نوشته اصلی از سوی RASEL137
همانگونه که ما زبان و فرهنگ‌مان را از نیاکانمان به ارث برده‌ایم، جهان‌بینی و اخلاق و نگرش ویژه آنها به همبود و جامعه و بسیاری دیگر را نیز به ارث می‌بریم.
رویکرد نازیدن به نیاکان هم بسیار ساده است، اگر پدر کسی آدم ارجمند و بزرگی (بگوییم دانشمندی) باشد، روشن است که مایه نازش فرزندش هم خواهد بود و واژگون.
اگر اجداد ما مشتی دزد آدمکم و قاتل بودند جای نازش کمتری برای ما می‌ماند، چون به ما می‌گفت که نمی‌توانیم روی سرمایه‌های روانی و فرهنگی
به ارث برده از آنها حساب زیادی باز کنیم، ولی اگر نیاکان ما آدم‌های خوب و نیک‌سرشتی بودند، برای ما شانس بالاتری می‌بود که در زندگی مانند و بهتر از آنها باشیم.
پاسخ با گفت‌آورد
آغازگر جُستار
