زمانی که مردم نادان برای اُستوانش خدایانشان همدیگر را تکه پاره می کردند من با چهار سیم و یک تکه چوب اوای خدا را روی کاغذ می نگاشتم!
انتونیو ویوالدی
نِشان‌ها:
نوشته اصلی از سوی homayoun
من دوست دختری ایرانی داشتم و چندی از هم دور بودیم, چون هر دو ادبسار دوست داشتیم گاهی برای هم از چیزهاییکه داشتیم
این روزها میخواندیم میگفتیم و گاهی هم چند برگی را رو‌میخواندیم, که من اینجا پُرگاه ترفند زده و نسک را همزمان که رومیخواندم به پارسیگ هم می‌تَرزبانیدم (:
بجای وادادن در برابر واقعیت تلخ، بهتر است آدمی بكوشد كه واقعیت را بسود خود دگرگون كند و اگر بتواند حتی یك واژه ی تازی را هم از زبان شیرین مادری خود بیرون بیندازد بهتر از این است كه بگوید چه كنم ! ناراحتم! ولی همچنان در گنداب بماند و دیگران را هم به ماندن در گنداب گول بزند!!
—مزدک بامداد
هم‌اکنون 1 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 1 مهمان)
مجوز های پیک و ویرایش
پاسخ با گفت‌آورد