نوشته اصلی از سوی
iranbanoo
مهتاب جان من چون خودم در مقطعی درگیر مشکلاتی از این قبیل بودم توصیم اینه که حدالامکان از دارو پرهیز کنی و به دنبال منشاش باشی.خیلی از استرس ها و حالاتی که ما در خودمون میبینیم منشا روانی ندارن.
تازه ایرانبانوی گرامی، بسیاری از چیزهایی که امروز برچسب بیماری روانیک میزنند هم به هیچ روی بیماری نیستند. نمونه
بسیار خوب آن ADHD که با سر و سدا چنان بزرگش کرده‌اند و راه به راه بیخود بچه‌ها را بنام آن "درمان" میکنند، هنگامیکه
در واقعیت ADHD یکی از ابزارهای بسیار مهادین فرگشت بوده: بچه‌هایی که رفتارهای ADHDوار از خود نشان نمیدهند کاستی دارند، نه وارونه!
پیشه‌های پزشکی و روانپزشکی و .. بسادگی کور و نادان هستند، چراکه خوبی/بدی چیزها را بسته به نگره‌ای که دارند میسنجند و بسختی از لغزش‌هایشان میاموزند.
برای نمونه به تاریخچه پزشکی که مینگرید:
یک پزشک در بهمان سده درمیاورد که شستن دستها پیش از درمان بیمار، شانس بهبود را بالا میبرد: دیگر پزشکان دستشان را نمیشورند، چون نگره‌ای (theory) برای باکتری‌ها و ویروس‌ها ندارند، گرچه داده‌های آروینیک (تجربی) نشان دهد که شستن دستها سودمند باشد.
رشد صنعتی در میاورد که چگونه شیرخشک نوزاد فرآوری کنند، سپس پزشکها با اطمینان هرچه بیشتر میگویند که شیرخشک به اندازه شیر مادر و هتا بهتر از آن است: چند دهه دیرتر درمیاید که در نگره‌ی ایشان از کارکرد شیر مادر، چند میلیون و اندی ماده دیگر (component) جا افتاده که برای رشد کودک بایا هستند و در شیر خشک هم نیستند.
..
تاریخچه پزشکی پر از لغزش‌های اینچنینی است که مایه‌ی مرگ و میر فراوان بوده و هست و اگر همینگونه پیش بروند خواهد بود.
رویکردهای درست بسیار ساده هستند:
1- تا زمانیکه دچار بیماری بسیار سخت یا کشنده نشده‌اید، سراغ پزشک/روانپزشک/... نروید.
2- هنگام بیمار شدن، تا چند هفته‌ای دست روی دست بگذارید و به بدنتان زمان بدهید تا خودش خود را درمان کند: این را ما ناخودآگاهم داریم که همان فرایند پس‌افکنش یا procrastination باشد؛ برخی از پزشکها و روانپزشک‌ها این را هم کاستی و بیماری میدانند!!
3- چک‌آپ خود را اگر زیر 70 سال هستید مرزمند به دوبار در سال بکنید.
پاسخ با گفت‌آورد