رونق دادن به تارنمای دفترچه

[Reactor]

تاریخ فروپاشی شوروی شباهت زیادی با ما دارد. آنها در یک دوره ای یک حرکتهایی کردند که به شدت و با کشتار توسط شوروی سرکوب شد. در دوره ای مخالفانی چون آندره ساخاروف وجود داشتند که بعدها تبعید شد ولی در دوره گورباچف دوباره آزاد شد شبیه همین کروبی و موسوی خودمان. ساخاروف هم آرمانهای کمونیستی اش را حفظ کرده بود ولی با شیوه اداره حکومت مشکل داشت... حرفهایش دیگر برای مردم کهنه و قدیمی بود. خلاصه گذشت تا دوره سست شدن ارکان حکومت، اعضا عالی رتبه کا گ ب و کمیته مرکزی شروع کردند به تغییر سیره و پیوستن به مردم و در کنارش کاپیتالیست شدند. مردم روسیه تا به خود بیایند متوجه شدند همه چیز دارد عوض می شود. چپ و راست شرکتها را تاسیس کردند و کارخانه ها و صنایع را همینها خریدند. (شبیه همین برادران سپاهی که وارد بیزنس شده اند و پول روی پول انبار می کنند و آماده اند تا ریششان را از ته بزنند و در کنار مردم باشند!) در این میان اعضا حزب از ویلا های دولتی به کاخهای شخصی تغییر مکان دادند و مردم همان نان سهمیه ای شان را از دست دادند و آن دوران قحطی و هرج و مرج و فروپاشی شوروی شروع شده بود.

بالاخره این دوره ها گذشت و بله اینها وارد بازار بین المللی شدند و غیره ولی واقعیت این است که در بازار بین المللی زیاد دموکراسی و آزادی مردمان مهم نیست. شما در روسیه به هر طریق پولت را به دست آوردی مهم نیست. همینکه بیایی سهام ما را بخری و سرمایه گذاری کنی روی سر ما جای داری.

هیچوقت روسیه تصرف نشد که کل ساختار دولت عوض شود و انتخابات آزاد برگذار شود. این دار و دسته پول و مافیای قدرت را در اختیار دارند و به هر قیمتی شده نمایشهای مورد پسند غرب به نام انتخابات برگزار می کنند و آنچه می خواهند از صندوق خارج می شود. الان هم از بزرگترین حامیان استبداد در دنیا هستند.

شاید در یک نگاه کلی دموکراسی و آزادی زیاد مهم نباشد. به خصوص برای مردمانی که نزدیک یک قرن زیر چکمه های شوروی بودند همینکه آزادی های اجتماعی داشته باشند کافی باشد اما این اصلا به آنچه برای همه مردم خوب است (آزادی و دموکراسی) نزدیک نیست.

سرنوشت ما آیا چیزی غیر از این خواهد بود؟ نمی دانم.

عرض کردم یک- روسیه چون نیروی نظامی قدرتمندی داشت تونست معترضان رو حتی بعد از فروپاشی سرکوب کنه و مانع دخالت غرب در روسیه بشه که ایران فاقد این قدرت نظامیه.
دو- پیگیری رانت خواران حکومتی در اون زمان کار سختی بود در حالیکه الان سازمان های خصوصی هم قادر به رهگیری افراد و دارایی هاشون هستند. مثلا الان کنگره آمریکا حتی لیست افراد حقیقی که دارای سهام و اوراق بهادار به هر شکلی در ایران هستند و یا با ایران مبادله تجاری میکنند رو در اختیار داره و قراره این افراد رو به لیست تحریم ها اضافه کنه.
خوب این یعنی رانت خواران حکومتی در ایران به راحتی قابل ردیابی هستند.