نوشته اصلی از سوی
SAMKING
خدا گر ز دانش ببندد دری / ز بخشش گشاید در دیگری
پارسیکیده ی:"خدا گر ز حکمت ببندد دری / ز رحمت گشاید در دیگری"
samking جان واژگان باری‌ای نگزیدی، حکمت نمیشود دانش:
حکمت = فرزان، فرزانگی = wisdom / حکیم = فرزانه = wise
همچنین، ما دو کارواژه بخشودن و بخشیدن داریم که چم دگرسانی دارند ولی در زبان گفتاری یکی را بجای دیگری بکار میبریم:
بخشودن (بخشای) = گذشت کردن
بخشیدن (بخش) = چیزی را بخش کردن = to divide؛ من گزاره‌ام را به دو بند بخشیدم = من جمله‌ام را به دو پاراگراف بخش کردم.
پس ترزبان درست میشود:
خدا گر ز حکمت ببندد دری - ز رحمت گشاید در دیگری ->
خدا گر ز فرزان ببندد دری - ز بخشایش گشاید در دیگری
که هم‌اوایی (قافیه) = 0 
بجای بخشایش همان بخشش بگوییم بهتر میشود، ولی بسنده نمیکند.
شاید بتوان گفت:
خدا گر ز فرزان ببندد دری - ز مهران گشاید در دیگری
مهران = مهر+ان =
1- به مانند خدای مهر! مهربان
2- فرزند مهر
پاسخ با گفت‌آورد