برای نمونه، میتوان به ماجرای مشهور شدن نوازنده ـ خوانندهای اشاره کرد که با نام «دی جی حسین فسنقری»، مدتی است اسباب تفریح اهالی ایرانی این دنیای مجازی را فراهم آورده و حتی صفحهای به نام وی راه افتاده که شمار هواداران آن از هشتاد هزار تن گذشته و به گفته مدیر صفحه، هیچ ارتباطی با نقشآفرین صفحه ندارد!
همه چیز پیرامون فایلی تصویری رخ داده که از هنرنمایی نوازنده ارگی تهیه شده که در جشنی آواز میخواند، میرقصد و البته حرکات و سکناتی مفرح نشان میدهد و اینقدر راحت رفتار میکند که به جرأت میتوان گفت به مخیلهاش راه نمییافته که روزی این رفتار موجبات شهرتش را فراهم آورد؛ شهرتی که بیگمان برایش خرسندی به همراه نیاوده، چون با الفاظ و کنایاتی همراه است که گاه مرز زشتترین توهینها نیز در آن شکسته میشود.
آش اینقدر شور شده که کسی که صفحه این خواننده را راه انداخته و حتی فریم به فریم فیلم تهیه شده از این فرد را به تصویر میکشد تا لایک گرفته و شمار هواداران صفحه را افزایش دهد، نیز صدایش درآمده و پستی گذاشته مبنی بر اینکه لطفا به «استاد» توهین نکنید!
بدین ترتیب به یاری کاربرانی که فارغ از هر فکر و خیالی لایک میزنند، کل حال و احوال یک ساعتِ فردی به روزها، هفتهها و ماهها مطلب و محتوای فکاهی علیهاش تبدیل میشود و اینقدر این روند تداوم مییابد که دیگر کسی از زور خنده نتواند به این فکر کند که آیا اتفاقی درست در حال وقوع است؟!
اما هر چه شمار هواداران صفحه دیجی بیشتر میشود و در قیاس با «پسندیده شدن» صفحات مرتبط با رسانهها و افراد فاخر، فاصله نجومی نشان میدهد، رویدادهای دیگری در بستر این دنیای مجازی جریان دارد که میتواند اثرات به مراتب عمیقتری از خود به جای بگذارد، ولی در سایه بیتوجهی کاربران، نادیدنی به نظر میرسد.