از آنجا که بطور پراکنده گفتگوهایی در انجمن پیرامون جاودانگی در جریان بود، و اینکه من نیز مانند مهربد گرامی دوست دارم (یا داشتم) نامیرا باشم، بر آن شدم که این تاپیک را بسازم. در این تاپیک بفرمایید که در مورد جاودانگی چه حسی دارید، و آیا آن را برای خود می پذیرید یا خیر.
گفتگوی دانشیک پیرامون امکان‌پذیری و چگونگی آن را می توانید در این تاپیک دنبال کنید: جاودانگی (گفتگوی دانشیک)
مدیران گرامی اگر دوست داشتند، گفتگوهای مربوط را از تاپیکهای دیگر به این دو تاپیک منتقل نمایند.
خب چه فایده داره اون زنده بودنی که بخوای روزی صد بار آرزوی مرگ کنی ؟! وقتی جسمت پیر و فرسوده بشه و هزار تا مریضی داشته باشی به فرض هم زنده بمونی فقط زجر می کشی .. مگر اینکه یک اکسیر جوانی هم کشف بشه و آدمیزاد هم زنده باشه و هم جوان !نوشته اصلی از سوی Mehrbod
بعدشم ازدحام جمعیت رو هم در نظر گرفتید ؟! همینطوری با این زاد و ولدهایی که صورت می گیره کره ی زمین در حال انفجار هست چه برسه به اینکه بخواد رویه ی مرگ و میر متوقف بشه .. البته این هم چاره داره . اینکه نصف مردم مهاجرت کنند به سیاره های دیگه مثل مریخ و ماه و ... !
نِشان‌ها:
این شیوه نگرش را این کارخانه‌های کالاهای زیبایی که کرم و چیزهای دیگری بنام "Anti-Aging"
بیرون داده‌اند پدید آورده‌اند که مردم فکر میکنند دراز-زیوی یا نامیرایی همان برداشتن چین و چروکهای چهره است!
نه گرامی، Anti-Aging یا پاد-پیرش میشود از میان برداشتن همه آسیب‌هایی که فرایند سوخت‌و‌ساز (metabolism) در درازنای
زمان به کالبد آدم میزند، این دربرگیرنده آسیب‌هایی که به مغز باشد نیز شده و با درست کردن آن، هم مغز و هم تن جوان و تندرست خواهند ماند.
این کمابیش همیشه یکمین یا دومین پرسشی است که به میان میاید.
روی هم رفته بچه‌دار شدن خود راهکار طبیعت برای نامیرا کردن ژن بوده، زمانیکه ما بتوانیم خودمان را جاودانه کنیم و با دستکاری ژنتیک
کُد زیستی‌مان را نیز بروزرسانی «ماییم، نیازی به بچه‌دار شدن نیست و کسی نه انگیزشی برای بچه‌دار شدن خواهد داشت و نه باید بکند.
این جاودانگی را هم نفراموشید که زیستی است، شما هنوز از برخورد یک گلوله به سرتان یا بَهمان جنگ کشته میشوید.
سرانجام اینکه آری، باید دیر یا زود از گویال (کره) زمین هم برویم چرا که فرایندهای گرمایش زمین و .. دارند آن را زیست ناپذیر میکنند.
برای رفتن به گویال‌های دیگر نیز خود نیاز به دراز-زیوی یا جاودانگی میرود تا بتوانیم دوراهای بلندی که در فضا هست را با تندای شید (نور) بپیماییم.
بجای وادادن در برابر واقعیت تلخ، بهتر است آدمی بكوشد كه واقعیت را بسود خود دگرگون كند و اگر بتواند حتی یك واژه ی تازی را هم از زبان شیرین مادری خود بیرون بیندازد بهتر از این است كه بگوید چه كنم ! ناراحتم! ولی همچنان در گنداب بماند و دیگران را هم به ماندن در گنداب گول بزند!!
—مزدک بامداد
به نظرتون چقدر شانس جاودانگی داریمـــ... ؟
نِشان‌ها:
شانس بسیار بالا!
هرچند،
1. بیشتر مردم، پزشکان و کارشناس‌ها چون میترسند هرگز شدنی نباشد، با اینکه «نمیشود» از زیر بار روانی که نیازمند نگرش و کار کردن هست فرار میکنند.
2. دولت‌ها تاکنون مانند همیشه نشان داده‌اند که اندازه گاو هم نمیفهمند. سالیانه در آمریکا نزدیک به 3 تریلیون دلار (3 با دوازده تا صفر!) برای health care یا خدمات پزشکی هزینه میشود و نزدیک به 80 درسد آن برای آدمهای پیر و 50 سال به بالا است!
با هزینه بسیار بسیار پایینتری در راستای پژوهش‌های جاودانگی میتوان دشواری پیری را یکبار و برای همیشه برداشت، و این هزینه‌ها سرسام‌آور را برای همبود (جامعه) و مردم نداشت! بماند که داریم درباره نجات جان آدمها سخن میگوییم!!
3. ..
با همه این دشواری‌ها و نابسمانی‌ها، با به شمار آوردن نارجگینی (non-linear) بودن فرایند رشد دانش پزشکی میتوان نزدیکی آن را سُهید.
یک نکته کناری، جاودانگی زیستی هم بسنده نمیکند. یک براورد زمخت زده بودند که گویا اگر ما نامیرایی زیستی
هم داشته باشیم، میانگین عمر و فرازیست از 5000 سال فراتر نمیرود و کنشگرهای (عامل‌های) پیرامونی دیر یا زود ما را میکشند.
—مزدک بامداد
خیلی هیجان انگیزه ولی آیا واقعا مشکل فقط هزینه ست؟ پس چرا شرکت های داروسازی با درآمد های بیلیون دلاری به نتیجه ای نرسیده اند؟ با اینکه قابل پیش بینیه که در آمد و بازگشت سرمایه ی فوق العاده عالی هم از این طریق نصیبشون بشه
انسان پیشرو با جامعه همخوانی ندارد هم آهنگی دارد
نِشان‌ها:
آری تنها هزینه است.
کار بسیار بسیار سختی هم هست ری‌اکتور جان. فرایند نامیرا کردن کالبد هومنی (آدمی) دربرگیرنده بیشمار چیز گوناگون است، ولی رویکردی پیشبُردین (engineering approach) در برابر آن و بجای اینکه یک شبه کالبد را نامیرا کنیم، با برداشتن دشواری‌های بزرگ روند را آهسته و گام به گام پیش ببریم شدنی و شایند (ممکن) است.
برای نمونه در آغاز 20 سال به زندگی می‌افزاییم، سپس در 20 سال بدست آمده با برداشتن دشواری‌های دیگر 15 سال و همینجور پیش میرویم.
چیزیکه شدنی نیست ساخت یک قرص است که بخورید و جاودانه شوید!
روی هم رفته فرایند پیرش (aging) چیزی جز انباشتگی آسیب‌های سوخت‌و‌ساز (metabolism)
نیست و رویکرد نامبرده بسنده میکند که بتواند همه این آسیب‌ها را بازسازی کند و بس.
—مزدک بامداد
یعنی مهربد جان به نظر شما این احتمال وجود داره که من جاودانه بشمـــ... ؟ :)
یعنی تا ابد زندگی میکنمــــ... ؟
نِشان‌ها:
اگر احمدی نژاد جنگ راه نیاندازد، بمب اتم نابودمان نکند، اسلام جایی صادر نشود،یعنی مهربد جان به نظر شما این احتمال وجود داره که من جاودانه بشمـــ... ؟ :)
یعنی تا ابد زندگی میکنمــــ... ؟
2013 جهان پایان نیابد، زیر اتوبوس نروید، سیگار نکشید و کمی شانس بیاورید، آری
—مزدک بامداد
اگه جاودانه شدم هرچقدر دلم بخواد سیگار میکشم دیگهــ... ؟ :)
دیگه کسایی مثه آنارشی که نمی تونن حرف بزننـــ... ؟
هم‌اکنون 1 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 1 مهمان)
مجوز های پیک و ویرایش
پاسخ با گفت‌آورد
