ابله برای من همیشه بهترین بوده، کتابی که نشون میده انسان بودن چطور بلاهت به حساب میاد، بلاهتی دوست داشتنی!
کتابهایی هم بودن که در زمان خوندنشون واقعا لذت بردم ازشون و خوب هرکدوم مقتضای سن خاصی رو دارن：
بلندیهای بادگیر، وقایع نگاری یک جنایت از پیش اعلام شده ی مارکز، افق گمشده که اگه درست یادم مونده باشه مال جیمز هیلتون هست و خیلی وقته دنبالش میگردم تا دوباره بخونمش ولی پیداش نمیکنم، زن سی ساله ی بالزاک، ریشه های الکس هیلی، ژان کریستف، سووشون سیمین دانشور، خرمگس، سه تفنگدار و کنت مونت کریستوی دوما، مدیر مدرسه ی آل احمد، مجموعه آثار صمد بهرنگی، بنگاه آدم کشی جک لندن و ...
پاسخ با گفت‌آورد
نوشته اصلی از سوی سامان
