آغازگر جُستار
نخیر، شما باید بفهمید رسالت همه ی فیلمها این نیست که شما از آن لذت ببرید، بعضی از فیلم ها حال شما را به هم خواهند زد ولی این چیزی از ارزش آنها کم نمیکند، قرار نیست تمام فیلمها احساس خوبی در فرد ایجاد کنند تا با ارزش شوند، نمونه های آن هم سالو یا همین انتی کرایست است.هدف من هم این بود که به بگم شما روی چه حسابی فکر میکنید که از هنر سر در میارید؟
یعنی اگر من فیلمی ببینم که از دیدنش بهم حالت تهوع دست بده ولی بگم به به و چه چه عجب فیلم زیبایی بود از هنر سر در میارم؟
بله من دفاع میکنم، همان سه دقیقه ی ابتدایی فیلم برای من کافی بود از این فیلم، البته کارگردان این فیلم انسان افسرده ای است و دید سیاهی نسبت به دنیا دارد هر کسی که سراغ فیلمهای او میرود نباید توقعی بیش از این داشته باشد، البته میتوانید در مورد این فیلم نقدهایی هم بخوانید که البته خیلی ها از این فیلم خوششان نیامده ولی این به ارزش هنری فیلم ربطی ندارد.مگر ما داریم بحث فلسفی درباره ی موضوعی میکنیم که سفسطه کنیم؟ معیار اندازه گیری فیلم خوب چیست؟ وقتی تماشاگر از فیلم خوشش نیاد پس کارگردان فیلم رو برای چه کسی ساخته؟ یک فیلم ساخته که خودش بشینه تماشا کنه و خوشش بیاد؟
فیلم AntiChrist یکی از بی محتوا ترین و سادیسمی ترین فیلم هایی بود که من دیده ام که به کل با تمام اون پیش فرض هایی که من درباره ی این فیلم داشتم که اکثرا بخاطر اسمش بود فرق داشت. این که شما از همچین فیلم مزخرفی اینطور دفاع میکنید مشخصه که کاملا!! از سینما سر در میارید
حرس نخور جانم فقط کافیه یک نگاهی به رویو های سایت آی ام دی بی در مورد فیلم بیندازید.چند تا از فیلمهای که کارگردانی کردید رو معرفی کنید تا من برم ببینم چون فکر نمیکنم صرف اینکه شما فیلم های بی سر و ته رو میپسندید پس درک سینمایی تون از بقیه بیشتره
پاسخ با گفتآورد