پارسیکیدن زبانزدهای ایرانی و انیرانی

[Mehrbod]

آن کس که نداند و نداند که نداند / در نادانی ِ در هم همه روزگار ماند

پارسیکیده ی: "آن کس که نداند و نداند که نداند / در جهل مرکب ابد الدهر بماند"

================================================== ========
بنگرتان بهتر است که چم پارسی واژگان بیگانه را هم بیاوریم یا پیک ها را ساده تر میپسندید؟
یک پرسش: دوستان در بند دوم، واژه "در" بازنوشت شده، جایگزینی به ذهنتان میرسد؟ برای نمونه اینگونه:
.... / در نادانی برهم همه روزگار ماند
================================================== ========

این یکی بس خوب و همچنین سخته

پیش از هرچیز ابد پارسی ناب است، "اَ" پیشوند نایش (نفی کردن) یا باژگوندن در پارسیکه (کندن = تهی کردن / آکندن = پُر کردن):

ابد = اَپَد = آنچه که پا ندارد.
ازل = اَسَر = آنچه که سر ندارد!
دهر = روزگار
جهل = نادانی

اینجا گوینده با آوردن "ابد الدهر" یک تاکید سخت کرده که هنگام خواندن بزبان میاید، واژه جایگزین ما نباید اینرا از دست بدهد

آن کس که نداند و نداند که نداند / در جهل مرکب ابد الدهر بماند ->

آن کس که نداند و نداند که نداند - در نادانیِ اَندرْ ابدِ خویش بماند

"اندر ابد" را گویا مولانا و مولوی هم پیشتر بکار برده‌اند!


مولانا:

اگر این آسمان عاشق نبودی/ نبودی سینه ی او را صفایی
وگر خورشید هم عاشق نبودی/ نبودی در جمال او ضیایی
زمین و کوه اگر نه عاشقندی/ نرستی از دل هردو گیایی
اگر دریا ز عشق آگه نبودی / قراری داشتی آخر به جایی
و او عشق را همچون عالم بی آغاز و انجام می‌داند: شاخ عشق اندر ازل بین بیخ عشق اندر ابد

مولوی:

عشق اندر فضل و علم و دفتر و اوراق نیست - هر چه گفت و گوی خلق آن ره ره عشاق نیست
شاخ عشق اندر ازل دان بیخ عشق اندر ابد - این شجر را تکیه بر عرش و ثری و ساق نیست
عقل را معزول کردیم و هوا را حد زدیم - کاین جلالت لایق این عقل و این اخلاق نیست
تا تو مشتاقی بدان کاین اشتیاق تو بتی است - چون شدی معشوق از آن پس هستیی مشتاق نیست
مرد بحری دایما بر تخته خوف و رجا است - چونک تخته و مرد فانی شد جز استغراق نیست
شمس تبریزی تویی دریا و هم گوهر تویی - زانک بود تو سراسر جز سر خلاق نیست

[سارا]

"اندر ابد" را گویا مولانا و مولوی هم پیشتر بکار برده‌اند!


مولانا:

اگر این آسمان عاشق نبودی/ نبودی سینه ی او را صفایی
وگر خورشید هم عاشق نبودی/ نبودی در جمال او ضیایی
زمین و کوه اگر نه عاشقندی/ نرستی از دل هردو گیایی
اگر دریا ز عشق آگه نبودی / قراری داشتی آخر به جایی
و او عشق را همچون عالم بی آغاز و انجام می‌داند: شاخ عشق اندر ازل بین بیخ عشق اندر ابد

مولوی:

عشق اندر فضل و علم و دفتر و اوراق نیست - هر چه گفت و گوی خلق آن ره ره عشاق نیست
شاخ عشق اندر ازل دان بیخ عشق اندر ابد - این شجر را تکیه بر عرش و ثری و ساق نیست
عقل را معزول کردیم و هوا را حد زدیم - کاین جلالت لایق این عقل و این اخلاق نیست
تا تو مشتاقی بدان کاین اشتیاق تو بتی است - چون شدی معشوق از آن پس هستیی مشتاق نیست
مرد بحری دایما بر تخته خوف و رجا است - چونک تخته و مرد فانی شد جز استغراق نیست
شمس تبریزی تویی دریا و هم گوهر تویی - زانک بود تو سراسر جز سر خلاق نیست

یعنی مولانا و مولوی دو نفر بودند و ما نمی دانستیم!!!!!! من از وقتی یادم هست مولانا و مولوی و ملای روم و جلال الدین محمد بلخی را یکی می دانستم عجب!!! یعنی شما الان اینجا شوخی کردید نه؟ و یا نکند به آخر عمرم رسیده ام که چنین چیزهای عجیبی می شنوم!!!
بعد شما با این سطح سواد در ادبیات می خواهید به دیگران زبان پارسی بیاموزید؟!!!!! و خنده دار آنجاست که با یکی از آن اکانتهایتان (همان اکانت دخترانه اتان که از بد حادثه همنام ماست!) خودتان را مدیر تالار ادبسار اینجا کرده اید و برای خود در اینجا و آنجا نوشابه باز می کنید:))
بخدا این عجیب ترین چیزی بود که می شد شنید:)))) مولانا و مولوی :)))))))))))))
و بنده ام با این سخن شما صد در صد موافقم که فرمودید:

بیسواد فراوانه، در کانادا هم برخی نمیدانند thrice میشود three times.

با این تفاوت که در ایران هم بیسواد بسی فراوان هست و البته برخلاف غربیها پر مدعا هم هستند برای نمونه هنوز نمی دانند که مولانا و مولوی یکنفر بوده اند ولی با اینحال خود را متخصص زبان و ادب پارسی می دانند و می خواهند به دیگران پارسی بیاموزند و البته خودشان خودشان را مدیر ادبسار می کنند !!!!!! وای خدا اینها را از ما نگیر:)

[Mehrbod]

[SIZE=3]یعنی مولانا و مولوی دو نفر بودند و ما نمی دانستیم!!!!!! من از وقتی یادم هست مولانا و مولوی و ملای روم و جلال الدین محمد بلخی را یکی می دانستم عجب!!!

سپاس برای روشنگری, نه تا همین امروز نمیدانستم.

[سارا]

سپاس برای روشنگری, نه تا همین امروز نمیدانستم.

باشد طعنه بزنید چون رسمتان بر این است! زبانِ مهربانی و شعر و غزل و دوبیتی را دارید بعنوان یک زبان خشک و نامهربان و مغرور معرفی می کنید! متاسفم!

[Mehrbod]

باشد طعنه بزنید چون رسمتان بر این است!

چه داستانی داریم‌ها, عمو جان راستش را به شما گفتم نمیدانستم این دو یکی‌اند, نگاه کردم دید حق با شماست و سپاس گزاردم.

هرآینه شما هم دگرسانی میان دستورزبان (grammar) و ادبسار (literature) و واژه‌سار (vocabulary) و چامه‌سار (poetry)
و دیگری‌ها را بایستی در دید داشته باشید و همه‌یِ اینها را یک کاسه نکنیه, نمونه‌وار در چامه‌سُرایی دانش شما
بیشتر از من است, ولی در ادبسار گمان نمیکنم بیشتر باشد چون نمیگمانم به اندازه‌یِ من با ادبسار
پارسیک کهن و روس و فرانسوی و آلمانی و ... آشنایی داشته بوده باشید, آنهم به زبان سرچشمه.


...

[سارا]

چه داستنی داریم‌ها, عمو جان راستش را به شما گفتم نمیدانستم این دو یکی‌اند, نگاه کردم دید حق با شماست و سپاس گزاردم.

هرآینه شما هم دگرسانی میان دستورزبان (grammar) و ادبسار (literature) و واژه‌سار (vocabulary) و چامه‌سار (poetry)
و دیگری‌ها را بایستی در دید داشته باشید و همه‌یِ اینها را یک کاسه نکنیه, نمونه‌وار در چامه‌سُرایی دانش شما
بیشتر از من است, ولی در ادبسار گمان نمیکنم بیشتر باشد چون نمیگمانم به اندازه‌یِ من با ادبسار
پارسیک کهن و روس و فرانسوی و آلمانی و ... آشنایی داشته بوده باشید, آنهم به زبان سرچشمه.

عجب یعنی من که دارم literatureمی خوانم در حد شما که نه یک بیلیاردم دانش ِ شما را هم ندارم! هر جور راحتید!
هر چند در مقابل شما هم با زبانهای عربی و عبری آشناییتی ندارید و البته پارسی میانه (پهلوی) و اوستایی!
ولی در هر حال هرجور راحتید!