تاریخ اسلام از قرن هفتم میلادی و در شبه جزیره عربستان کنونی آغاز گشت. منطقه حجاز از دیر باز به عنوان یکی از مراکز علمی جهان مطرح بوده و بسیاری از دانشمندان بزرگ جهان در آنجا پرورش یافته و روانه مکتب شدند وهمین دانشمندان این منطقه بودند که بعدها در قالب لشکریان » راهیان نور» همراه با پیامبر اسلام و چهار خلیفه، به گسترش علم نوین در ممالک عقب افتاده ای نظیر ایران و مصر پرداختند.
در منطقه حجاز طرفداران همه ادیان در آزادی کامل به تبلیغ دین خود می پرداختند و طرفداران همه ادیان از احترام خاصی برخوردار بودند .به همین دلیل است که این شهر هنوز نزد بی خدایان، یهودیان، مسیحیان و بت پرستان دارای احترام خاصی است. مواردى چند را مىتوان در این خصوص یادآور شد كه نشان میدهد منطقه حجاز توجه ادیان دیگر را به خود جلب كرده است: نخست هجرت گروهى از یهودیان است كه در حمله ارتش وحشی کوروش به بابل که منجر به ویرانی این شهر و به آتش کشیده شدن کتاب خانه ها و مکاتب آن شده بود و براى حفظ جان و ناموس خود از تیر رس آنها گریختند (داستان تجاوز جنسی کوروش به حمورابی به اختصار در منشور کوروش بیان شده است)
این یهودیان همواره با آغوش باز مورد استقبال ساکنان مکه قرار میگرفتند و حتی حضرت محمد خودشان جامه طبابت به تن کرده به استقبال پناهندگان یهودی رفته و خار را از پای برهنه آنان میکشیدند. بعدها حضرت علی نیز شبانه و به صورت ناشناس کودکان یهودی قبیله بنى قریضه را ختنه میکرد و نقل است که ایشان در یک شب هشتصد پسر بچه یهودی را به صف کرده و پس از مطمئن شدن از پسر بودن آن ها، همگی را ختنه کردندمسلمانان مکه چنان در به جا آوردن رسم مهمان نوازی زیاده روی میکردند که حتی در دوران خشکسالی نیز به مدت یک ماه از خوردن کباب خوک خوداری میکردند و گوشت خوک و گراز را داوطلبانه در اختیار برادران مسیحی خود قرار میدادند که این سنت حسنه هنوز هم در بین مسلمانان رواج دارد. همانگونه که به اختصار اشاره شد آوازه علمی شهر مکه چنان در اقصی نقاط جهان پیچیده بود که دانش آموزان بسیاری برای کسب علم به این شهر مراجعه میکردند که از این گروه میتوان به سلمان فارسی، آلبرت انشتین، فردوسی، الکساندر فلمینج، پروفسور ریجارد داوکینز، دکتر کردان، ابن سینا، بنی صدر، آردی، ادیسون و یوری جاجارین اشاره کرد. در شهر مکه کودکان به خاطر آب و هوای استوایی این منطقه خیلی زودتر از کودکان سایر کشور ها به دوران بلوغ رسیده و رشد میکردند به طوری که یک کودک حجازی ۶ ساله کاملا از لحاظ دانش و علم و رشد جسمانی با یک موبد زرتشتی برابری میکرد.از ابداعات اعراب میتوان به پایه گذاری دیوان سالاری، پست (چاپارخانه)، ضرب اولین سکّه، راه اندازی اولین سیستم فاضلاب، پایه گذاری حقوق بشر معروف به منشور ابراهیم (تصویر حضرت ابراهیم هنگام قربانی کردن فرزند خود بر سر در سازمان ملل نقش بسته است) و پایه گذاری اولین بیمه همگانی معروف به بیمه ابوالفضل اشاره کرد.
جنبش فمینیسم:
بر خلاف کشورهای بادیه نشینی مثل ایران – که در آن دیه یک زن پارسی برابر دیه بیضه یک مرد بود و زنان در بهترین حالت ممکن به عنوان اسپرم دانی مردان مورد استفاده قرار میگرفتند و از بدیهی ترین حقوق مانند حق طلاق و تحصیل و حضانت فرزند برخوردار نبودند- در عربستان آن دوران زنان از جایگاه والا و حقوق برابر با مردان برخوردار بودند. اولین جنبش فمینیستی جهان در این شهر آغاز گشت. در مورد جایگاه والای زن در آن دوران کافیست به این نکته اشاره کنیم که این حضرت محمد بود که پس از انتخاب شدن به مقام ریاست جمهوری عربستان، به کودکان ۶ ساله اجازه دادند تا به مقام بانوی اولی کشور (فرست لیدی) برسند و این خود نقطه ی عطفی در تاریخ حقوق زنان به شمار می آید. بعد از مرگ پیامبر، دختر ایشان که از فمینیست های بنام آن زمان و تا آخرین روز زندگی خود از خانه داری و بچه داری بیزار بود، راه آن حضرت را ادامه داد و با وجود اعتراض شدید عمر ابن خطاب ، اولین پارک دوچرخه سواری بانوان را در منطقه جیتکر مکه افتتاح کرد و به به همین دلیل بار ها با زرتشتی های تند رو درگیر شد که متاسفانه در این درگیری ها بود که از ناحیه کمر و پهلو مصدوم شده و به شهادت رسیدند.
نخستین باغ وحش جهان درشهر مکه تاسیس شد و حضرت محمد به شخصه علاقه زیادی به پرورش حیوانات وحشی نشان میداد. روایت است که ایشان قادر به صحبت کردن با همه حیوانات منجمله سوسمار بودند و هواپیمای اختصاصی خود به نام عفیر (در انگلیسی: Air Force One) را نیز از میان همین حیوانات انتخاب کردند. نقل است که به دستور ایشان بود که بعد ها حضرت علی اولین مرکز نگهداری از سگ های ولگرد مدینه را تاسیس کرد.
اهمیت ورزش نزد اعراب حجاز:
اعراب از دیرباز اهمیت ویژه ای برای ورزش قهرمانی قائل بودند و قهرمانان و پهلوانان زیادی از این خطه برخاستند. با قاطعیت میتوان گفت که این خطه خاستگاه چندین رشته ورزشی از جمله چوگان، شطرنج، ورزش باستانی و کشتگی فرنگی بوده است. نخستین دوره المپیک باستانی نیز در شهر مکه برگزار شد و در آن، شرکت کنندگان رشته پنج گانه مواظف بودند که ابتدا هفت دور، دور استخر کعبه شنا کرده و سپس از کوه عرفات بالا رفته و با تیر و کمان به طرف شیطان تیراندازی کرده و سپس سوار بر اسب، از خط پایان بگذرند. لازم به ذکر است که داوری این مسابقات را ابوموسی اشعری بر عهده داشت. ورزشکاران ایرانی در این دوره از مسابقات کارنامه ضعیفی از خود به جای گذاشتند. از مجموع شش نفر شرکت کننده ایرانی، ۵ نفرشان که برای اولین بار آب میدیدند در استخر کعبه غرق شده و نفر ششم نیز به اسم سلمان فارسی از رویارویی با حریفان یهودی خود خودداری کرده و در پایان مسابقات از وزارت کشور قریش تقاضای پناهندگی سیاسی کرد. نماینده ایران در رشته تیراندازی، شخصی به نام «آرش کمانگیر» بود که در قرعه ای نامناسب با قهرمانان عرب همگروه شد و در همان دور اول حذف گردید. در مسابقات کشتی شرکت کننده ایرانی به نام «رستم دستان» در دور اول مغلوب حریف قدر خود به نام «علی ابن ابی طالب» گشت. در رشته شمشیر بازی نیز این ورزشکاران عربستان بودند که همه مدال ها را درو کردند. از حواشی این دوره از مسابقات میتوان به حرکت غیر ورزشی نماینده ایران «ابولولو » اشاره کرد که پس از باخت به «عمر ابن خطاب» وی را تهدید به مرگ کرد.
موقعیت سیاسی-اجتماعی ایران آن زمان:
از ایران باستان اطلاعات بسیار کمی در دسترس است که از دلایل آن میتوان به بی سوادی مطلق ایرانیان آن روزگار و به تبع آن نبود کاتبان و مورخان ایرانی اشاره کرد که در این مورد هیچ نوشته ای از خود به جا نگذشته اند. در زمان ظهور اسلام ، مردم ایران به قدری از قافله تمدن و فرهنگ عقب بودند که دختران خود را در بدو تولد زنده به گور میکردند و به دلیل نبود منابع طبیعی، غذای عمده آنان را ملخ و سوسمار تشکیل میداد. اعراب آن دوران ایرانیان را «عجم» مینامیدند که به معنی «گنگ و لال» است و اشاره به بیسوادی آنان دارد. جهل و خرافات نزد ایرانیان بیداد میکرد. آنان شاش شتر را دارای خاصیت درمانی میدانستند و آتش را میپرستیدند و به چند همسری اعتقاد داشتند. زنان کاملا از فعالیت های اجتماعی محروم بوده و از بدیهی‌‌ترین حقوق یک زن عرب مانند حق طلاق و حق حضانت فرزند و حق تدریس محروم بوده و پوشش آنان را چادری سیاه رنگ و ضخیم به همراه روبنده تشکیل میداد. دین اغلب مردم زرتشتی بود که دین بسیار خشونت طلب و واپسگرایی بود. پیروان این دین مجبور بودند که روزی ۵ بار به زبانی که برایشان ناآشنا بود عبادت کنند وگرنه مورد غضب موبدان زرتشتی قرار میگرفتند. ارکان اصلی این دین را گفتار زشت، پندار زشت و کردار زشت تشکیل میداد و خروج از دین به مثابه حکم مرگ فرد خاطی بود. پیامبر زرتشتیان، شخصی به نام زرتشت بود که با شیادی، خود را فرستاده خدا عنوان کرد و پس از جمع نمودن تنی چند از اوباش دست به راهزنی زد و کم کم کارش به کشورگشایی رسید. وی پس از به قدرت رسیدن، همه مخالفان خود را به قتل رسانید و نقل است که در یک روز ۸۰۰ تن از یهودیان محله جویباره اصفهان را گردن زد، زنان و کودکان شان را به بردگی گرفت و در اقدامی شنیع و بی سابقه با دختر ۶ ساله یکی از فرماندهان جنگی خود به نام آشتره ازدواج کرد. نیچه، فیلسوف معروف آلمانی که بعد ها به دین اسلام گروید، در کتاب معروف خود «چنین کرد زرتشت» پرده از بسیاری از اعمال شنیع این شخص برداشته است. وی مریدان خویش را مجبور میکرد که برای اثبات فرمانبرداری، پسران خود را به فرمان وی قربانی کنند و در عوض یک گوسفند هدیه بگیرند. ظلم و ستم بی پایان حکمرانان ساسانی به حدی بود که فقط موبدان و شاهان حق درس خواندن داشتند و این مساله سبب شد که مردم ایران زمین که از این‌همه جور و ستم به ستوه آمده بودند، بعدها لشکر اسلام را با آغوش باز پذیرفته و داوطلبانه به پیشواز ارتش اسلام بروند
منبع: وبلاگ ساشتی. در این مکان هیچ چیز مقدّس نیست، حتی شما دوست عزیز!
پاسخ با گفت‌آورد
آغازگر جُستار
نوشته اصلی از سوی undead_knight
