پارسیکیدن نوشته‌های درخواستی

[Mehrbod]

به صلیب میکشندت چون مسیحی بر بند
اینجا عَلَمَت میکنند تا درس عبرت کسانی شوی که جز خدای را میباورند
آرام گیر ای سرکشی های بی تاب
بگذار خموشی ِ این دیار کر کند گوش فلک را
و من اینجا..
در آغوش میکشم تمام بود و نبودن ها را
چشم بر چشمانم دوز و هیچت گلایه مکن
انگشتت را به نشانه ی پیروزی بالا بر و غره شو بر هر آنچه میپنداری از آن ِ توست
تو صلیب کش ِ مسیحی شده ای که هیچش کنایه نیست...

صلیب = ok ئه, واژه‌یِ دیگر چلیپا داریم که آنهم پارسی نیست.
مصیحی = تَرسا^[1]
علم کردن = برافراشتن, به تیغ می‌برکشند ات, درفش^[2] کردن
درس = آموزه, مایه
عبرت = پندی, آموزه‌ای, پندآموزی, اندرزی, ...
تمام = همه‌یِ ,سراسر, سرتاسر, یکسره‌یِ
فلک = آسمان, سپهر^[3]
فلک الافلاک = سپهربرین
غره = خودپسند, خودخواه, فراتن^[4], ابرتن^[5], ...
کنایه زدن = گوشه زدن
کنایه = گوشه‌زنی

به صلیب میکشند ات چون تَرساییِ بربند
اینجا درفش ات میکنند تا مایه‌یِ پند کسانی شوی که جز خدا را میباورند
بیارام ای سرکشی‌هایِ بی تاب
بگذار خموشی ِ این دیار کر کند گوش آسمان را
و من اینجا..
در آغوش میکشم همه‌یِ بود و نبود ها را
چشم بر چشمانم بدوز و هیچ ات گلایه مکن
انگشت ات را به نشانه‌یِ پیروزی بالا بر و فراتن شو بر هر آنچه میپنداری از آن ِ توست
تو صلیب‌کش ِ تَرسایی شده‌ای که هیچ اش گوشه‌زنی نیست...

پ.ن
اینجا مثلا تمام سعیم رو کردم پارسی بنگارم
البته اول نوشتم بعد میانش خواستم ویرایش پارسی کنم جز یکی دو کلمه چیزی به ذهنم نیومد

آری کمابیش همه‌یِ واژگان پارسی بود و بسیار خوبه!
«می‌باورند» بجای "باور میکنند" نیز نمایانگر کارگیری^[6] خوب و هوشمندانه بود.

هر آینه برخی واژگان را نادرست مینویسید, «بربند» سرهمه, "فرورفتن" سر همه و نیازی به جداسازی نیست, برخی دیگر
ولی بهتر است جدا شوند, مانند پسوند‌هایِ دارندگی (مالکیت): علمت میکنند —> علم ات میکنند; خود ما ذهنی سرهم میخوانیم.





----
1. ^ Tarsâ || ترسا: مسیحی Ϣiki-En christian
2. ^ Derafš || درفش: پرچم, نماد Dehxodâ, Ϣiki-Pâ, Ϣiki-En, Ϣiki-Pâ flag
3. ^ Sepehr || سپهر: کره sphere
4. ^ farâ+tan::Farâtan || فراتن: وارونه‌یِ فروتن; مغرور; خودبین ≈high-minded
5. ^ Abartan || ابرتن: مغرور MacKenzie, Ϣiki-En arrogant
6. ^ kâr+gir::Kârgir || کارگیر: مفعول Ϣiki-En object

[mosafer]

صلیب = ok ئه, واژه‌یِ دیگر چلیپا داریم که آنهم پارسی نیست.
مصیحی = تَرسا^[1]
علم کردن = برافراشتن, به تیغ می‌برکشند ات, درفش^[2] کردن
درس = آموزه, مایه
عبرت = پندی, آموزه‌ای, پندآموزی, اندرزی, ...
تمام = همه‌یِ ,سراسر, سرتاسر, یکسره‌یِ
فلک = آسمان, سپهر^[3]
فلک الافلاک = سپهربرین
غره = خودپسند, خودخواه, فراتن^[4], ابرتن^[5], ...
کنایه زدن = گوشه زدن
کنایه = گوشه‌زنی

به صلیب میکشند ات چون تَرساییِ بربند
اینجا درفش ات میکنند تا مایه‌یِ پند کسانی شوی که جز خدا را میباورند
بیارام ای سرکشی‌هایِ بی تاب
بگذار خموشی ِ این دیار کر کند گوش آسمان را
و من اینجا..
در آغوش میکشم همه‌یِ بود و نبود ها را
چشم بر چشمانم بدوز و هیچ ات گلایه مکن
انگشت ات را به نشانه‌یِ پیروزی بالا بر و فراتن شو بر هر آنچه میپنداری از آن ِ توست
تو صلیب‌کش ِ تَرسایی شده‌ای که هیچ اش گوشه‌زنی نیست...







آری کمابیش همه‌یِ واژگان پارسی بود و بسیار خوبه!
«می‌باورند» بجای "باور میکنند" نیز نمایانگر کارگیری^[6] خوب و هوشمندانه بود.

هر آینه برخی واژگان را نادرست مینویسید, «بربند» سرهمه, "فرورفتن" سر همه و نیازی به جداسازی نیست, برخی دیگر
ولی بهتر است جدا شوند, مانند پسوند‌هایِ دارندگی (مالکیت): علمت میکنند —> علم ات میکنند; خود ما ذهنی سرهم میخوانیم.

ممنون
+
دقت نکرده بودم که باید جدا نوشت
همونطور که بزبون میاریم نوشتم
و این جدا سازی برای همه این گونه صدق میکنه؟

[Mehrbod]

دقت نکرده بودم که باید جدا نوشت
همونطور که بزبون میاریم نوشتم
و این جدا سازی برای همه این گونه صدق میکنه؟

این دبیره‌یِ^[1] کنونی بیخود است و برای خود دبیره نمیگویم بهتره جدا ننویسیم, بساکه چون کارواژگان^[2] را اینجوری از
هم میگسلیم^[3]: فرورفتن یک کارواژه‌یِ سرهم هست و هنگام صرف کردن باید «می‌فرورود» بگوییم و این را سرهم‌نویسی اش بهتر می‌نمایاند.

جدانویسیِ نشانه‌هایِ دارندگی ولی تنها یک پیشنهاد^[4] بود, هیچ بایستگی‌ای ندارد.

الان یعنی این پی نوشتها رو نرم افزار انجام میده؟
یعنی نرم افزار فارسی شما رو پارسیتر میکنه؟

نه, واژگان پارسیک نوشته‌یِ مرا می‌پینویسد که خوانندگان آسانتر دریابند.

نام آن هم PN² است: PârsikNemâye PeyNevis = PN به توان دو (:






----
1. ^ Dabire || دبیره: رسم الخط Ϣiki-En, fa.wiktionary.org, Ϣiki-Pâ writing system
2. ^ kâr+vâže::Kârvâže || کارواژه: فعل Dehxodâ verb
3. ^ Gosixtan || گسیختن: فرستادن .روانه کردن Ϣiki-En, fa.wiktionary.org, Dehxodâ to emit
4. ^ piš{pišvand}+nehâdan::Pišnehâdan || پیشنهادن: پیشنهاد کردن Dehxodâ, Ϣiki-En to suggest

[mosafer]

این دبیره‌یِ^[1] کنونی بیخود است و برای خود دبیره نمیگویم بهتره جدا ننویسیم, بساکه چون کارواژگان^[2] را اینجوری از
هم میگسلیم^[3]: فرورفتن یک کارواژه‌یِ سرهم هست و هنگام صرف کردن باید «می‌فرورود» بگوییم و این را سرهم‌نویسی اش بهتر می‌نمایاند.

جدانویسیِ نشانه‌هایِ دارندگی ولی تنها یک پیشنهاد^[4] بود, هیچ بایستگی‌ای ندارد.
نه, واژگان پارسیک نوشته‌یِ مرا می‌پینویسد که خوانندگان آسانتر دریابند.

نام آن هم PN² است: PârsikNemâye PeyNevis = PN به توان دو (:

کار به بایستگیش ندارم اینطور از نظر ظاهر زیباتر هست
سعی میکنم اینگونه بنویسم (ولی بعد از چندین سال تغییر دادن عادت خودش کماکان سخت هست)
یکجا پرسیدم قسم رو
سوگند پارسی قسم هست؟قسم عربی است؟

[mosafer]

در پارسیک نیز میگفته‌اند «سوگند گرفتن» یا همان «سوگند خوردن».

و کدام بهتر هست در جمله ؟
سوگند گرفت یا خورد؟
من باب مثال (بجای این، چه پارسی هست؟)
و او سوگند خورد تا دگر راه بر اندیشه هموار نسازد
و او سوگند گرفت تا دگر راه بر اندیشه هموار نسازد
معانی اش فرق میکنه ولی اینطور نیست؟
در جمله ی اول خود ِ فرد سوگند میخورد ولی در جمله ی دوم گویا از کسی سوگند میگیرد
پس در معنی متضاد هم هستند
پس نمیشه هر کدام رو انتخاب کرد باید معنی اش در جمله مشخص شود(خودم جواب سوالم رو دادم)
و دبیره ی "سوالم رو " همین است؟

[Mehrbod]

و کدام بهتر هست در جمله ؟
سوگند گرفت یا خورد؟
من باب مثال (بجای این، چه پارسی هست؟)
و او سوگند خورد تا دگر راه بر اندیشه هموار نسازد
و او سوگند گرفت تا دگر راه بر اندیشه هموار نسازد
معانی اش فرق میکنه ولی اینطور نیست؟
در جمله ی اول خود ِ فرد سوگند میخورد ولی در جمله ی دوم گویا از کسی سوگند میگیرد
پس در معنی متضاد هم هستند
پس نمیشه هر کدام رو انتخاب کرد باید معنی اش در جمله مشخص شود(خودم جواب سوالم رو دادم)
و دبیره ی "سوالم رو " همین است؟

«سوگند خوردن» درسته, تنها در باره‌یِ واژه‌شناسی گفتیم که خوردن در آِرِشِ^[1] "خوردن و آشامیدن" نبوده, در آِرشِ امروز مرده‌یِ «خوردن و گرفتن» بوده.

"من باب مثال" هم پرسش ندارد دیگر: بنمونه, نمونه‌وار, برای نمونه, از روی نمونه, در جایگاه نمونه !!








----
1. ^ Âreš || آرش: معنی Dehxodâ, Ϣiki-En, Ϣiki-En, Ϣiki-Pâ meaning; sense

[mosafer]

"من باب مثال" هم پرسش ندارد دیگر: بنمونه, نمونه‌وار, برای نمونه, از روی نمونه, در جایگاه نمونه !!

اخه منتظر یک حرف عجیب و غریبم میگم شاید این نباشه

[Mehrbod]

اخه منتظر یک حرف عجیب و غریبم میگم شاید این نباشه

از گزافه‌گویی خوددارید (:


سرشت زبان پارسیک با ساده‌گویی و گزیده‌گویی همخوانی دارد:

ساختارشناسی زبان پارسیک - برگ 7

٭٭٭٭٭ ساده‌گویی و ساده‌نویسی

ساده گویی و ساده نویسی رهگشای زبان پارسی است.

در گذشته به ما یاد میدادند كه غلنبه سلمبه بنویسیم كه نشانگر "سواد" مان باشد. برای نمونه میگفتند: "واضح و مبرهن و هویداست كه گاو حیوان مفید فایده و سودمندی است"!! كه همان چم را میرساند كه گزاره ی زیبای ساده: "روشن است كه گاو جانور سودمندی است".

آوردن چند واژه با همان چم، یكی از بدبختی های زبان پارسی شده است كه شما زادمان نوین ( نسل جدید) باید از ان بپرهیزید. در انگلیسی و آلمانی هم كه زبان های دانش و فلسفه هستند هم چنین كاری نمیكنند!. به این گزاره نگاه كنید:

"معرف حضور انورتان هست كه حاج حسن اقا به مرگ مفاجات بدرود حیات گفته و از دنیای فانی بسوی دار باقی شتافته و روی در نقاب خاك كشید!!".

خوب اگر این گزاره را به رایانه ی آگاهی پرداز بدهند،
تنها آگاهی درونی سودمندی كه پیدا میكند این است كه:

"حسن مرد"!.

خوب هرآینه ما رایانه نیستیم و میتوانیم و باید اندكی ادبی تر
بنویسیم و برای همین بسنده هست كه برای نمونه بنویسیم:

" آگهی دارید كه حسن اقا ناگهان درگذشت".

این یكی دیگر از فند های پارسی نویسی است كه زبان ما را آگاهی رسان تر و استوار تر و بی پیرایه تر و آسانتر برای یادگیری، و برای دانشیك شدن، آماده تر میكند. سپاسگزارم.

AS

Pinnwand-Fotos | Facebook

[mosafer]

از گزافه‌گویی خوددارید (:


سرشت زبان پارسیک با ساده‌گویی و گزیده‌گویی همخوانی دارد:

ساختارشناسی زبان پارسیک - برگ 7

٭٭٭٭٭ ساده‌گویی و ساده‌نویسی

ساده گویی و ساده نویسی رهگشای زبان پارسی است.

در گذشته به ما یاد میدادند كه غلنبه سلمبه بنویسیم كه نشانگر "سواد" مان باشد. برای نمونه میگفتند: "واضح و مبرهن و هویداست كه گاو حیوان مفید فایده و سودمندی است"!! كه همان چم را میرساند كه گزاره ی زیبای ساده: "روشن است كه گاو جانور سودمندی است".

آوردن چند واژه با همان چم، یكی از بدبختی های زبان پارسی شده است كه شما زادمان نوین ( نسل جدید) باید از ان بپرهیزید. در انگلیسی و آلمانی هم كه زبان های دانش و فلسفه هستند هم چنین كاری نمیكنند!. به این گزاره نگاه كنید:

"معرف حضور انورتان هست كه حاج حسن اقا به مرگ مفاجات بدرود حیات گفته و از دنیای فانی بسوی دار باقی شتافته و روی در نقاب خاك كشید!!".

خوب اگر این گزاره را به رایانه ی آگاهی پرداز بدهند،
تنها آگاهی درونی سودمندی كه پیدا میكند این است كه:

"حسن مرد"!.

خوب هرآینه ما رایانه نیستیم و میتوانیم و باید اندكی ادبی تر
بنویسیم و برای همین بسنده هست كه برای نمونه بنویسیم:

" آگهی دارید كه حسن اقا ناگهان درگذشت".

این یكی دیگر از فند های پارسی نویسی است كه زبان ما را آگاهی رسان تر و استوار تر و بی پیرایه تر و آسانتر برای یادگیری، و برای دانشیك شدن، آماده تر میكند. سپاسگزارم.

AS

Pinnwand-Fotos | Facebook

اون پیک رو جدی گفتم گزافش کجا بود؟
از مدتی که بیشتر دقت میکنم به پارسی نوشتن و خواندن واقعا برام جای تعجبه که برخی الفاظ هتا(یا حتا؟) به گوشم هم نخورده
این چند روز اخیر شک میکنم به تمام لغاتی که آموختم چون یکی یکی رد میشن از نظر پارسی
پرسشی که مطرح میکنم بخاطر همین هست اگر نه این جستار تنها جستاری هست که واقعا دوستش دارم و لذت میبرم از خواندن اش (درسته؟)پس گزافه ای نخواهم گفت
میبینید که گاهی مابین صحبت معمولی هم سوال ام رو میپرسم چون سعی میکنم عمیقا در ذهنم بمونه
+
این نوع حرف ها که ظاهرا زیباتر میکند متن را، بیشتر مناسب قطعات ادبی هست نه خبر مرگ و زاد روز
گاهی تفسیر موضوعی کوتاه در چندین خط بر زیبایی اش میافزاید
یا نه، کلا ساده گفتن بهتر هست؟

[mosafer]

سپاس
+
آموزاندن میتواند به معنای آموزش دادن هم باشد؟
یکجا برساختن رو آموزش دادن معنا کردید