پیشرفت روزافزون فندآوری: به کجا می‌رویم؟

[Ouroboros]

به نظر من هم آینده ای که هوش مصنوعی کنترل بشر رو به دست بگیره یک مقداری زیادی تخیلیه! وقتی میشه با پراندن یک فیوز کل هوش مصنوعی رو فرستاد دَدَر!

ایراد نظر شما اینست که دچار به این پیش‌باور ِ نادرست ِ ذاتا «چپ‌گرایانه» هستید که انسان‌ها بالذات رهایی می‌خواهند نه بندگی. مشاهده‌ی رفتار نوع انسان در زندگی شخصی من گواه از رانه‌ی دیگری دارد، و آن همانا اشتیاقی مهارنشدنی برای بندگی، تسلیم شدن به مرجعیت قوی‌تر، ایمان به چیزی بیرون از خودشان و در کل «تسلیم» است نه رهایی. رهایی معمولا فانتزی افرادی‌ست که در یک قرارداد به خصوص اجتماعی طرف ضعیف‌تر محسوب می‌شوند در حالی که ایمانشان به آن قرارداد را از دست داده‌اند. از زمان مرگ مذاهب ما در به در دنبال یافتن خدایی جدید هستیم و همه‌ی شواهد گواهی می‌دهند که «علم» و محصول مستقیم آن تکنولوژی این جای خالی را پُر کرده‌اند و می‌روند که پُرتر هم بکنند.

رسیدن به عالم و قادر مطلق آرزوی کمابیش همه‌ی مردمان است نه «ترس پنهان» آنها، رهایی از بار مسئولیت تصمیم‌گیری و زندگی کردن با عواقب آن تصمیمات دلیل پذیرفتن بندگی در سرتاسر تاریخ بوده نه «جهل آدمهای ابله و کم‌سواد ذات‌باوری که بهتر نمی‌دانسته‌اند». همه‌ی این رانه‌ها هنوز پابرجا هستند، ما امروز این امکان را داریم تا کمال را تولید بکنیم و هیچ چیز نمی‌تواند مانع‌مان بشود، از جمله احتمال نابودی خودمان.

پس طبیعت بشری + تکنولوژی =>‌ فاجعه‌ی اجتناب‌ناپذیر.

مشکل وانگهی آنست که «طبیعت بشری» الان سیصد سال است که انکار می‌شود، و ما چنان از آن بی‌خبریم که گمان می‌کنیم رهایی خوب است و بندگی بد.