ما که به اسلام و این حرفا اعتقاد آنچنانی نداریم و روزه هم نمیگیریم. ولی این سوال واسه من از قبل مطرح شده بهش فکر کردم. هرچند شاید ارتباط تصادفی بوده باشه، و شاید هم اصلا ارتباطی نباشه. بهرحال چیزی که هست خود ادیان که با فرگشت حداقل به شکل داروینی اون چندان میانه ای نداره.
من میگم در طول فرگشت، و در طول تاریخ از انسانهای اولیه تا حالا، در بیشتر مکان ها یا خیلی مکان ها اینطور نبوده که در طول مدت عمر انسان و در تمام مدت سال منابع آب و غذا براحتی و به وفور در دسترس انسانها بوده باشه. حالا قحطی ها و تغییرات گستردهء اقلیمی هم که در کنار محدودیت های مکرر سالیانه. بنابراین خواهی ناخواهی تجربهء گرسنگی و کمبود مواد غذایی و آب برای بدنهای ما چیزی طبیعی و مکرر بوده که به تناوب پیش میامده و شاید بر اثر فصول، نظم نسبی هم داشته و از الگوی سالیانه پیروی میکرده. بنابراین میشه گفت بدن انسان با این سیستم خو گرفته و سازگار شده. و شاید روزه گرفتن بنوعی این سیستم و تشیکلات و سازگاری رو در بدن ما فعال میکنه و بدن ما رو از نظر سلامتی متعادل نگه میداره.
هرچند این فقط یک تئوری نیم بند است، و بنده شخصا بهش خیلی مشکوک هستم!
من شخصا اهل روزه گرفتن بخاطر این قضیه نیستم. البته ثابت هم که نشده! اصولا چه مزایایی از نظر علمی برای روزه تاحالا ثابت شده؟
خلاصه منکه دوست ندارم الکی و یا از روی حدس و باور و احتمال به خودم اینقدر زجر و ناراحتی بدم، و از طرف دیگر دوست دارم همیشه فعال و سروحال باشم و ورزش کنم و ماهیچه های بدنم تحلیل نره (هرچند شاید مقداری از چربیها و مواد مضر هم این وسط بسوزه!).
بعدم من فکر میکنم بهرصورت میشه راههای هوشمندانه تری که نیاز به اینقدر زجر کشیدن نداشته باشن برای حفظ سلامتی پیدا کرد. یکیش خب همین ورزش کردنه. اونم در این روزگار که اینقدر علم و فناوری و امکانات و پزشکی مدرن هست.
حالا یه خوراک دادیم این مذهبی ها شاید بردارن از فردا این نظریه رو توی بوق و کرنا بکنن بگن بله روزه با فرگشت سازگاری داره و حساب شده و حکمت داره از این نظر هم
ولی چه کنم من آدم صادق و منصفی هستم دیگه
پاسخ با گفت‌آورد