدا کنیم و معمولن همه میروند و کار رو قبول نمیکنند ، چون کار نیست بیگاریه (ساعتی 1 یورو) .
در همین حال شما روی هر خریدی باید 19% مالیات بدید ، همچنین روی در آمد هم باید 19% مالیات بدید و یک سری مالیات های اضافی و بیخودی هم هست ، مثلن اگر شما در منزل تلویزیون یا رادیو یا کامپیوتر داشته باشید باید در ازای هر دستگاه ماهیانه 17 یورو مالیات بدهید .
اگر در آمد شما از ماهی 5 هزار یورو بیشتر باشد ، مالیت بر در آمد شما میشود 30% - بیمه هم اجباریه و شما باید بسته به در آمدتون یک درصدیش رو هزینه ی بیمه بدید (شبیه مالیات) و در این صورت حدود 70% در آمد هر شخص برای مالیات و بیمه ازش گرفته میشه .
میمونه 30% بقیه که میشه هزینه های معمول زندگی مثل اجاره منزل و پول آب و برق و خورد و خوراک و پوشاک و ... و ته مانده چیزی برای پس انداز باقی نمیماند - مگر اینکه در آمد شخص به قدری زیاد باشد که 30% ای که برایش مانده مبلغ چشم گیری باشد .
در اغلب موارد در آمد ها بیشتر از ده هزار یورو نیست - در نتیجه همه مثل هم هستند .
اگر شما مالتی میلیاردر باشید و ثروتتون کاملن قانونی باشد - در صورتی که یک ملک مثلن 700 هزار یورویی رو نقدی بخرید - دولت میاد بهتون گیر میده که چرا وام نگرفتی و زیر بار قسط و ... نرفتی برای خرید منزل و به عبارتی غلط کردی که نقدی خریدی و خلاصه کلی با نامه بازی و ... وقتتون رو میگیرند .
برای همین کسرا درست میگه ، حکومت های سوسیالی تنبل پرور هستند .
این مثالتون هم به نظر من ایراد داره !
1 - شما بورسیه های تحصیلی که به افراد نخبه تعلق میگیره رو نادیده گرفتید .
2 - طبیعی هستش که هر کسی بسته به تحصیلاتش براش فرصت شغلی پیدا میشه نه بسته به اینکه پولدار هست یا نه !
3 - قبول دارم که ثروت از علم در هر شرایطی بهتر است ، ولی ما افراد بسیاری را داریم که ثروتمند نبوده اند و به دانشگاه های آنچنانی رفته اند و مولتی میلیاردر شده اند و یا به مشاغل دست نیافتنی دست یافته اند (برای مثال بیل کلینتون رئیس جمهور سابق آمریکا - که یک پدر خوانده ی الکلی داشت).
4 - همان طور که میدانید ، به آمریکا میگویند سرزمین فرصت ها - یعنی هر کسی بسته به توانایی هایش راه برایش باز است تا به هر جایی که میخواهد برسد - ولی در اروپا و کشور های سوسیالی مطلقن چنین چیزی وجود ندارد و حکومت با تمام توانش سعی میکند تا افراد را در یک سطح نگاه دارد ، این رفتار با مهاجران شدت بسیار بیشتری دارد ولی با این حال چون مهاجران منابع مالیشان معمولن از خارج از کشور تامین میشود - مالیاتی برای ثروتشان در نظر گرفته نمیشود به همین جهت مهاجران در اروپا با اینکه سخت گیری های فراوانی بهشان میشود از خود اروپاییان موفق تر هستند یک مثالش که معروف نیست ولی بسیار موفق است ایشون هستند :
http://sallis-getränke.de/
ایشون یک ترکی هستند که شغلشون تامین نوشیدنی های رستوران ها و کیسوک ها و فروشگاه ها در هامبورگ هست - ارزش تنها یکی از انبار هاش بیشتر از 10 میلیون یورو هستش .
ویرایش از سوی sonixax : 05-15-2011 در ساعت 07:48 PM
همیشه قبل خواب دو تا شات بزن راحت بخواب!
دکتر ساسی
Anarchy (05-16-2011),folaani (02-22-2013),kourosh_bikhoda (05-15-2011),Russell (05-15-2011)
نِشانها:
این دروغیست قبیح که اراذل ِ وال استریت جورنال از اواخر ِ دههی هشتاد، وقتی ریگان با تمام توان مشغول نابود کردن همهی دستآوردهای طبقهی متوسط آمریکا بود علم کردند. همین آلمانی که از آن صحبت میکنید با «میلیونها مفتخور تنبل» و آن سیستم «سوسیال دموکرات»ی که دارد، با هشتاد میلیون جمعیت، تولید ناخالص ملیشان سالی 3330000 میلیون دلار است، مال چین با یک میلیارد و اندی جمعیت 4985000 میلیون دلار. نگاهی هم به این گزارش ِ سالیانهی سازمان ملل بیاندازید: http://hdr.undp.org/en/media/HDR_2010_EN_Table1.pdf
وانگهی حتی اگر واقعا اینطور باشد، چیزهایی به مراتب مهمتر از میزان سودی که سرمایهسالاران میبرند وجود دارد. این نگاه بربرمنشانه که گدا به انتخاب خودش گدا شده و گور پدرش را امروز بیخجالب و با صدای بلند به زبان میآورند چون اپوزیسیون چپ کلهپا شده و کارگران به نظر فلان کاندیدا دربارهی ازدواج همجنسبازان و سقط جنین رأی میدهند. سرمایهداری با سرعتی باورنکردنی در سراشیبی سقوط قرار گرفته، وانگهی کمونیسم/سوسیالیسم هم نشان داده که پخی نیست، و کلا موجوداتی هستیم روبه انقراض!
همینست که میگویید،فرصت مساوی؟ بگذارید بررسی کنیم...
همه چیز مساویست، ولی برای برخی مساویتر است.
در رقابت برای رسیدن از نقطهی 0 به 100، در صورت داشتن ثروت شما از نقطهی 95 شروع میکنید و من از نقطهی منفی ِ 100. آمریکا که البته یک جوک است، 84.9% ثروت این کشور در اختیار 20% بالای جامعه است، و 80% باقی مانده فقط صاحب 15% آن هستند: باغ وحش!
زنده باد زندگی!
Anarchy (05-16-2011)
نه تنها دروغ نیست حقیقتی است که طرفداران بی قید و بند سوسیالیسم نمیخواهند قبول کنند ، این را ماهایی که داریم اینجا زندگی میکنیم به چشم داریم میبینیم .
حد اقل روزی 50 نفر پنر میبینیم که در سطح شهر ول میچرخند و بوی گفند مفت خوری و تن پرویشان محیط را پر میکند .
تولید ناخالص ملی آلمان هم تمامن به خاطر مهاجر پذیر بودن و اندکی سیستم سرمایه داری در نظام اقتصادی اش است ، وگرنه آلمانی جماعت از پشت میز تکان نمیخورد و سوسیالیسم به هیچ عنوان توانایی رساندن کار به اینجاها را ندارد . این حقوق کارگر و آی فلان و کارگران زحمت کش و ... همه و همه اش حرف مفت است و بس .
طرف اول ماه می میاد برای کارگران زحمتکش !!!!! و فلان و بهمان راهپیمایی و تظاهرات راه میندازد و جالبتر آنکه هزینه همین راهپیمایی را سرمایه داران بهشان داده اندفکرش را بکنید روی تابلوی پشت سر حزب Linke و SPD آلمان به چه بزرگی نوشته شده : Gesponsert von Mercedes Benz - حمایت شده توسط مرسدس بنز
یا جناب گیلانی ، رئیس حزب کمونیست کارگری برای تامین هزینه هایش دست به دامن سرمایه دار ها شده و این حزب دو شاخه شده چون منصور حکمت برای تامین هزینه های حزب از اسرائیل پول گرفته بود
به راستی که چپی دوزاری برازنده ی اینهاست
بیش از چهل سال است که همه روزه میشنویم سرمایه داری در سراشیبی سقوط قرار گرفته و فلان و بهمان ، ولی نه تنها سقوط نکرده بلکه روز به روز قوی تر و بزرگتر هم شده ، همان نیمچه در آمد آلمان هم به خاطر سرمایه داری است و اگر قرار بود همه 100% کمونیستی و مارکسیستی باشد آلمان خیلی خیلی پیش از این همان بلایی بر سرش می آمد که بر سر شوروی آمد .
حتا چین کمونیستی اش از زمانی شروع به پیشرفت کرد که سرمایه داری را وارد اقتصادش کرد .
این حرفها که سرمایه داری در حال سقوط است و فلان است و بهمان است در مودبانه ترین حالتش رویاها و آرزو های مشتی چپی ورشکسته است ، ولی حقیقت این است که سرمایه داری بدون هیچ زحمتی چپی ها را کنار زد و با توجه به میزان دانش شما یقین دارم که مطالعات تاریخیتان در حدی هست که بدانید چه بلایی بر سر چپی ها به خاطر سیستم و باور های چپکیشان آمد .
همین باغ وحش تبدیل به قدرتمند ترین ، ثروتمندترین و پیشرفته ترین کشور دنیا شده و تمام چپی ها آرزویشان است که در آمریکا زندگی کنند (بلا استثنا - هر کسی هم که چپی است و میگوید من این چنین نیستم دروغ میگوید - گربه دستش به گوشت نمیرسد و از این حرفها) .
این مدل حرف ها من را یاد اصلاح طلبان جمهوری اسلامی میندازد که مادامی که در ایران بودند شعار مرگ بر آمریکا سر میدادند و اکنون خود پناهنده به آمریکا هستند !
---------- ارسال جدید اضافه شده در 05:13 PM ---------- ارسال قبلی در 05:09 PM ----------
و دست آخر ، این فرزندان که تحصیلات مجانی کرده اند و از شرایط یکسان برخوردار بوده اند برای داشتن زندگی بهتر به کشور های سرمایه داری مهاجرت میکنند و رفته رفته کشور خالی از متخصصینی میشود که خود با هزینه ی خودش پرورش داده .
این موضوع نگرانی همه روزه ی حکومت آلمان است که استعداد هایش همگی به آمریکا و انگلیس و کانادا مهاجرت میکنند .
همیشه قبل خواب دو تا شات بزن راحت بخواب!
دکتر ساسی
نِشانها:
سوسیالیسم یا ضدتولید و «نابودکننده» اقتصاد است یا نیست، سینهچاکان ِ کاپیتالیسم دلشان میخواهد ما باور بکنیم تنها دلیل ِ پیشرفت «رقابت» است، و تنها راه رقابت باز کردن ِ قلادهی ابرشرکتهای چندملیتیست، درحالیکه در حقیقت مدلهای «بسیار موفق» سوسیال دموکراسی در فرانسه، آلمان و کشورهای اسکاندیناوی را داریم، که نه فقط «غیرمولد» نیستند، بلکه اقتصادی به مراتب سالمتر و کمنوسانتر و پربهرهتر از آمریکا دارند(علاوه بر اینکه در سیستمهای اجتماعی به مراتب انسانیتری زندگی میکنند). میخواهید از شوروی مثال بیاورید؟ توضیح بدهید که چگونه کشوری قحطی زده، جنگ زده و نیمهفئودالی که به وقت قدرت گرفتن بلشویکها روزی سی هزار نفر قربانی به گرسنگی میداد در کمتر از سه دهه تبدیل به یک ابرقدرت جهانی شد، همان کشوری که در آن هستید، لطفا توضیح بدهید معجزهی اقتصادی ِ آلمان نازی که مردمانی چنان بافرهنگ را افسون کرد چه بود بجز سوسیالیسم؟ چرا مردم آلمان غربی با بنزها و بیاموهاشان آرزوی رفتن به شرق را داشتند؟ و چرا کوبا تا چندین دهه امنترین، پرمساواتترین و باثباتترین کشور آمریکای جنوبی بود(در همان زمانی که اندرزهای مکتب شیکاگو در شیلی آزمایش میشد و کشور را در یک دهه کاملا ورشکسته کرد). من از کمونیسم یا سوسیالیسم دفاع نمیکنم، حتی آنارشیسم را هم موعظه نمیکنم، مدتهاست که از نوع بشر قطع امید کردهام. اما خندهام میگیرد وقتی مردم عادی برای دفاع از سیستمی که در آن هیچ شانسی برای بقا ندارند پیراهن میدرند!
سرمایهداری قطعا روبه سقوط است، استانداردهای زندگی طبقهی متوسط در تمام کشورهای اروپایی طی ِ دو دههی اخیر افت کرده، از آن مهمتر، برخلاف نظر اقتصاددانان نئوکلاسیک شکاف میان کشورهای ثروتمند و فقیر نه فقط کم نشده، بلکه هر روز بیشتر میشود. حتی پیشرفتهترین کشورهای سرمایهداری از بحرانهای مقطعی و ویرانگر و «جهانی» ِ این نظام در امان نیستند و برخلاف نظر چپهای اروپایی، سرمایهداری آنها را «همینطوری» پشت سر نمیگذارد، بلکه هر بحران به قیمت سقوط میلیونها نفر به طبقهی اجتماعی پائینتری میانجامد. آمریکا، اروپای غربی و یکی دو کشور ِ حسابی ِ شرق آسیا اقلیتی روبه رشد از حاشیهنشینها دارند که شرایط زندگی ِ آنها در یک کلام «رقت انگیز» است. عربها در فرانسه و ترکها در آلمان و پاکستانیها در انگلستان یک «بار» اضافی روی ِ سیستم نیستند، جزئی ِ تعیینکننده و مهم از آنند که زندگی ِ روزمره برای ادامه پیدا کردن به وجودشان نیاز دارد، اقتصاد آمریکا محتاج به کارگر مکزیکی ِ ارزان و غیرقانونیست، اما در دادن ِ حداقلهای ممکن برای زندگی به آن ناتوان هستند. نتایج آخرالزمانی پیشرفت ِ افسارگسیختهی تکنولوژی به محیط زیست دیگر دلنگرانی ِ عدهای «ایکوفیریک» و گیاهخوار عجیب-غریب نیست، بلکه مشکلی واقعی و ویرانگر است و... اما مهمترین شاهد برای نابودی ِ سرمایهداری همین بلامنازع شدن ِ آنست، برهم خوردن تناسب است. مرگ کاپیتالیسم نه در انقلاب تودهها(که ترسخورده و معتاد به زندگی ِ طبقهی متوسطی خود و توستر شده)، که در به حداکثر رساندن منطق خودش نهفته است.
خوب به درک، لادا سوار شوند بجای بنز، بناهای بیروح و تلویزیونهای کوچک داشته باشند، یک اجاق فکسنی بجای توستر و مایکروویو داشته باشند. اما در عوض روزی 25 هزار نفر بر اثر گرسنگی نمیمیرند، روزی شش هزار نفر بر اثر بیماریهایی که کاملا درمان شدهانداما شرکتهای داروسازی انحصار درمان آنها را در اختیار دارند نخواهند مرد(مثل سرخک، که ارزش مادی واکسن آن کمتر از یک دلار است اما روزی یک قربانی در آفریقا میگیرد) ، بیش از یک میلیارد نفر در جهان به آب پاکیزه دسترسی خواهند داشت و سالی شش میلیون کودک زیر پنج سال بر اثر سوءتغذیه نخواهند مرد. به نظر من معاملهی قابل تحملیست.یا فراموش کرده اید زمانی که سرمایه داری نباشد لوکس ترین اتومبیلی که مردم میتوانند سوار شوند لادا است !
زنده باد زندگی!
نیست ؟ کدام کشور کمونیستی یا 100% سوسیالی را سراغ دارید که از کشور های سرمایه داری جلوتر باشد ؟ (منظور از 100% سوسیالی این است که به هیچ عنوان سرمایه داری درش وارد نشده باشد)
برای همین در پرانتز برای شما نوشتم کشوری را نام ببرید که سرمایه داری درش نباشد ، همه کشور هایی که نام بردید پیشرفتشان را مدیون سرمایه دارانشان هستند - از بنز و ولوو و بی ام دابلیو و پژو بگیرید تا یوتل ست و هاریبو و زیمنس و ...
در سیستم انسانی اینجا فرد هر چه قدر گشاد تر باشد محترم تر است
ابر قدرتی که مردمش از گشنگی داشتند میمردند و دست آخر خودش در خودش ریخت و دیکتاتوری که درش ظهور کرد زبانزد خاص و عام است !
پیشتر توضیح دادم
این که دیگر جوک سال است !!! بر عکس فرمودید گرامی - آلمان شرقی آرزو داشتند وارد آلمان غربی بشوند و هیچ بنی بشری اینجا از ddr خاطره خوبی ندارد .
در مورد آنارشیسم که شما طرفدارش هستید ، تا جایی که من میدانم هیچ تجربه عینی نبوده برای همین من به هیچ عنوان در موردش سخن نمیگویم .
ولی در مورد کمونیسم و سوسیالیسم نمونه های بسیاری وجود دارد که همگی یا دست آخر به سرمایه داری روی آوردند (چین ، آلمان ، فرانسه ، سوئد و ...) یا نابود شدند رفتند پی کارشان و یا اگر باقی هستند دیکتاتوری هایی هستند که مردم در آنها زنگ بیدار باش و خوابیدن دارند و داشتن کامپیوتر و اینترنت در منزل جرم است (کره شمالی) .
قطعن ؟!؟!؟!؟!؟!
گرامی شما که کشور های اروپایی را نمونه های موفق سوسیالیسم میدانستید ، حالا شدند سرمایه داران رو به سقوط ؟
این را من هم پیشتر توضیح داده ام ، سوسیالیسم از آلمانها موجوداتی تن پرور و ...گشاد ساخته که چرخ اقتصادشان بدون وجود مهاجران و نظام سرمایه داری در آن نخواهد چرخید .
اینکه بلایی بود که بر سر کمونیست ها و سویالیست ها آمد !
در عوض هزار تا مرض دارند و بیشتر از روزی 25 هزار نفر کشته میدهند - هنوز که هنوز است از کثافتکاری شوروی کمونیستی جهانی رنج میبرد .
شک نکنید که در نظام های سویالی و کمونیستی میلیونها برابر بدتر از اینها وجود دارد .
فکر میکنم شما در یک نظام کمونیستی یا سوسیالی زندگی نکرده اید و اگر هم در آنجا بودید به عنوان یک شهروند نبوده اید - به قول معروف آوای دهل شنیدن از دور خوش است .
همیشه قبل خواب دو تا شات بزن راحت بخواب!
دکتر ساسی
نِشانها:
همین خزعبلات حکومت کارگری و دهقانها و نشان دادن یک چهره خونخوار از شخص سرمایه دار و اینکه ثروت داشتن چیز بدی است خود نشان تجلیل فقر و هم سطح بودن اقتصادی است.
این مثالهای شما هم بی ربط است. خوب مشخص است کسی که در یک خانواده ثروتمند به دنیا میآید با سرعت بیشتری ممکن است به خواسته خود برسد ولی این ربطی به سیستم اداره جامعه ندارد ، افراد بسیاری را نیز میشود مثل زد که از هیچ به همه چیز بنا بر تلاش و کوشش خود و شرایط برابر جامع رسیدند. نمونه آن خانوم دکتر کاندلیزا رایس مشاور امنیت ملی و وزیر امور خارجه سابق آمریکا و استاد دانشگاه استنفورد و یا باراک اوباما. یکی هم مثل جورج بوش در یک خانواده موفق و ثروتمند بزرگ شدند ولی همه به خواسته و امیدهای خود رسیدند. مثلا یک سیستم اداره کمونیستی چه فرق مثبتی در این میان ایجاد میکند؟
"A Land without a People for a People without a Land"
نِشانها:
آغازگر جُستار
خوب شما که نمیخواهید بگویید یک آدم پولدار بی دغدغه که در روز نیم
ساعت کار هم نمیکند و بیشتر از 80% جامعه پول در میآورد خوب است؟
فقر و نداری بد است، پولداری زالو-وار نیز همان اندازه بد است.
اشتباه برداشت نشود، آدمی که کار میکند و یا چندین سال درس خوانده باید درآمد بیشتری از
دیگران داشته باشد، اما این "بیشتر" چه اندازه بیشتر است؟ بیشتر از درآمد نیمی از آدمهای جامعه روی هم؟
به گمانم آن اندازه در نابرابری زندگی کردهاید که حتی متوجه نبود تقارن در نمونههای نوشته شده هم نشدید.
پرسش این است، چرا آدمی در یک خانواده پولدار به دنیا میآید فرصتهای بسیار بسیار بیشتری باید داشته باشد؟
درباره کمونیسم نمیتوان نگره درستی داشت، چرا که نمونه چندانی در دست نیست. ولی در نمونه سوسیالیستی آن، نخست شما
نمیتوانید به سادگی و مانند آمریکا زالو باشید و دستبالا، درآمد (=قدرت) معقولانهای بیشتر از دیگران میتوانید داشته باشید.
دو آنکه، فرصتهایی که دولت در اختیار فرزندان دو خانواده پولدار و متوسط میگذارد یکسان هستند،
هر دو تحصیلات رایگان (تا دانشگاه و به بالا) خواهند داشت، هر دو بر پایه کارکردی که از خود نشان
میدهند شغل خود را بدست میآورند و هر اگر کسی در ضعیفترین و فقیرترین خانواده نیز به دنیا آمده
باشد، با تلاش درست (و نه تلاشی قمارگونه مانند آمریکا) میتواند تا بالاترین مدارج موفقیت را بگذارند.
نِشانها:
کمونیسم/سوسیالیسم/آنارشیسم/سندیکالیسم(چهار شاخهی بزرگ چپ)، هیچکدام، به هیچ طریقی، در هیچ شرایطی «فقر» را ستایش نمیکنند. هریک به شیوهای، به تحقیق و برسی ِ علل پدیدهای که همگی ِ آن مذموم میشمارندش(=فقر)میپردازن و برای «نابودی» آن راهکارهای گوناگونی ارائه میدهند. کاملا برخلاف تقریبا تمامی مکاتب اقتصادی ِ کاپیتالیستی، که فقر را جزئی طبیعی و غیرقابل ِ اجتناب در یک اقتصاد سالم میدانند. کمونیسم همگانی کردن ابزار تولید را تا مرحلهی از میان رفتن طبقهی غیرمولد(=بورژوازی، لومپنپرولتاریا و ..)در جامعه تشویق میکند، آنارشیسم مشکل را وجود موانع و مفاهیمی همچون دولت، قانون و مالکیت(در هر بعد آن)میداند و سندیکالیسم طرفدار فعالیت مستقل سندیکاهای کارگری برای کشیدن نهایت ِ شیرهی ممکن از سود بحق تولید است. حتی چپ ِ واپسماندهی ِ دههی چهل ایران را نمیتوان با چنین اتهام سخیف و مضحکی محکوم کرد، چه برسد به چپ ِ سوپرساختارشکن ِ اروپا که اصلا از آن طرف بام افتاده. چیزی که بوده، و اگر شینبت به آن اشاره میکند با او موافقم(وانگهی بعید میدانم منظورش این بوده باشد)ستایش ِ خندهآور چپ سنتی ِ ایران نسبت به روستا و روستاییست، اینکه «آنها مردمانی ِ مظلوم اما به خروش آمده، سرکوفته اما با عزت، کمسواد اما با صفا هستند که همین روزها بساط فئودالی و شاهنشاهی را از جا میکنند و دولتی مساوات طلب سرکار میآورند».. درحالیکه در امر واقع، آنها مشتی دهاتی ِ بیسواد و بیفرهنگ بودند(و هستند)که آفت تمدن و شهرنشینی ایرانی محسوب میشدهاند(و میشوند)، همیشه در صف اول سرکوب روشنفکر ِ شهرنشین متعلق به طبقهی متوسط بودهاند و علاوه بر نفهمی، آدمهای رذلی هم هستند!
وانگهی اینکه از فقر و اثرات ِ مخرب ِ آن بیزار باشی و فقرا را «طرفداری» بکنی یک چیز است، اینکه با رمانتیسم ِ ویکتور هوگویی آنها را ستایش بکنی و برای پاهای پینه بستهی کشاورز دلخسته و آفتاب سوخته آه و نالههای پرسوز و گداز سربدهی یک چیز دیگر.
زنده باد زندگی!
Anarchy (03-15-2012)
هماکنون 1 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 1 مهمان)
مجوز های پیک و ویرایش
پاسخ با گفتآورد
