سوم اینکه ایشان به یک روایت استناد میکند که میگوید تعداد کشته شدگان درآنجا 40 نفر بوده است . و مأخذی هم ارائه میدهند کتاب الاموال ابو عبید است!
اینجانب به متن کتاب الاموال ابو عبید رجوع کردم و در هیچ جایی از این کتاب چنین مطلبی که تعداد کشته شدگان 40 نفر باشند نیافتم باید گفت روایتی که آقای شوشتری استاد دانشگاه بدان ارجاع داده اند کتاب الاموال ابن زنجویه است که چنین حدیثی امده است باهم متن حدیث را بخوانیم :
حدثنا حمید قال: ثنا عبد الله بن صالح حدثنی اللیث بن سعد حدثنی عقیل عن ابن شهاب أنّ رسول الله صلى اللّه علیه و سلم غدا إلى بنی قریظة، فحاصرهم حتى نزلوا على حكم سعد بن [معاذ، فقضى بأن یقتل رجالهم، و] تقسم ذراریهم و أموالهم،فقتل منهم یومئذ أربعون رجلا/إلا عمرو بن سعد، فقال رسول الله صلى اللّه علیه و سلم: «إنه كان یأمر بالوفاء، و ینهى عن الغدر، فلذلك نجا» ، و دفع رسول الله صلى اللّه علیه و سلم الزبیر إلى ثابت بن قیس بن شماس فأعتقه، و كان الزبیر أجاره یوم بعاث، فقال للزبیر: أجزیك بیوم بعاث. [57]
این حدیث غریب اعتبار چندانی ندارد خصوصا برای اقای شوشتری که به سلسله روات و تایید فقها تاکید بسیار دارند چراکه 1- سلسله روات این حدیث کامل نیست و به ابن شهاب زهری میرسد او متوفای 125هجری است و بین او با واقعه فاصله ی بسیار است و ابن شهاب دران کتاب از هیچ ماخذی یا راوی پیش از خود یادی نمیکند
2- ابن شهاب در این روایت میگوید مردان بنی قریظه کشته شدند چگونه میتوان باور کرد که مردان بنی قریظه 40 تن بیش نبودند! بخصوص اینکه بیادداشته باشیم واقدی تعداد اسرای بنی قریظه 1000نفر گفته است.[58]
3- در حدیثی مشابه در کتاب الاموال ابو عبید که نزدیک به 50 سال زودتر از ابن زنجویه میزیسته است همین حدیث با همین سلسله راویان و همین عبارت از قول ابن شهاب زهری عینا آمده است اما هرگز از تعداد کشته شدگان سخنی نیست و بجای ذکر تعداد عبارت " کذا و کذا رجلا " بکار رفته است.[59] که همین مورد جای شکی نمینهد که رقم ابن شهاب زهری در اصل چهارصد بوده و بعدا توسط ابن زنجویه تعمدا یا سهوا به چهل تغییر یافته است!
اما براستی تعداد کشته شدگان چقدر میتواند باشد؟!
درپاسخ باید گفت که اینرا میتوان از احادیث که در اکثر کتب معتبر مسلمانان آمده دانست و آن رقمی نزدیک به 400 نفر است انچنانکه در حدیث صحیح السند جابر آمده است :
خرجاه فی الصحیحین من طرق عن شعبة و قال الامام أحمد حدّثنا حجین و یونس قالا حدثنا اللیث بن سعد عن أبى الزبیر عن جابر بن عبد الله انه قال رمى یوم الأحزاب سعد بن معاذ فقطعوا أكحله فحسمه رسول الله صلّى الله علیه و سلّم بالنار فانتفخت یده فنزفه فحسمه أخرى فانتفخت یده فنزفه فلما رأى ذلك قال اللَّهمّ لا تخرج نفسی حتى تقر عینی من بنى قریظة فاستمسك عرقه فما قطر قطرة حتى نزلوا على حكم سعد فأرسل الیه فحكم أن تقتل رجالهم و تسبى نساؤهم و ذراریهم یستعین بهم المسلمون فقال رسول الله صلّى الله علیه و سلّم أصبت حكم الله فیهم و كانوا أربعمائة. فلما فرغ من قتلهم انفتق عرقه فمات [60].
و اکثر محدثان این حدیث را صحیح السند دانسته اند چنانکه ابن حبان در صحیح خود انرا نقل کرده است [61]
آغازگر جُستار
پاسخ با گفت‌آورد