دین ستیزی یا نقد دین؟

[Kaveh]

نکته دیگه ماهیت دین هست.دین خودش همراه با تابو تقدس و بقولی Sacredness است.شما در مقابل تقدس راه محترمانه ای در پیش ندارید،شما همین که خلاف تقدس سخن بگویید واکنش تند دریافت میکنید و باید هم بکنید.با پدیده دیگر جور دیگر حالا میشود رفتار کرد.از همه مهمتر تمسخر (مانند طرح موفق امام نقی) از معدود راه های پر قدرت عبور از تقدس است.بقول نیچه به چیزی که یکبار خندیدی شما نمیتوانی بهمان چشم قبل نگاه کنی.

در مورد اسلام این مورد بیشتر مانع است. چرا که برخلاف ادیان دیگر در اسلام قرآن سخن مستقیم خود خدا دانسته شده. در این باب به نظر من توجه کردن به نظرات امثال دکتر سروش می تواند مفید باشد. سروش وحی را به معنی جاری شدن کلمه به کلمه قرآن از سوی خدا را زیر سئوال برده و آن را وابسته به خرد و علمی که خالق در وجود پیامبر اسلام قرار داده می داند. لذا قرآن را سخن محمد دانسته و بنابراین آن را وابسته به تغیرات زمانه می کند. به این معنی که آنچه آنروز قانون شرع بوده مربوط به آن زمان بوده و ما امروزه باید قوانین را بر اساس عقل و خرد خودمان (که از دیدگاه الهی مخلوق خداست) تعیین کنیم. بسیار شبیه حرفهای کسوری در باب بهدینی. به نظر من مسلمین اگر کمی درجه تولرانس خود را پایین آورده و مسایل را از این دیدگاه ببینند متوجه می شوند که تنها راه بقا برای قرن نو این دیدگاههاست. به خصوص در نزد شیعه چنین راه برون رفتی وجود دارد.

[Mehrbod]

در مورد اسلام این مورد بیشتر مانع است. چرا که برخلاف ادیان دیگر در اسلام قرآن سخن مستقیم خود خدا دانسته شده. در این باب به نظر من توجه کردن به نظرات امثال دکتر سروش می تواند مفید باشد. سروش وحی را به معنی جاری شدن کلمه به کلمه قرآن از سوی خدا را زیر سئوال برده و آن را وابسته به خرد و علمی که خالق در وجود پیامبر اسلام قرار داده می داند. لذا قرآن را سخن محمد دانسته و بنابراین آن را وابسته به تغیرات زمانه می کند. به این معنی که آنچه آنروز قانون شرع بوده مربوط به آن زمان بوده و ما امروزه باید قوانین را بر اساس عقل و خرد خودمان (که از دیدگاه الهی مخلوق خداست) تعیین کنیم. بسیار شبیه حرفهای کسوری در باب بهدینی. به نظر من مسلمین اگر کمی درجه تولرانس خود را پایین آورده و مسایل را از این دیدگاه ببینند متوجه می شوند که تنها راه بقا برای قرن نو این دیدگاههاست. به خصوص در نزد شیعه چنین راه برون رفتی وجود دارد.

کاوه جان چنین کاری را ما در برنامه‌ریزی hacking میگوییم. یک نرم‌افزار کهنه و بدردنخور را
میخواهید بروزرسانی کنید، یک بخشی از کُد‌ها را با تیکه‌دوزی hack میکنید و کارتان را راه می‌اندازید.

ولی هر برنامه‌ریز زبردستی میداند که این هک‌ها تنها برای یک بازه زمانی بسیار کوتاه کار کرده و دیر یا زود از هم خواهند پاشید.


دینی مانند اسلام که از زیر و رو تا ژرفای آن فاسد و تباه و پادبشری است با این چیزها و ترفندهای شیعه و .. درست نمیشود.

رویکرد درست - از دید برنامه‌ریزی - جایگزینی آن با یک نرم‌افزار بروز شده مانند آتئیسم و خردگرایی است. ولی اگر توانایی فراهمیدن چنین چیزی
نبود، میتوان با یک نرم‌افزار کهنه ولی بهتر هم کار کرد. در اینجا میشود یک دین دیگر که کمتر آسیب‌رسان باشد و اگر شد سودی هم برساند.

[Kaveh]

کاوه جان چنین کاری را ما در برنامه‌ریزی hacking میگوییم. یک نرم‌افزار کهنه و بدردنخور را
میخواهید بروزرسانی کنید، یک بخشی از کُد‌ها را با تیکه‌دوزی hack میکنید و کارتان را راه می‌اندازید.

ولی هر برنامه‌ریز زبردستی میداند که این هک‌ها تنها برای یک بازه زمانی بسیار کوتاه کار کرده و دیر یا زود از هم خواهند پاشید.


دینی مانند اسلام که از زیر و رو تا ژرفای آن فاسد و تباه و پادبشری است با این چیزها و ترفندهای شیعه و .. درست نمیشود.

رویکرد درست - از دید برنامه‌ریزی - جایگزینی آن با یک نرم‌افزار بروز شده مانند آتئیسم و خردگرایی است. ولی اگر توانایی فراهمیدن چنین چیزی
نبود، میتوان با یک نرم‌افزار کهنه ولی بهتر هم کار کرد. در اینجا میشود یک دین دیگر که کمتر آسیب‌رسان باشد و اگر شد سودی هم برساند.

دیدگاه جالبی است اما به نظر من عملی نیست. حداقل در زمان کوتاه. دقت کنید که تنها (یا مهمترین) علت رویگردانی از دین در ایران رویگرد دینی حاکمان است. در
برابر در جوامع اسلامی دیگر که حکومت دینی نیست چنین رویکردی وجود ندارد و به دین به عنوان یکی از اجزاء بدیهی و حیاتی زندگی نگریسته می شود.

به نظر من این نشان می دهد که هنوز تعارض آنچنانی میان مسلمان بودن و به روز بودن نیست. در نهایت هم در نبود چنین سوء استفاده ای از دین در ایران
به نظر نمی رسد این رویگردانی از دین تداوم داشته باشد.

در این شرایط و با قبول محدودیت زمانی است که من به شخصه انتقاد و اصلاح دینی را می پسندم چرا که راه حل مشکلات امروزه ما را در خود دارد.
در حالیکه به نظر نمی رسد تغییر دین و یا رویگردانی از دین عده ای تاثیر کلی بر سرنوشت یا رفاه جامعه داشته باشد و چه بسا تعارضها و اختلافها را
بیشتر کند و راه را بر ادامه گفتمان سازنده درونی اجزاء جامعه مسدود کند.

[Russell]

در مورد اسلام این مورد بیشتر مانع است. چرا که برخلاف ادیان دیگر در اسلام قرآن سخن مستقیم خود خدا دانسته شده. در این باب به نظر من توجه کردن به نظرات امثال دکتر سروش می تواند مفید باشد. سروش وحی را به معنی جاری شدن کلمه به کلمه قرآن از سوی خدا را زیر سئوال برده و آن را وابسته به خرد و علمی که خالق در وجود پیامبر اسلام قرار داده می داند. لذا قرآن را سخن محمد دانسته و بنابراین آن را وابسته به تغیرات زمانه می کند. به این معنی که آنچه آنروز قانون شرع بوده مربوط به آن زمان بوده و ما امروزه باید قوانین را بر اساس عقل و خرد خودمان (که از دیدگاه الهی مخلوق خداست) تعیین کنیم. بسیار شبیه حرفهای کسوری در باب بهدینی. به نظر من مسلمین اگر کمی درجه تولرانس خود را پایین آورده و مسایل را از این دیدگاه ببینند متوجه می شوند که تنها راه بقا برای قرن نو این دیدگاههاست. به خصوص در نزد شیعه چنین راه برون رفتی وجود دارد.

کاوه جان من به این نتیجه رسیده ام که خیلی فرقی ندارد،این سخنان جناب سروش هم حقیقتش این است با اینکه حالا ممکن است فیلسوف خوب و مسلطی باشد یا تلاش کرده باشد در مبارزه با رژیم بر فرض و... مهمل خالص است.اساسا کتاب عهد عتیق را هم نگاه کنیم پر است از تجاوز و نسلکشی و مزخرفات و... .
این بقول خودمان ماستمالی و بهخوانی است،رسما یعنی خود انسانها خودشان را گول میزنند،پدیده ای کاملا گسترده است این خودفریبی.اگر کشش مناسب باشد و مرجعیت دین هم کاهش یابد و مردم مزایای همزیستی را در عمل ببینند عوض شدن اینها کاری ندارد،مهم نیست اصلا در قرآن چه نوشته،وقتی میشود گفت کتک زدن یعنی نوازش کردن باقی مطالب را هم میشود طور دیگری خواند اینها دیگر کارهای ارزشمند و مفید عزیزان الهیدان است در زمان فراغت از شمردن تعداد فرشتگان.مهم اینست که آن بساط رگ گردن و تقدس خارج شود یا محدود شود و همزیستی و حقوق بشر و ارتباط و تجارت با دنیا جایگزین شود.نیازی به نگرانی ما درباره گفته های پیشین اصلا نیست چراکه در بند منطق و حقیقت نبوده اند هیچگاه.
ما هم میتوانیم تنها تلنگری بزنیم به دوستان و حقایق امور را جلوی چشمشان بیاوریم،حالا فرد با فرد ممکن است فرق کند و جایی سخن صریح بهتر باشد گاهی اندکی ملایمتر ولی برخورد با تقدس و توهین آمیز دیدن سخن شما و خود فریبی طرف اجتناب نپذیر است حتی اگر بروی ما هم نیاورند و انسانهای ملایم و خنده رویی هم باشند.