وای بر شما کفار. ببینید آیا قدر جغد شعور و فهم دارید؟
www.13rajab.ir - جغد پس از عاشورا خرابه نشین شد - اهل البیت - مقالات
زیاد در اشعار عزاداری از جغد به نام خرابه نشین نام برده شده
مثلا:
سیل غمت فتاد به فکر خرابیام.
چندان که در خرابه من جغد خانه کرد.
و
جغد دلم خرابه شام آرزو کند
تا با سه ساله دخترکی گفتگو کند
و.......
حال برسی میکنیم این مطلب در روایات معصومین .....
روزی حضرت رضا علیه السلام به یکی از اصحاب فرمودند:
در زمان جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله حالت جغد چنین بود که به منازل و خانه ها و قصر ها رفت و آمد داشت، و هنگامی که اهل منزل مشغول صرف غذا می شدند به نزدیک آن ها می رفت تا به او آب و غذایی بدهند و با آنان هم غذا می شد،
سپس به جایگاه خود - روی دیوار منازل وشاخۀ درختان - بازمی گشت. اما هنگامی که حسین بن علی را شهید نمودند از آبادی خارج شد و به خرابه ها و کوه ها و صحرا ها پناه برد و چنین گفت: بد امتی هستید شما که فرزند پیامبر خود را کشتید – وقتی با فرزند پیامبر چنین کنید – هرگز بر جانم در میان شما ایمن نیستم!!!
شنیدم امام صادق علیه السلام درباره جغد فرمودند: آیا احدى از شما آن را در روز دیده است؟
محضر مباركش عرض شد: خیر ابدا در روز ظاهر نشده و تنها در شب پیدا مى گردد.
حضرت فرمودند: اما اینكه این حیوان پیوسته در خرابه ها مسكن گرفته و در آبادى نمى آید جهتش آن است كه:
وقتى حضرت امام حسین علیه السلام شهید شدند این حیوان بواسطه قسم بر خود حتم نمود كه ابدا در آبادى سكنا نكرده و منزلش تنها در خرابه ها باشد پس پیوسته در روز صائم و حزین است تا شب فرا برسد و وقتى شب در آمد از ابتداء آن تا صبح بر مصیبت حضرت امام حسین علیه السلام زمزمه و نوحه سرائى و مرثیه خوانى مى كند.
وجای دیگری فرمودند:
جغد در روز صائم بوده و وقتى افطار نمود قلبش در مصائب حضرت حسین بن على علیه السلام محزون و افسرده شده تا صبح فرا برسد.
امام صادق علیه السلام فرمودند: اى یعقوب آیا تا به حال دیده اى كه جغدى در روز آواز بخواند؟
وى گفت: خیر.
حضرت فرمودند: مى دانى چرا؟
عرض كرد: خیر.
امام علیه السلام فرمودند: براى اینكه طول روز را این حیوان صائم بوده و وقتى شب فرا رسید افطار كرده و از آنچه خداوند منان روزى او كرده استفاده نموده سپس پیوسته تا صبح بدمد بر مصائب حضرت حسین بن على علیه السلام زمزمه نموده و نوحه سرائى مى كند.
.................................................. .
اسناد :
كامل الزیارات، نجف اشرف، دار المرتضویه، 1365ش، ص99.
بحار الانوار،ج45،ص214
مستدرک الوسائل:10/258.
البکاء للحسین علیه السلام(میرجهانی): 353.
عوالم العلوم بحرانی : 17/489