این سؤال خیلی خوبی هست. پاسخش را البته، نمیدانم.نوشته اصلی از سوی Havadar_e_Democracy
تنها چیزی که من میدانم، این است که هر انسانی باید خودش بنشیند در این رابطه تعقل کند و تصمیم بگیرد. ببیند، برای نفس اعمالی که انجام میدهد، ارزش واقعی باید قائل باشد یا تنها کافیست تا سودمندی یا زیانمندییِ مادّییِ آنها را ملاک قرار دهد.
به نظر من، خدا هم برمبنای همین تصمیمگیرییِ ما، و بر اساس احترامش به کرامت انسانی هر "شخص" از ماست که با هر "شخص" از ما بهطور خاص رفتار خواهد کرد. بهشت و جهنم هم به نظر من تداوم همین حیات انسانییِ ما است. (خدا "حسن-کبابی" یا "فاحشهخانهیِ آسمانی" باز نکرده است.)
یعنی، مثلاً به یک انسانی که بهواقع به کمک ما نیاز دارد، کمک کنیم؛ بدون اینکه در این کمکرسانی سودمندییِ مادّییی دیده باشیم؛ یا حتّی علیرقم زیانمندییِ مادّی آن، بازهم به انجامش اقدام کنیم. یعنی، معتقد باشیم کارهای ما، خوبی و بدیشان، تنها در سودمندی/زیانمندی مادّیشان خلاصه نشده است.
پاسخ با گفتآورد