خوب باز این حرفها برای زمانیست که ج.ا را صاحب اصلی بمب میدانید.در حالی که اتفاقا ج.ا برای کشورهای دیگر بی خطر تر است چون نه میتواند از این بمب استفاده کند و نه اینکه اعتباری برایش مانده تا بخواهد از راههای دیگر برای حل اختلافاتش بهره ببرد.در کل ج.ا یک مهره ی سوخته است که پروسه ی قدرتمند شدن کشور را دمی به دوش کشیده...........میماند اسرائیل که اگر مساله اسرائیل است همان اندازه که محو اسرائیل از نقشه جز منافع ملی ماست داشتن بمب اتم هم میشود جز منافع ملی.
ایران قدرت نظامی و وسعتش آنقدر با کشورهای همسایه منهی ترکیه فاصله دارد که این حرفها شوخیست،در واقع اگر این استدلال قرار است واقعا منطقی در خود داشته باشد (که ندارد) باید کشورهای کوچکتر و ضعیفتر مثل اعراب حوزه خلیج فارس یا مثلا بحرین باید دنبال آن باشند نه ایران.
ما که صلح طلب و سبز و اینها نیستیم از این سخنان به ما میزنید که قدرت نظامی مهم است،معلوم است که مهم است.ولی برای خودش در جای خودش در مقابل یک دشمن واقعی آنهم در راستای منافع مردم،نه برای محو اسرائیل (یا تحدید اسرائیل برای نگه داشتن سایر تروریستهای مسلمان حول خودمان برای برپایی خلافت اسلامی برای مام خامنه ای) که متحد ما بوده و هست و ج.ا سی سال است دارد تلاش میکند دشمن ما کند.این سخن شما مثل اینست که بگوییم مثلا خرید چند هزار بلدزر و ابزار حفاری خوب است چرا که بما در جابجا کردن کوه دماوند از تهران به وسط کویر لوت کمک میکند.سوال اصلی اما اینست که آیا اصلا منافع ملی ما در گرو جابجا کردن کوه دماوند است؟بچه دردمان میخورد؟
جز اینکه اتفاقا دستی دستی امنیت اقتصادی و نظامی مردم را نابود میکنیم؟............
اگر بگویید که نگران مردم هستید و ممکن است از این بمب در برابر مردم استفاده کند که حتما شوخی میفرمایید.....
در کل به نظر من اتفاقا این مسئله به دست ج.ا حل شود خیلی بهتر است تا حکومت دیگر.
اما اینکه میگوئید این بمب حتما باید مخاطب خاص داشته باشد که اتفاقا بدتر است.خوبی این بمب ان است که به قصد استفاده تهیه نمیشود که تنها برای پشت گرمیست.
حالا ج.ا میگوید اسرائیل؟قطعا بهانه است که خود اسرائیل هم در برابر ایران به راحتی میتواند قامت راست کند .
اما در منطقه ایران قدرتمند لازم است.همین کشورهای کوچکی که در حاشیه ی خلیج فارس نام بردید مبینید که از ضعف کنونی ایران چه سوء استفاده های که نمی کنند و چه دمی در آورده اند...همین طور پیش رود تا شیراز هم بالا می آیند و ادعا ی ارض میکنند.آیا تا به حال روش دیپلماسی توانسته آنان را از حرصشان باز دارد؟
قدرت نظامی هیچ گاه در برابر دشمن خاص سمت و سو نمگیرد.قدرت نظامی باید همگام با تازه های نظامی به روز شود.هر چه قوی تر اتفاقا احتمال دشمن یافتن کمتر....
مسلما مبنا گفت و گو و دیپلماسی سالم و اشتی گونه است اما این با قدرتمند شدن به لحاظ نظامی در تعارض نیست
و هر دو به طور موازی میتوانند پیشروی کنند مگر زمانیکه دولتها و حکومت ها به صورت مشترک و همگی به این نقطه برسند که جلوتر از این رفتن به صلاح نیست.
بسیار خوبانو این سخن زیر شوخی نیست، هیچ کشوری نباید بمب و جنگافزار اتمی داشته باشد.
این یکی از همان چیزهایی است که همه کشورها باید با یکسویی و یکنگری آنرا برچینند. هیچ اگر و ولی و چرا آنها داشته باشند ما
نداشته باشیم و .. هم ندارد، همه باید برچینند، هر کشوری که نابرچید، در راستای نابودی بشریت و خودش که هموند بشریت باشد پیش میرود.
انهایی که فعلا دارند بر چینند ایران هم بر می چیند.
اصلا فشاری به ان کشورها بیاید تا ما هم به فکر ساختن نیفتیم.مهر بد گرامی به حرف من و ما نیست و باید عکس العمل قدرت های بزرگ را نسبت به اینگونه مسائل دید.اگر گامی برداشته شد و به نتیجه رسید ان موقع وازه ی (همه) و یا (هیچکس) معنا میگیرد
پاسخ با گفت‌آورد