نوشته اصلی از سوی
Anarchy
خب مهربد جان پس شما میگی نه ژن ها ما رو به طور کامل کنترل میکنند نه اینکه ما میتوانیم به طور کامل بر خلاف ژن هامون عمل کنیم،درسته؟
ما در آینده میتوانیم با دستکاری ژن‌هایمان بر پاد ژن‌هایمان کار کنیم، ولی امروز چنین فندی در دست نداریم، پس آری: امروز نمیتوان بر پاد ژن‌هایمان پیش رفت.
ژن‌ها نیز چیزی بیشتر از کد + بُن‌دستورهایی که بالا گفتیم نیستند و روی فرگشت پرپیچ و خم کور نوشته شده‌اند و چیزی بیشتر از داته‌های یافتیکی (heuristical rules) نیستند:
داته‌های یافتیک:
نقدی بر نظریه داروین - فلسفه و منطق - هم میهن
نوشته اصلی از سوی
Mehrbod
دید من همه ارز‌ش‌های ما قانون‌هایی هستند از گونه یافتیک (heuristic). دانسته یا قانونهای یافتیک قانون‌هایی هستند که با هزینه سنگین رایانش میشوند، ولی به فرآیند فرگزینش (تصمیم گیری) بی‌اندازه تندا میدهند.
برای نمونه زمانیکه یک بیمار به اتاق اورژانس برده میشود پزشک با پرسش و انجام چند آزمایش ساده و تطابق آنها با یک برگه دستورکار میتواند در کمترین زمان بفهمد که وضعیت بیمار آیا بحرانی است یا نه:
آیا بیمار تبی بالاتر از X دارد؟
اگر آری، آیا بیمار بیماری Y را هم دارد؟
اگر داشت، پس بحرانی است.
…
دانش اینکه "اگر «تب بالاتر از X + بیماری Y» با هم بود وضعیت بیماری بحرانی است" را ما یکبار و با هزینه سنگین آزمایش و آمارگیری گسترده بدست میاوریم، ولی پس از دانستن/یافتن آن دیگر به بازرایانی نیازی نبوده و کمابیش همواره درست کار میکند.
فرگزین‌های اخلاقی ما در روند فرگشت نیز همینگونه فرگشته‌اند. قانون‌هایی که در بیشتر زمان‌ها و بیشتر جاها به فرازیست و هوتاد (کیفیت) بالاتر زندگی انجامیده‌اند در ریخت خویشکاری اخلاقی (وظیفه اخلاقی) و وژدان در ما نهادینه شده‌اند، اگر چه ما همواره چرایی بودن آنها و احساس‌های خود را نفهمیم، ولی بیگمان آنجا هستند چراکه در گذشته کاربرد حیاتی داشته‌اند.
پس یک مرزمندی کدری میان توانایی‌های ما در کنترل کردن خودمان هست و برخی چیزها نیز بروشنی فرای کنترل ما میروند. نمونه اینکه کسی نمیتواند رانه جنسی را بخاموشاند
یا اینکه از "عاشق شدن" خودش پیشگیری کند، چرا که این رانه‌ها بسیار توانمند هستند و اگر نیاکان ما عاشق نمیشدند و در کنار یکدیگر نمی‌ماندند ما اینجا نبودیم، پس نمیتوان این دسته از انگیزش‌ها را فروپیچاند (override).
مزدک هم یک همانندی‌ای میکرد که خودآگاهی ما مانند یک وزیر خردمند در برابر یک پادشاه کودن (ژن) است که توانایی‌های اندک و مرزمندی در کنترل و بهکرد رفتارها دارد و بس!
Does that answer to your questien?
پاسخ با گفت‌آورد
