دوستان ، جنابِ لینچ از ساختنِ فیلمِ Lost Highway چه میخواست بگوید؟! من هیچ سر در نیاوردم متاسفانه. البته فعلا تنها یکبار بیشتر آنرا ندیدهام.
دوستان ، جنابِ لینچ از ساختنِ فیلمِ Lost Highway چه میخواست بگوید؟! من هیچ سر در نیاوردم متاسفانه. البته فعلا تنها یکبار بیشتر آنرا ندیدهام.
Confusion will be my epitaph
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying
.Yes I fear tomorrow I'll be crying
من هم فیلم مالهالند درایو او را چندباری دیدم و فقط هربار گیجتر شدم.
"Democracy is now currently defined in Europe as a 'country run by Jews,'" —Ezra Pound
Dariush (04-22-2013)
من فکر میکنم این سبک فیلمها همچون هنر سوررئال بیش از آنکه به دنبالِ مفهوم باشند ، روی انگیزش ناخودآگاه و بازی کردن با ذهن ،سرمایه گذاری کردهاند! من تاکنون چند نقد و توضیح هم از این فیلمها خواندهام اما بیشتر گیج شدهام!
Confusion will be my epitaph
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying
.Yes I fear tomorrow I'll be crying
Russell (04-22-2013)
بجای وادادن در برابر واقعیت تلخ، بهتر است آدمی بكوشد كه واقعیت را بسود خود دگرگون كند و اگر بتواند حتی یك واژه ی تازی را هم از زبان شیرین مادری خود بیرون بیندازد بهتر از این است كه بگوید چه كنم ! ناراحتم! ولی همچنان در گنداب بماند و دیگران را هم به ماندن در گنداب گول بزند!!
—مزدک بامداد
Dariush (04-22-2013)
فیلم را طوری ساخته که هر سکانسش ذهن را به شکلی درگیرِ خود کرده و کنجکاو به اینکه چه میگذرد. بیننده هر دم به دنبالِ ارتباطِ بین دیالوگها، صحنهها ، اشیا و شخصیتهای مختلف است تا سرنخی دستگیرش شود و همین خود به نوعی لذتبخش است. فیلم هدف یا پیام ویژهای ندارد و هتا خط داستانی مشخصی ندارد و تنها یک سری رویدادِ درهم است که لابهلای آنها ارتباطهای ظاهریای وجود دارد اما هرگز چنان نیست که بتوان چیزی از آنها فهمید. اما جنبههای هنری فیلم بالا است و درخور تحسین . اما همچون دیگر شاخههای هنر که زیرشاخههای خاصشان ویژهی کسانیست که شب و روزِ خود را با آن نوع یا ژانر میگذارند، از این نوع فیلم نیز تنها عدهای قلیل و خاص لذت میبرند که با سبکهای اینچنینی به خوبی آشنا هستند و میتوانند به زوایای مختلف و هنریِ منحصر به فرد فیلم پی ببرند.
Confusion will be my epitaph
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying
.Yes I fear tomorrow I'll be crying
لینکی هم از آثار بگذارید ما هم ببینیم شاید سر درآوردیم، برایتان تعریف کنیم
آمد شدن تو اندرین گیتی چیست؟
آمد مگسی پدید و ناپیدا شد!
"Democracy is now currently defined in Europe as a 'country run by Jews,'" —Ezra Pound
مالهالند درایو لینچ بیش از حد شبیه پرسونا برگمان هست , اگر پرسونا را دیده باشید به این شباهت پی می برید . مالهالند درایو
ایرادی که بهش وارد است به نظر من بیش از حد روانشناسانه است . به طور کلی مالهالند درایو مفهوم سرنوشت را تداعی میکنه
شما در طول فیلم شخصیت گمشده زن مو مشکی را مشاهده می کنید , خود جاده سرنوشت گمشده است .
در حین فیلم تفاوت شخصیتی هر دو را میشود تفکیک کرد و هرچه به پایان نزدیک می شویم قابل تشخیص نیست تا جایی که در
یک نقطه مانند قطعات پازل ( در مالهالند جعبه آبی ) به هم گره می خورند .
فیلم برای من بیشتر جنبه های هنری زیبایی داشت , سکانس اولیه یک ماشین در تاریکی و موسیقی زیبایی که دارد واقعا حس
گمگشتگی دارد . خود لینچ هنرمند مجسمه ساز و نقاش هست اگر اشتباه نکنم که نمیتواند به این مساله بی ربط هم باشد .
هماکنون 1 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 1 مهمان)