گفتگو پیرامون کمونیسم و سوسیالیسم

[sonixax]

فروش نیروی کار به چه کسی؟ طبیعت که نیروی کار شما را نمیخرد, پس میماند,

سرمایه‌داری که نیروی کار شما را میخرد.

سرمایه‌دار چگونه نیروی کار شما را میخرد؟

به شما پول میدهد.

این پول را سرمایه‌دار از کجا آورده؟

خودتان و دیگران کار میکنید, بخشی از بهره‌یِ کار اتان را سرمایه‌دار به جیب زده و بخشی را بچهره‌یِ دستمزد به شما برمیگرداند!

باز هم که رفتید سر خط !
سرمایه داری مثل بیل گیتس به تنهایی کاری کرده که میلیونها مهندس و کارگر و ... نتوانسته اند بکنند پس به درستی شایستگی ثروتی که دارد را دارد .
هم چنین شما کاری بکنید به ارزش X تومان بفروشید به من ، من بروم یکی دیگه رو پیدا کنم 2x بهش بفروشم بهره کشی از شما نشده . این مساله ساده رو نمیدونم چرا شما نمیتونید درک کنید .

این کار کشیدن از دیگران و بهره‌بردن از دسترنج آنها همان «بهره‌کشی» است.
روشن هم نمودیم و پذیرفتید که همین امروز هم سرمایه‌دار دارد با گذاشتن سرمایه در یک ساختمان‌سازی,
مردم را به ابزار کار میبندد تا برای نمونه برای سودآوریِ وی فرقون[٢] بکشند و آجر بالا بیاندازند (هتّا در
آلمان), یا جای دیگر کارفرما با گذاشتن سرمایه, کارمندان را به میز میبندد تا برای وی کار
کنند و همه‌یِ اینها تنها چهره‌هایِ نرم و سختی از فرایندی یکسان به نام «بهره‌کشی» میباشند.

اگرنه اینکه بهره‌ده دربرابر کار خود چیزی هم دریافت میکند پاسخی
نیست, چه که برده هم دربرابر کار خود خوراک و سرپناه دریافت مینموده.

در نظامهای کمونیستی همواره میزان مزدی که پرداخت میشود از هر نظام سرمایه داری کمتر است ! پس طبق استدلال خودتان بهره کشی در نظام کمونیستی بیشتر است !!! این نظام که دیگر دفاع ندارد !!!

اینکه کسی یکزمان[٣] بهره‌ده و بهره‌کش باشد هم چیز ویژه یا فراهنجاری
نیست که نمونه آورده ‌بوده‌اید و دگرسانی‌ای[٤] در گفته‌های ما نمیدهد.

نگرفتید ! ما گفتیم صاحب سرمایه و کارگر هر دو یکی باشند (در یک زمان) نه در دو زمان مختلف .
همانی که کسرا گفته . پس سخن شما پوچ است .

[مزدك بامداد]

[sonixax]

بیجاست، هنوز درنیافتید که زمانی که دولت کارگری باشد،
این پولهای گردآمده در راه بهزیستی[١] کارگران و پدافند[٢] از
آنان بکار بسته میشود.بهره کشی به این میگویند که کسی
کار کند و کس دیگر از کار او چاق و بهروز شود.
بزبان دیگر، خود کارگران بخشی از مزدهایشان را کنار
میگذارند که با ان، راه و دبستان و کارخانه و ماهواره
و ... برای زندگی بهتر خودشان بسازند!

زرشک !
تایتانیک دختره بود یا پسره ؟
ما داریم میگوییم در نظامهای کمونیستی کارگر به کار وادار میشود و سپس از پولی که از کارش به دست می آید برای سرکوب خودش استفاده میشود و حکومت روز به روز چاق تر و قوی تر میشود و جامعه روز به روز ضعیف تر و در پیتی تر (بر خلاف یک نظام سرمایه داری درست و حسابی که نمونه هایش همین امروز هم وجود دارند و در افسانه ها نباید دنبالشان گشت).
تمام نمونه های کمونیستی تا کنون غیر از این نبوده اند (و باز بر خلاف یک نظام سرمایه داری درست و حسابی که نمونه هایش همین امروز هم وجود دارند و در افسانه ها نباید دنبالشان گشت).

[Theodor Herzl]

موشک ، بمب و آدم فضا فرستادن نشانه‌ پیشرفت و ابر قدرتی‌ نیست وقتی‌ مردم از گرسنگی در حال مرگ هستند. یکی‌ از فامیل‌های نزدیک من از سازمان فداییان اکثریت بود که در دههٔ ۸۰ به شوروی رفته بود ، حتی دستمال توالت هم سهمیه بندی بود به اندازه کافی‌ نداشتند توی خونه‌های سازمانی که روی بتن باید میخوابیدند توی مسکو! عین برده روزی ۱۲ ساعت کار می‌کشیدند ازشون برای همون زمان کاری یک کارگر توی آمریکا ۲۰ برابر حقوق می‌گرفت ، حالا کی‌ اینجا بیشتر بهره کش است؟

[Theodor Herzl]

همینطور هم نگویید که نمی‌شود عضو سازمان اکثریت بود و خواستار مبل بود! مثل مسلمان‌ها نباشید که به مسلمان بودن یا در این مورد به سوسیالیست بودن بقیه شک کنید! من هم گریه می‌کنم وقتی‌ اوضاع آمریکا را میبینم ولی‌ بیشتر گریه می‌کنم وقتی‌ میبینم افرادی که در جبهه من و چپ هستند اینگونه در توهم زندگی‌ میکنند و دلشان برای یک سیستم خونخوار مثل شوروی تنگ میشود ، سرمایه داری فاشیسم نوین است ولی‌ منجلابی مثل شوروی جواب آن نیست! باید ما دشمنان سرمایه داری عیب‌های خود را ببینیم و متوجه بشویم که کجا اشتباه کردیم که شوروی شکست خورد و آمریکا زنده ماند!

[Mehrbod]

[مزدك بامداد]

[Theodor Herzl]

بیجاست، کسی که پای در راه نبرد با سرمایه داری مینهد و خود را "فدایی" هم مینامد، باید
اماده ی هرگونه از جان گذشتگی باشد، چرا که بهره کش هرگز بخشایشی[١] در سزای کمونیستها
نکرده و نخواهد داشت و سرسخت ترین دشمنان سرمایه داران، همانا کمونیست ها میباشند.
من خودم در جاهایی به ناچار به سر برده ام که آپارتمان بتونی ! در برابرش کاخ است.
این یارو باید یک هفته دستکم در غار و کوهستان میخوابید و چیزی جز نان سخت تر از
سنگ بدستش نمیرسید و از چاله های اب باراب آب میخورد تا میدانست که از یک آپارتمان
بتونی که در دسترس ایشان ، که پناهنده ی شوروی بوده، نهاده اند، گله و زاری ننماید.
بیشتر این فداییان( پس از ١۳۵۷) جوانان خانواده های خورده بروژوا بودند که پوشیدن
کت جر خورده و گذاشتن سبیل کمونیستی برایشان گیرا بود و دختر ها هم میپسندیدند و
طبیعطا ً به خورشت بادنجام مامان هم خو گرفته بودند. زمین که روزگار سخت پیش آمد،
بجای اینکه سپاسگزار باشند در شوروی جانشان از مرگ و به دار آویختن گروهی مانند
١۳۶۷ ، رها شده است، از نبود مبلمان و کاغد توالت گله میکنند! نمیدانم چرا آفتابه شان
را به همراه نبرده بودند! گویا اکنون، پناهنده شدن، برابر این شمرده میشود که برویم به
ما خانه ی خوب و ماهیانه ی خوب و خوراک خوب و بهداشت و ،، بدهند، کار هم نکنیم !

پس هرکه بگوید بالای چشم دایی یوسف ابرو است برای کس کردن رفته کمونیست شده است و سوسیالیست واقعی‌ نیست؟درجه سوسیالیست بودن یک نفر با تعداد بخیه‌های پارگی ماتحت در راه طبقه کارگر باید سنجیده بشود؟ همان زمان که این جوانان فدایی که به سراب شوروی فرار کرده بودند دوستان خود را می‌دیدند که به هلند ، فرانسه و انگلیس رفته بودند و آنها را با خود مقایسه میکردند ، تازه اوضاع کسانی‌ که به مسکو رفته بودند ۱۰۰ برابر از کسانی‌ که K.G.B به آزربایجان ، تاجیکستان و دیگر جمهوری‌ها میفرستاد بهتر بود!

[kourosh_bikhoda]

تازه ، چم[٢] بهره کشی را هم نمیدانید: بهره کشی برابر این است که یکی کار کند و
یکی دیگر از دسترنج او بخورد

من یه تعریف بهتر دارم براتون: بهره کشی یعنی به مراتب مزد کمتر از اون چیزی که باید رو به فرد بپردازند.

نه، هندوراس و السالوادور و گواتمالا و لیبی و پاکستان و بولیوی و ... هم
سرمایه داری هستند و همه ی اینها سر پی سرمایه داری دچار بدبختی

تلاش خوبی بود. ولی قبلن هم تذکر دادم که وجه مشترکشون سرمایه داری هست. پس چیزی که باعث فرقشون شده این وجه مشترک نیست. وجوه غیر مشترک هست. باز یه صفحه دیگه که بگذره همینو طوطی وار تکرار کنید. نه؟

کسی که پای در راه نبرد با سرمایه داری مینهد و خود را "فدایی" هم مینامد، باید
اماده ی هرگونه از جان گذشتگی باشد

عرض نکردم شبیه اسلامیون هستید شما.
انقلاب تخمی ترین چیزیه که هم شما هم اسلامیون بهش اعتقاد دارید. انقلاب هم یعنی ترکمال و کشته دادن. در حالیکه شاید مهمترین اصل در مبارزات سیاسی "بقاء فرد" باشه.

[مزدك بامداد]