همانطور که دوست‌مان مهدی گرامی گفتند، از نظر تئوری فرقی نیست و چون فرآیند ما مستقل است هرگز احتمال‌ها جا به جا نمی‌شوند اما با مراجعه به عقلِ سلیمِ خویش احتمال می‌دهیم که سکه خراب باشد (احتمالش هم زیاد است) بنابراین روی شمار داوبندی می‌کنیم. در حساب احتمالات ما می‌دانیم فرآیندی چون پرتاب سکه که مستقل است فرآیندی است که با توجه به فضای نمونه‌ی آن و فضای حالت، در صورتی که تعداد آزمایش‌ها را به بینهایت میل دهیم باید به یک احتمال ثابت برسیم، در مورد سکه این احتمال یک‌دوم است، یعنی هرچه آزمایش را با شرایط درست، بیشتر انجام دهیم، باید تعادلِ بیشتری برقرار شود، یعنی اگر 5 بار سکه را انداختیم و 75 درصد شیر آمد و 25 درصد خط، در پرتاب 100 میلیارد بار یک سکه‌ی سالم، تقریبا 50 میلیارد بار باید شیر آمده باشد و 50 میلیارد بار خط (تقریبا).نوشته اصلی از سوی مزدك بامداد
پاسخ با گفت‌آورد