• Empty
  • قاطی کردم
  • مهربون
  • موفق
  • متعجب
  • مریض
  • مشغول
  • معترض
  • ناراحت
  • هیچ
  • کنجکاو
  • کسل
  • گیج شدم
  • گریه
  • پکر
  • اخمو
  • از خود راضی
  • بی تفاوفت
  • بد جنس
  • بد حال
  • خونسرد
  • خواب آلود
  • خوشحال
  • خجالتی
  • خسته
  • دلواپس
  • رنجور
  • ریلکس
  • سپاسگزار
  • سر به زیر
  • شوکه
  • شاد و سر حال
  • عاشق
  • عصبانی
  • غمگین
  • غافلگیر
  • User Tag List

    برگ 2 از 4 نخستیننخستین 1234 واپسینواپسین
    نمایش پیکها: از 11 به 20 از 39

    جُستار: نگر شما درباره ی شعر کلاسیک و شعر نو

    1. #11
      سرنویسنده دوم
      Points: 45,990, Level: 100
      Level completed: 0%, Points required for next Level: 0
      Overall activity: 0%
      دستاوردها:
      First 1000 Experience Points
      ضد و نقیض
       
      سر به زیر
       
      iranbanoo آواتار ها
      تاریخ هموندی
      Nov 2012
      نوشته ها
      1,545
      جُستارها
      25
      امتیازها
      45,990
      رنک
      100
      Post Thanks / Like
      سپاس
      2,572
      از ایشان 3,738 بار در 1,364 پست سپاسگزاری شده است .
      یافتن همه‌یِ سپاسهای گرفته شده
      یافتن همه‌یِ سپاسهای داده شده
      Mentioned
      30 Post(s)
      Tagged
      0 Thread(s)
      گفت‌آورد نوشته اصلی از سوی nasimparsi نمایش پست ها
      ین نظر شما است. پیشینه ی شعر و واژه ی شعر چیز دیگری می گوید
      چه میگوید؟
      شراب اولی تر ...

    2. #12
      دفترچه نویس
      Points: 471,639, Level: 100
      Level completed: 0%, Points required for next Level: 0
      Overall activity: 2.0%
      دستاوردها:
      First 1000 Experience PointsGot three Friends
      نِشان‌ها:
      Most Popular
      سرور خویـشتـن
       
      Empty
       
      Mehrbod آواتار ها
      تاریخ هموندی
      Oct 2010
      ماندگاه
      لاجیکستان
      نوشته ها
      8,712
      جُستارها
      188
      امتیازها
      471,639
      رنک
      100
      Post Thanks / Like
      سپاس
      12,116
      از ایشان 21,650 بار در 7,581 پست سپاسگزاری شده است .
      یافتن همه‌یِ سپاسهای گرفته شده
      یافتن همه‌یِ سپاسهای داده شده
      Mentioned
      62 Post(s)
      Tagged
      1 Thread(s)
      فایل های پیوست شده فایل های پیوست شده

      Sticky بجای وادادن در برابر واقعیت تلخ، بهتر است آدمی بكوشد كه واقعیت را بسود خود دگرگون كند و اگر بتواند حتی یك واژه ی تازی را هم از زبان شیرین مادری خود بیرون بیندازد بهتر از این است كه بگوید چه كنم ! ناراحتم! ولی همچنان در گنداب بماند و دیگران را هم به ماندن در گنداب گول بزند!!

      —مزدک بامداد


    3. 2 کاربر برای این پست سودمند از Mehrbod گرامی سپاسگزاری کرده اند:

      iranbanoo (11-23-2013),undead_knight (11-24-2013)

    4. #13
      رهگذر
      Points: 86, Level: 1
      Level completed: 72%, Points required for next Level: 14
      Overall activity: 4.0%
      بدون وضعیت
       
      خالی
       
      nasimparsi آواتار ها
      تاریخ هموندی
      Nov 2013
      نوشته ها
      9
      جُستارها
      0
      امتیازها
      86
      رنک
      1
      Post Thanks / Like
      سپاس
      0
      از ایشان 8 بار در 6 پست سپاسگزاری شده است .
      یافتن همه‌یِ سپاسهای گرفته شده
      یافتن همه‌یِ سپاسهای داده شده
      Mentioned
      3 Post(s)
      Tagged
      0 Thread(s)
      گفت‌آورد نوشته اصلی از سوی Mehrbod نمایش پست ها
      گیرا نیست؟ در گذشته اینجور میسَهد که کارها را به یک روال ویژه‌ای میانجامیده‌اند, اگر چامه‌میسُرودید, میبایستی آهنگ و شیوه‌یِ از پیش پذیرفته شده‌ای را
      می‌دنبالید, ولی با پسانوین‌گرایی همه‌یِ چیزها بیشتر و بیشتر درآمیخته میشوند, نمونه همینکه چامه میتواند بی آهنگ و پساوند باشد و همچنان چامه خوانده شود.

      در همین راستا هم نوشتاری میخواندم از دگرش شیوه‌یِ داستانگو (راوی, narrator) در ادبسار نوین انگلیسی, که انگار در گذر چند دهه‌یِ پیش این هم دچار
      دگرگون‌هایِ فراوانی شده. ب.ن. در ادبسار کهن داستانگو یک شیوه‌یِ داستانگویی (لحن) یکنواخت و سوم‌کسی را داستان میداشته ولی امروز
      نوآوری‌هایِ بسیار بیشتری دیده میشود, جوریکه هتّا گاه چند شیوه‌یِ گوناگون همزمان با هم به کار میروند, یک چیزی در مایه‌هایِ همان چامه‌یِ نو!



      پارسیگر
      خیر

      ما پیش از این 100 سال اخیر که برخی با توجه به آشنایی با ادبیات غرب آمدند و تقلید کردند و به اصطلاح شعر نو گفتند، در زبان پارسی و در ادبیات پارسی نوشتارهای موزون پر از احساسات و .. داشته ایم که هیچ گاه آن را شعر نخوانده اند

      شعر ار روز آغازش چند ویژگی داشته که داشتن وزن یکسان و قافیه دوتا از ویژگی های بنیادین اش بوده. شما می توانید این نوشتارهای موروزن زیبا! را که البته ارزش ادبی هم دارند چیز دیگری بنامید ولی شعر ویژگی هایی داشته از گذشته های دور و حقیقت تاریخی همین است

      حتی اگر همه ی مردم امروز بگویند نه خیر ما به نوشتار موزون اینچنینی شعر می گوییم باعث نمی شود حقیقت تاریخی را در نظر نگیریم. حقیقت تاریخی با بررسی اشعار (نوشته هایی که به شعر اشاره داشته اند) می گوید این نوشتارها که ورزن یکسان و قافیه ندارد شعر نیست و کسی هم که این نوشتارها را می نوسد شاعر نیست

      مانند این است که زمانی که دوربین به میان آمد شماری که توانایی نگارگری نداشته اند بیایند و بگویند این نگارگری نو است (به جای عکاسی)
      ویرایش از سوی nasimparsi : 11-22-2013 در ساعت 10:17 PM

    5. یک کاربر برای این پست سودمند از nasimparsi گرامی سپاسگزاری کرده اند:

      Mehrbod (11-22-2013)

    6. #14
      شناس
      Points: 1,509, Level: 22
      Level completed: 9%, Points required for next Level: 91
      Overall activity: 2.0%
      دستاوردها:
      First 1000 Experience Points
      بدون وضعیت
       
      خالی
       
      محمد آواتار ها
      تاریخ هموندی
      Jan 2013
      نوشته ها
      85
      جُستارها
      4
      امتیازها
      1,509
      رنک
      22
      Post Thanks / Like
      سپاس
      7
      از ایشان 88 بار در 47 پست سپاسگزاری شده است .
      یافتن همه‌یِ سپاسهای گرفته شده
      یافتن همه‌یِ سپاسهای داده شده
      Mentioned
      0 Post(s)
      Tagged
      0 Thread(s)

      شعر نو

      دوستان لطفا کسانی که اطلاعات دارن در این زمینه بهمون بگن چرا یه کلام بی قافیه باید شعر نامیده بشه؟؟؟

    7. #15
      سرنویسنده دوم
      Points: 45,990, Level: 100
      Level completed: 0%, Points required for next Level: 0
      Overall activity: 0%
      دستاوردها:
      First 1000 Experience Points
      ضد و نقیض
       
      سر به زیر
       
      iranbanoo آواتار ها
      تاریخ هموندی
      Nov 2012
      نوشته ها
      1,545
      جُستارها
      25
      امتیازها
      45,990
      رنک
      100
      Post Thanks / Like
      سپاس
      2,572
      از ایشان 3,738 بار در 1,364 پست سپاسگزاری شده است .
      یافتن همه‌یِ سپاسهای گرفته شده
      یافتن همه‌یِ سپاسهای داده شده
      Mentioned
      30 Post(s)
      Tagged
      0 Thread(s)
      گفت‌آورد نوشته اصلی از سوی nasimparsi نمایش پست ها
      شعر ار روز آغازش چند ویژگی داشته که داشتن وزن یکسان و قافیه دوتا از ویژگی های بنیادین اش بوده. شما می توانید این نوشتارهای موروزن زیبا! را که البته ارزش ادبی هم دارند چیز دیگری بنامید ولی شعر ویژگی هایی داشته از گذشته های دور و حقیقت تاریخی همین است

      حتی اگر همه ی مردم امروز بگویند نه خیر ما به نوشتار موزون اینچنینی شعر می گوییم باعث نمی شود حقیقت تاریخی را در نظر نگیریم. حقیقت تاریخی با بررسی اشعار (نوشته هایی که به شعر اشاره داشته اند) می گوید این نوشتارها که ورزن یکسان و قافیه ندارد شعر نیست و کسی هم که این نوشتارها را می نوسد شاعر نیست
      شما هنوز تعریف درستی از شعر نداده اید که شاعر شعر نو را در مقام شاعر نمیدانید!
      اگر اخوان ثالث شاعر نباشد حتما خامنه ای شاعر است:)))
      شعر | لغت نامه دهخدا

      هیچ کجا برای شعر تعیین نشده که حتما باید دو یا چند قافیه ی مشخص داشته باشد.همانطور که در ترجیع بند ها هم ساختار شعر گاهی تغییر میکند.
      گرچه شعر کلاسیک نمونه ی اعلا ی شعر است اما شعر نو هم با بیان و شیوه ی خاص خود توانسته در صنعت شعر به تدریج نیرو و شکل بگیرد.
      خصوصا اینکه شعر نو برای بیان مسائل و مشکلات معاصر ابداع شده و به قولی قالب نرم و آرام غزل شاید نتواند آنطور که باید به این صراحت و شجاعت از پس آن برآید.


      گفت‌آورد نوشته اصلی از سوی nasimparsi نمایش پست ها
      مانند این است که زمانی که دوربین به میان آمد شماری که توانایی نگارگری نداشته اند بیایند و بگویند این نگارگری نو است (به جای عکاسی)
      عکس و نقاشی هم هر دو تصویرند :))
      شراب اولی تر ...

    8. #16
      رهگذر
      Points: 86, Level: 1
      Level completed: 72%, Points required for next Level: 14
      Overall activity: 4.0%
      بدون وضعیت
       
      خالی
       
      nasimparsi آواتار ها
      تاریخ هموندی
      Nov 2013
      نوشته ها
      9
      جُستارها
      0
      امتیازها
      86
      رنک
      1
      Post Thanks / Like
      سپاس
      0
      از ایشان 8 بار در 6 پست سپاسگزاری شده است .
      یافتن همه‌یِ سپاسهای گرفته شده
      یافتن همه‌یِ سپاسهای داده شده
      Mentioned
      3 Post(s)
      Tagged
      0 Thread(s)
      گفت‌آورد نوشته اصلی از سوی iranbanoo نمایش پست ها
      شما هنوز تعریف درستی از شعر نداده اید که شاعر شعر نو را در مقام شاعر نمیدانید!
      اگر اخوان ثالث شاعر نباشد حتما خامنه ای شاعر است:)))
      شعر | لغت نامه دهخدا

      هیچ کجا برای شعر تعیین نشده که حتما باید دو یا چند قافیه ی مشخص داشته باشد.همانطور که در ترجیع بند ها هم ساختار شعر گاهی تغییر میکند.
      گرچه شعر کلاسیک نمونه ی اعلا ی شعر است اما شعر نو هم با بیان و شیوه ی خاص خود توانسته در صنعت شعر به تدریج نیرو و شکل بگیرد.
      خصوصا اینکه شعر نو برای بیان مسائل و مشکلات معاصر ابداع شده و به قولی قالب نرم و آرام غزل شاید نتواند آنطور که باید به این صراحت و شجاعت از پس آن برآید.



      عکس و نقاشی هم هر دو تصویرند :))
      من شعر را تعریف نمی کنم. شعر خودش تعریف دارد و بیش از 1000 سال پیشینه دارد. شما می توانید به نوشته های کهن پارسی رجوع کنید و ببنید شعر (واژه ی شعر) به چه چیزی گفته می شده از روز نخست:


      دارای قافیه
      دارای وزن (نه هر وزنی)
      دارای درونمایه های گوناگون سرشار از احساسات و یا بیان داستان و تاریخ و ..


      این نوشته های موزون امروزی که شعر نو خوانده شده تقلیدی بوده از ادبیات غرب. شماری که به هر حال توانایی این را نداشته اند شعر بگویند یا ... نام شعر نو را به این نوشته های تقلیدی داده اند


      اخوان هم تا جایی که نوشته های او دارای ویژگی های شعر است شاعر به شمار می آید. زمانی هم که نوشتار موزون زیبای ادبی می نویسند یک ادیب است و نه شاعر


      همه چیز را با هم قاتی نکنید! کسی نمی گوید این نوشته ها ارزش ادبی ندارد. سخن بر سر این است که حقیقت تاریخی می گوید شعر دارای ویژگی هایی است که باید رعایت شود.
      ------
      عکس و نگارگری تصویر است (بهره گیری از واژه ها و ادبیات در شعر و نوشته های موزون) ولی هیچ کسی نیامده عکاسی که پدیده ای نوین است را نگارگری (نقاشی) نو بخواند!

    9. #17
      سرنویسنده دوم
      Points: 45,990, Level: 100
      Level completed: 0%, Points required for next Level: 0
      Overall activity: 0%
      دستاوردها:
      First 1000 Experience Points
      ضد و نقیض
       
      سر به زیر
       
      iranbanoo آواتار ها
      تاریخ هموندی
      Nov 2012
      نوشته ها
      1,545
      جُستارها
      25
      امتیازها
      45,990
      رنک
      100
      Post Thanks / Like
      سپاس
      2,572
      از ایشان 3,738 بار در 1,364 پست سپاسگزاری شده است .
      یافتن همه‌یِ سپاسهای گرفته شده
      یافتن همه‌یِ سپاسهای داده شده
      Mentioned
      30 Post(s)
      Tagged
      0 Thread(s)
      گفت‌آورد نوشته اصلی از سوی nasimparsi نمایش پست ها
      من شعر را تعریف نمی کنم. شعر خودش تعریف دارد و بیش از 1000 سال پیشینه دارد. شما می توانید به نوشته های کهن پارسی رجوع کنید و ببنید شعر (واژه ی شعر) به چه چیزی گفته می شده از روز نخست:


      دارای قافیه
      دارای وزن (نه هر وزنی)
      دارای درونمایه های گوناگون سرشار از احساسات و یا بیان داستان و تاریخ و ..


      این نوشته های موزون امروزی که شعر نو خوانده شده تقلیدی بوده از ادبیات غرب. شماری که به هر حال توانایی این را نداشته اند شعر بگویند یا ... نام شعر نو را به این نوشته های تقلیدی داده اند


      اخوان هم تا جایی که نوشته های او دارای ویژگی های شعر است شاعر به شمار می آید. زمانی هم که نوشتار موزون زیبای ادبی می نویسند یک ادیب است و نه شاعر


      همه چیز را با هم قاتی نکنید! کسی نمی گوید این نوشته ها ارزش ادبی ندارد. سخن بر سر این است که حقیقت تاریخی می گوید شعر دارای ویژگی هایی است که باید رعایت شود.
      اگر تعریف شعر(تعریف شما یا تعریف خودش!) همین ویژگی هاییست که شما نام بردید بله شعر نو قطعا شعر است.
      چرا که هم دارای قافیه است و هم وزن و هم درون مایه
      شاعر هم دارای افکار و هنری خاص است که خود تعیین میکند با چه شیوه ای حالات خود را بیان کند و اگر شاعر توانایی چون اخوان ترجیح میدهد به جای غزل سرودن از سبک نو استفاده کند دلیل برناتوانیش نیست.
      چرا که خود همین اخوان هم غزل میسروده .
      حوزه ی ادبیات هم به حدی وسیع است که یک شاعر را بتوان از یک ادیب جدا دانست.یک ادیب لزوما ابداع گر نیست و
      در بیان و زبان مسلط و پیشرو نیست در حالیکه اینها همه ی لازمه ی شاعر بودن است.
      من فکر میکنم شما از این بابت با شعر نو مشکل دارید که چون شبیه سرایش های غرب است ممکن است اصالت شعر کلاسیک را زیر سوال ببرد.در حالیکه با وجود این سبک هم چیزی از اصالت شعر کلاسیک کم نخواهد شد و این یک سبک ماندگار و اصیل است که نه به خاطر اصالت تاریخی اش که به خاطر سبک و شیوه ی منحصر به فردش است که همچنان باقی مانده.


      گفت‌آورد نوشته اصلی از سوی nasimparsi نمایش پست ها
      عکس و نگارگری تصویر است (بهره گیری از واژه ها و ادبیات در شعر و نوشته های موزون) ولی هیچ کسی نیامده عکاسی که پدیده ای نوین است را نگارگری (نقاشی) نو بخواند!
      کسی هم به غزل نمیگوید شعر نو!
      شراب اولی تر ...

    10. 2 کاربر برای این پست سودمند از iranbanoo گرامی سپاسگزاری کرده اند:

      Alice (11-26-2013),kourosh_bikhoda (11-23-2013)

    11. #18
      رهگذر
      Points: 86, Level: 1
      Level completed: 72%, Points required for next Level: 14
      Overall activity: 4.0%
      بدون وضعیت
       
      خالی
       
      nasimparsi آواتار ها
      تاریخ هموندی
      Nov 2013
      نوشته ها
      9
      جُستارها
      0
      امتیازها
      86
      رنک
      1
      Post Thanks / Like
      سپاس
      0
      از ایشان 8 بار در 6 پست سپاسگزاری شده است .
      یافتن همه‌یِ سپاسهای گرفته شده
      یافتن همه‌یِ سپاسهای داده شده
      Mentioned
      3 Post(s)
      Tagged
      0 Thread(s)
      گفت‌آورد نوشته اصلی از سوی iranbanoo نمایش پست ها
      اگر تعریف شعر(تعریف شما یا تعریف خودش!) همین ویژگی هاییست که شما نام بردید بله شعر نو قطعا شعر است.
      چرا که هم دارای قافیه است و هم وزن و هم درون مایه
      شاعر هم دارای افکار و هنری خاص است که خود تعیین میکند با چه شیوه ای حالات خود را بیان کند و اگر شاعر توانایی چون اخوان ترجیح میدهد به جای غزل سرودن از سبک نو استفاده کند دلیل برناتوانیش نیست.
      چرا که خود همین اخوان هم غزل میسروده .
      حوزه ی ادبیات هم به حدی وسیع است که یک شاعر را بتوان از یک ادیب جدا دانست.یک ادیب لزوما ابداع گر نیست و
      در بیان و زبان مسلط و پیشرو نیست در حالیکه اینها همه ی لازمه ی شاعر بودن است.
      من فکر میکنم شما از این بابت با شعر نو مشکل دارید که چون شبیه سرایش های غرب است ممکن است اصالت شعر کلاسیک را زیر سوال ببرد.در حالیکه با وجود این سبک هم چیزی از اصالت شعر کلاسیک کم نخواهد شد و این یک سبک ماندگار و اصیل است که نه به خاطر اصالت تاریخی اش که به خاطر سبک و شیوه ی منحصر به فردش است که همچنان باقی مانده.



      کسی هم به غزل نمیگوید شعر نو!

      شعر به اصطلاح نو شعر نیست چون: وزن یکسان ندارد (شعر از روز نخست دارای وزن یکسان و مشخص بوده)
      شعر به اصطلاح نو شعر نیست چون: قافیه گاه دارد و گاه ندارد
      ---
      شاعر هم تعریف خودش را دارد. در دراز تاریخ اگر به تاریخ نزدیک به 1000 ساله ی شعر عروضی نگاه بیاندازیم می بینیم که شاعر کسی است که نوشته هایی را عرضه کرده که:
      دارای وزن یکسان و عروضی است
      دارای قافیه است
      و دارای درون مایه های گوناگون و حتی داستان و حماسه و گاه هم با درون‌مایه های احساسی است
      ---
      پس کسی که نوشته های (بدون وزن یکسان عروضی و قافیه و...) ادبی را عرضه می کند برپایه ی گواهی تاریخ و حقیقت تاریخی شاعر نیست بلکه نوشته های زیبا و ادبی موزون نوشته است
      *-*-*-*-*-*-*-*
      همان گونه که به عکسای که نوین است و مانند نگارگری دارای تصویر است نمی گویند "نگاری گری نو" به "نوشته های موزون" که پدیده ای نوین و تقلیدی از غرب است و مانند شعر دارای واژه است نمی توان گفت شعر نو

    12. #19
      بازداشت همیشگی
      Points: 47,012, Level: 100
      Level completed: 0%, Points required for next Level: 0
      Overall activity: 0%
      دستاوردها:
      First 1000 Experience PointsGot three Friends
      بدون وضعیت
       
      هیچ
       
      Alice آواتار ها
      تاریخ هموندی
      Sep 2012
      نوشته ها
      1,716
      جُستارها
      8
      امتیازها
      47,012
      رنک
      100
      Post Thanks / Like
      سپاس
      2,739
      از ایشان 4,155 بار در 1,601 پست سپاسگزاری شده است .
      یافتن همه‌یِ سپاسهای گرفته شده
      یافتن همه‌یِ سپاسهای داده شده
      Mentioned
      75 Post(s)
      Tagged
      1 Thread(s)
      گفت‌آورد نوشته اصلی از سوی nasimparsi نمایش پست ها
      شعر به اصطلاح نو شعر نیست چون: وزن یکسان ندارد (شعر از روز نخست دارای وزن یکسان و مشخص بوده)
      شعر به اصطلاح نو شعر نیست چون: قافیه گاه دارد و گاه ندارد
      ---
      پرپیداست که از شعر نو آگاهی بسنده ندارید و بر مبنای سلیقه‌ی شخصی حکم می‌دهید!
      بمن بگویید این تعریف شعر را چه کسی اختراع کرده است؟!

    13. یک کاربر برای این پست سودمند از Alice گرامی سپاسگزاری کرده اند:

      iranbanoo (11-27-2013)

    14. #20
      دفترچه نویس
      Points: 83,861, Level: 100
      Level completed: 0%, Points required for next Level: 0
      Overall activity: 99.8%
      دستاوردها:
      First 1000 Experience PointsGot three Friends
      HE
       
      Empty
       
      Dariush آواتار ها
      تاریخ هموندی
      Oct 2012
      ماندگاه
      No man's land
      نوشته ها
      3,040
      جُستارها
      30
      امتیازها
      83,861
      رنک
      100
      Post Thanks / Like
      سپاس
      3,020
      از ایشان 8,977 بار در 2,888 پست سپاسگزاری شده است .
      یافتن همه‌یِ سپاسهای گرفته شده
      یافتن همه‌یِ سپاسهای داده شده
      Mentioned
      60 Post(s)
      Tagged
      0 Thread(s)
      گفت‌آورد نوشته اصلی از سوی Alice نمایش پست ها
      بمن بگویید این تعریف شعر را چه کسی اختراع کرده است؟!
      بجای این، من یک پرسش خیلی ساده‌تر از دوستان دارم و آن اینکه به طور عینی به من نشان دهند که این چرا شعر نیست:

      بنگریدم:
      این منم!
      بنگرید و جامگانِ رشک
      بر تنِ رسانه ی نهانگزای خویش بردرید.


      بذرم از شما نبود اگر شکفت.
      ریشه م از زلالِ اشک خویش آب خورد.
      ساقه م از نسیم آهِ خویش برشکفت.
      تاجِ گل به سر کس از شمایم ارمغان نکرد.
      گَرده ای محبت ام کس از شما به سر نبیخت.
      قطره ای صفا کس از شما به پای من نریخت.
      هرگزا،
      جز به قصد زخمهای جانگزا زدن به پیکرم
      و مگر به تیغه ی روانگزِ نکوهش،
      از شما کس ام هرس نکرد.
      یاد ِ من
      به بارشی نوازش
      از شما
      هیچگاه
      هیچکس نکرد:
      از من،
      از خود من، است
      کهکشانی از شکوفه و جوانه
      که م ز پای تا به سر شکفت.
      و از شما
      دیده ی شکوفه های من ندید
      هیچگاه
      جز نگاهِ دم به دم
      باز هم
      خیره تر ز کین و تیره تر ز خشم:
      هر چه یال و بال و برگ و بارِ من
      بیشتر شکفت.

      آری،
      اینک،
      این منم:
      سروْ توتْ نخلْ سیبْ یاسْ شابلوطْ بهْ تُرَنجْ اناربنْ هلوْ صنوبری،
      گلْ فشانِ جاودان به برگ و بار ِ نوبری،
      ایستاده رو به روی تان:
      دستهای شاخسار،
      پر ز میوه های آبدار،
      مهربان،
      دراز کرده
      از چهار سو
      به سوی تان.

      بنگرید:
      بنگرید و جامگانِ رشک
      بر تنِ رسانه ی نهانگزای خویش بر درید.
      و آن زمان که آفتابِ منطقِ نیاز
      دیرمان یخِ عناد و کین درونِ سنگِ سینه آب کردتان،
      و مجاب کردتان
      کز گذشته های بی حفاظ خویش
      بگذرید،
      پا نهید پیش و
      سفره و بساط آز خویش
      زیر چتر سایه ام بگسترید و
      دستها بر آورید
      وز رسیده های نوبرانه ام
      خوش
      به کام
      بر خورید.


      باغبا
      نان تان و
      آبیا
      ران تان،
      کوچک و بزرگِ کشتکا
      ران تان،
      تا که بوده ام،
      با دو چشمِ رشک و کین به من نگاه کرده اند؛
      وی بسا که،
      بارها و بارها،
      کوشش و تلاش من تباه و
      روز و روزگارِ من سیاه کرده اند.


      بارها و بارها،
      به بهانه ی هرس،
      تیشه ام زدید:
      نه به شاخ و برگ،
      نه،
      بل، به ریشه ام زدید.


      وغریو تندر
      از خروش ِ طعن و لعن تان
      به دامن سکوت می گریخت ،
      هرزمان،
      به بارها و بارها،
      که بانگ می زدید:

      " این سترونک،
      این سر سپاه بی بران
      انگلی است
      راهجو به سوی ریشه ی تناوران:
      تا که با هزار چنگ و چنگک و دهانک مکنده،
      کامجو،
      تَنَد بر آن.
      این نهال نیست:
      این وبالِ باغ ِ ماست.
      و بدا به حالِ باغ ِ ما!
      کاین شریرِ هرزه روی
      برگ و بالِ هرزه پوی اگر به چارسوی گسترد،
      سایه زار هستن اش
      مایه ی زوالِ باغِ ماست."

      هیچ کشت ورزِ کاردانی از شما
      یارِ من نبود.
      هیچ آبیار و باغبانی از شما
      پروریدگارِ من نبود.


      هیچ باد
      هرگزم نداد
      مهربان پیامی از شما.
      هیچ بارشی سرود خوان نشد
      به سوی من
      از گلوی ناودانکی ز بامی از شما.
      هرگزم نبود و نیست هیچ وامی از شما.


      تا شنیده ام،
      نا سزا شنیده ام
      از شما.
      و نهفتی از دروج و دشمنی
      داشته است
      آنچه ها که دیده ام
      از شما.


      من،
      ولی،
      هنوز و تا همیشه با شمایم،
      ار چه هیچگاه
      از شما نبوده ام.
      ( همچنان - وز آن- که از خدایم،
      ار چه هیچگاه
      با خدا نبوده ام. )


      ای همه شما!
      هر که هر کجا!
      ناشناس و آشنا!
      بنگرید:
      سروْ توتْ نخلْ سیبْ یاسْ شابلوطْ بهْ تُرَنجْ اناربنْ هلوْ صنوبری،
      گلْ فشانِ جاودان به برگ و بار ِ نوبری،
      ایستاده سرفراز،
      زیرِ چترِ آسمانِ باز
      پنجه های خوشتراش ِ برگهایش آسمان نواز،
      بازوان و سینه ی فراخ او گشوده بر شکوهِ بی کرانگی،
      پرکشیده با نگاه تا گُمای گسترای جاودانگی...


      بنگرید.
      بنگریدم:
      اینک،
      این منم،
      که تندباد
      لانه می تَنَد
      به شاخه های توسنم.
      بنگریدم:
      اینک،
      این منم!

      این بهترین تعریفی از شعر است که من دیده‌ام:
      گره خوردگی های عاطفی اندیشه و خیال است در زبانی فشرده و آهنگین. بدینسان، در ذات شعر، دست کم سه عنصر از یکدیگر باز شناخته می‌شوند، اندیشه، خیال و زبان.
      از اسماعیل خوئی. حالا چه چیز باعث می‌شود که این تعریف در مورد شعر رد شود و تعریف شما پذیرفته شود؟ چون قدیمی است و چون شعرای 1000 سال پیش اینگونه شعر نمیگفتند؟ هر نوشته‌ای که وزن و قافیه و ردیف و سجع داشته باشد شعر است؟
      Confusion will be my epitaph
      As I crawl a cracked and broken path
      If we make it we can all sit back
      And laugh
      But I fear tomorrow I'll be crying,
      Yes I fear tomorrow I'll be crying
      .Yes I fear tomorrow I'll be crying

    15. 2 کاربر برای این پست سودمند از Dariush گرامی سپاسگزاری کرده اند:

      Alice (11-28-2013),undead_knight (11-28-2013)

    داده‌های جُستار

    کاربری که سرگرم دیدن این جُستار هستند

    هم‌اکنون 1 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 1 مهمان)

    جُستارهای همانند

    مجوز های پیک و ویرایش

    • شما نمیتوانید جُستار نوی بفرستید
    • شما نمیتوانید پیکی بفرستید
    • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
    • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
    •