وقتی صنعتی دچار رکود میشه یعنی مشتری برای تولیدات صنعتیش وجود نداره.
مردمش بیکار و گرسنه و فقیر میشن. این بدبختی رو تا یک جایی میشه تحمل کرد.
از آنجایی که شکم گرسنه ی آدمیزاد دین و ایمان نداره, آدم ها هم بعد از گرسنگی کشیدن زیاد, برمیگردن به دیفالت حیوانی خودشون و وحشی و درنده میشن. پس تا اینجا ما تعداد بسیار زیادی سرباز گرسنه و با انگیزه برای جنگ داریم.
از آنطرف هم یک خط تولید صنعتی ورشکسته رو میشه به راحتی تغییر کاربری داد و به خط تولید تسلیحات نظامی تبدیل کرد. مشتری دست به نقد هم داره که اسمش ارتش هست.
ارتش با فرمان دولت به کشورهای همسایه حمله میکنه و منابعشون رو غارت میکنه و به کارخانه های صنعتی تزریق میکنه تا تسلیحات نظامی تولید کنند.
کارخانه های صنعتی هم اکنون با جدیت و انگیزه ی دوچندان به تولید ادامه میدن.
تورم به شکل معجزه آسایی از بین میره و درآمد ها بالا میره و مردم در حد ایمان, حاکمیت رو میپرستند و بسیار خوشحال و از این وضعیت راضی هستند.