چطور وقتی به توی قبر بودن فکر می کنید احساس بدِ خفگی به شما دست می دهد، ولی وقتی به پرت شدن از بالای کوه فکر می کنید به شما احساس بدِ پرت شدن از بلندی و خورد شدن استخوان هایتان موقع برخورد به زمین دست نمی دهد؟ یا وقتی به خورده شدن شدن توسط حیوانات می اندیشید به شما احساس تکه پاره شدن دست نمی دهد؟