خب این همان است که من گفتم, شما پیشاپیش پذیرفتهاید که در زندگی چه اینجا, چه بیرون, هیچ توان راستینی در کنترل زندگی و آیندهیِ خودتان ندارید.
برای نمونه شما نمیتوانید از ساخت جنگافزارهای اتمی پیش بگیرید, یا نمیتوانید در اینکه چه چیزهایی نوآوری میشوند یا نمیشوند تاثیر گذار باشید.
این یک, دریافت درست از ناتوانی خودتان است. دو, نکتهیِ مشترک شما و @Anarchy, پذیرش ضمنی این ناتوانی است (من متوهم نیستم, من بهمان نیستم, من واقعبین ام, ...).