رهایی از اسارت (یک)

[کوشا]

ولی خب اگر در یک شب کویری به آسمان سیاه و ستاره‌های درشت و پُررنگ می نگرم
برعکس، حیرت توام با درد می‌برم. بدنم سست می‌شود و احساس پوچی و بیچارگی
می‌کنم.

حس درستی دارید
بدون وجود خدا ما موجوداتی مفلوک و بیچاره ایم، محصور بین دو عدم
بی هیچ نشان و آدرسی
در ناکجا آباد هستی!