کسری جان اما این قابل قبول نیست...اسرائیل با رای همین سازمان ملل بود که تشکیل شد و اگر هر کشوری بنا به تشخیص خودش بخواد بگه قبول ندارم که سنگ رو سنگ بند نمیشه!! هر کشوری هم بهونه خودش رو داره...الان ایران هم با همین تشخیص خودش هست که زیر بار قطعنامه های شورای امنیت نمیره دیگه....به هر حال من جوابم رو نگرفتم که این مرز های قابل دفاع رو چطوری اسرائیل برای خودش تشخیص داده و زمین های طرف مقابل رو گرفته؟ تاریخ رو من نخوندم و شاید در سایه سکوت بقیه کشورهای بزرگ دنیا بوده که این کار رو کرده..نوشته اصلی از سوی David Hume
از نظر حقوقی من واقعا انقدر اطلاع ندارم اما یعنی تا ابد دیگه اون طرح تقسیم دیگه قابل اجرا نیست؟حتی فرض کن روزی دیگه روابطش با کشور های عربی خوب شه و ایران هم نباشه و افراط گرایی هم نباشه دیگه برنمیگرده به اون مرزها؟ اینکه حتی چنین چیزی قابل تصور هم نباشه به نظر دورنمایی ایجاد میکنه که صلح پایداری رو نبینیم...البته من نظر دقیق طرف فلسطینی رو نمیدونم!!
حرف های طرف مقابل رو هم باید شنید بالاخره:
Why did Arabs reject the proposed UN GA partition plan which split Palestine into Jewish and Arab states?
همه اینهایی که میگی درست اما این جنبشی که به موفقیت ختم شد ار هرتزل بود دیگه...اون هم شرایط زندگی خاصی داشت و همون ها هم اون رو سوق داد به انجام این تلاش ها...جنبش های ناسیونالیستی هم تو قرن 18 ام هم بی تاثیر نبود.منظورم این هست که شرایط خاصی که یهودی ها توی اون قرار داشتن هم بی تاثیر نبود در تلاش بیشتر برای تشکیل کشور یهودی!! چیزی از قبل به عنوان مالکیت وجود نداشته برای یهودی ها در اون سرزمین هر چند ریشه های تاریخی عمیقی داشتن...
خب هزاران سال قبل هم خیلی ها خیلی جاها به دنیا اومده بودن...این به طور خاص هیچ حق یا حتی انگیزه ای رو نباید ایجاد کنه...من بیشتر از همه فکر میکنم جنبه مذهبی این قضیه حتی به جنبه ناسیونالیستی اون میچربه!!
پاسخ با گفتآورد