ما در این دنیا هیچ سرمایه ای برای باخت نداریم و در مقایسه با ازلیت و ابدیت، زندگی ما تنها با اغماض و کوتاه آمدن می تواند متصف به زمان شود اما اتصاف به بلندزماننوشته اصلی از سوی Mehrbod
فکر کنم قصد شوخی دارید !
اما این خود فریبی که ذکر کردید چندان هم بی پشتوانه نیست و حتی پیامبر بیخدایان یعنی داوکینز نیز وجود خدا را به صورت قطع و یقین مردود نمی داند.
از طرف دیگر همه خوبی زندگی دنیا گذرا بودن آن است؛ ذات دنیا (تزاحم ماده) با لذت جویی در آن در تضاد است و به قول علمای اخلاق لذت های آن هم نوعی دفع رنج است نه لذت واقعی
حال فرض می کنیم زمانی برسد که بشر نامیرا شود و بتواند محیطی جهت لذت جویی خویش فراهم کند این موضوع
قطعا شامل حال من و شما نمی شود و نمی توانیم از زاویه دیگری دچار خود فریبی شده و به مخالف با حکم عقل و فطرت خویش بپردازیم.
با همه این واقعیت ها اگر شما هر ناباور دیگری بتواند تکیه گاهی مطمئن و غیر قابل تردید بر باور خویش به من نشان دهد، من لحظه ای در ترک باور خود درنگ نخواهم کرد.
به عبارت دیگر قرآن می گوید :
شما ثابت کن که این طور نیست تا من با شما همراه شوم.وَ قالُوا ما هِیَ إِلاَّ حَیاتُنَا الدُّنْیا نَمُوتُ وَ نَحْیا وَ ما یُهْلِكُنا إِلاَّ الدَّهْرُ وَ ما لَهُمْ بِذلِكَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلاَّ یَظُنُّون
آنها گفتند: «چیزى جز همین زندگى دنیاى ما در كار نیست گروهى از ما مىمیرند و گروهى جاى آنها را مىگیرند و جز طبیعت و روزگار ما را هلاك نمىكند!» آنان به این سخن كه مىگویند علمى ندارند، بلكه تنها حدس مىزنند (و گمانى بىپایه دارند)
پاسخ با گفت‌آورد