ببینید یاداوری جنگ به چند منظور میتونه باشه،یکیش تجلیل از سربازان و احترام و رسیدگی به اونهاست،که این خیلی خوبه و خیلیش یاداوری هم نمیخواد میشه همینجوری بهشون رسید و احترام گذاشت هم.
یک دیگه حس میهن دوستی و اتحاد ملی و هویت ملی و اینهاست که توی این مورد اونقدر کمبودی نیست هر چند که بازهم خوبه.
مورد مهمترش واکاوی و بهبود زخمهای جنگ هست که بنظر من از همه مهتره و درس گرفتن ازش،همین بازگوییش کلی میتونه برای آسیب دیدگانش ارامش باشه.اینهم یعنی بازگویی واقعی ماجرا با همه سیاهی هاش و شجاعتهاش البته،نه فیلم فارسی.وقتی نمیشه گفت بالای چشم ما در جنگ ابرویی هم بوده که خوب چه یاداوری و تسکینی؟!
همین هست که کسی مثل دهنمکی باید بیاد یه چیزایی از واقعیتهای جنگ بگه و همه چهارچشمی نگاهش کنن.اینکه برای سربازان میخوندند راه قدس از کربلا میگذرد و بعد اسلحه از اسرائیل میخریدند،بچه ها را میفرستادند خط مقدم،اصلن اسیر کردن و این حرفها در کار نبوده (که البته این باز قابل دفاعتر هست با توجه به شرایط ولی باید گفته بشه).
پاسخ با گفت‌آورد