علاوه بر مسئله درمان، از نظر من ایده "ناخودآگاه" خیلی هم چیز پرتی نیست، به نظر میرسد ما (حداقل من!) واقعا از فکر کردن به بعضی چیزها دچار اضطراب میشویم و تلاش میکنیم تا حد امکان بهشون فکر نکنیم، و ظاهرا بدیهیه که علت اضطراب ما به تجربه های شخصی و خاص خود ما برمیگرده، من اصلا اینا رو نظریه نمیدونم، اینا همه "فکت" هستن از دید من، و فکت های ارزشمندی که اولین بار روانکاوا بهشون پی بردن، و از این بابت من ازشون سپاسگزارم.
پاسخ با گفت‌آورد