روزی امام نقی (صق) عمروعاص را در کنجی گیر انداخت و می خواست دونیمش کند که عمروعاص عورت خود را نشان امام داد. امام نقی نیز کم نیاورد و ذوالنعوظ مبارکشان را نشان عمروعاص داد. عمروعاص با دیدن ذوالنعوظ امام فریادی کشید و در دم جان داد. در اینجا بود که آیه شریفه و مکروا ومکراالنقی و ان النقی خیرالماکرین بر امام نازل شد.
تکامل ژنتیکی در ائمه طهارت- زین الدین فروید