در واقع من بیشترین اختلافات رو با ادم هایی داشتم که بیشترین اشتراکات رو باهاشون داشتم:))نوشته اصلی از سوی Mehrbod
راستش نگرش خیلی ها به آزادی و یا آزادی بیان از دید من انحصارطلبانست.
یعنی وقتی چیزی رو که باهاش موافقند میگن(فارق از باورهاشون) یا کسی داره میگه در برابر سانسور شدنش به شدت مقاومت میکنند و خواهان آزادی میشند و وقتی چیزی عکسش پیش میاد رفتارشون مصداق بارز Zero tolerance میشه! یا اینکه در مقابل سانسور و سرکوب سکوت میکنند.
یعنی آزادی خوبه وقتی "آزادی ما" باشه، آزاد بودن دیگران به درک:))هر قدر افراد بیشتری به این باور برسند که آزادی چیزها یا کسانی که باهاشون مخالفند نشونه آزادیه، محیط برای بحث و گفتگو هم بهتر میشه.
البته من نه فقط به آزاد بودن "مخالفین" یا بیان چیزهای "نامطلوب" باور دارم بلکه اصلا وجودشون رو ضروری میدونم، وجود اینها تمرینی برای تحمل کردن و پذیرفتن مخالفت و در نتیجه پذیرفتن آزادیه;)
پاسخ با گفتآورد
