درود
ولی برخی چیزها نیازمند سنی خاص هستنوشته اصلی از سوی Mehrbod
ما هر چند ماهی یکبار برنامه ی خرید کتاب داریم(که باید انجام دهیم)
بچه ها اجازه دارند هر کتابی که خود میپسندند انتخاب کنند
ولی برخی کتابها را خودمان انتخاب می کنیم برای آنها
وقتی من ِ مادر بدانم چه نوع کتابی بهتر هست برای آنها ،آن را هم تهیه می کنم
البته اکثر کتابهایی که برای آنها تهیه کردم بیشتر داستان هست (قصه هایی که هر شب باید بخوانم قبل خواب)از قبیل کلیه و دمنه،قابوس نامه ،گلستان و مُلستان،شیخ عطار،مثنوی مولوی و....
هر فرد همانگونه که اثر انگشتش با دیگری متفاوت ست شخصیتش نیز چنین ست
اگر کودک را از هفت دولت آزاد بگذاری حتما سراغ کتابخانه ای نمی رود که اجازه دارد.
چگونه می توان مطمئن بود اگر کودک را آزاد بگذاری بهتر ست؟
نباید کمکش کرد؟
کودک نیمی از روز خود را با همسن و سالهایش هست و گاه بازی می کند
پسر من تا بحال با کودکان همسایه بازی نکرده(اصلا نمیشناسمشان )
چرا دروغ؟نمی توانم اجازه دهم او دوستانش را در کوچه پیدا کند و بر سر و کله ی هم بزنند.
جدای از مدرسه در شترنگ و گاهی پارک همبازی های خود را دارد.
شاید تا مدتها این نیاز را در خود نبیند و حتی تنبلی کند
زبان از دبیرستان شروع می شود به نظرم خیلی دیر ست
البته آموزشگاهی که می رود کمی بهتر از سایر مشابهش هست (کانون زبان ایران)
+
گمان می کنید منزل ما شبیه یک پایگاه نظامیست ؟
دوست دارم بچه ها هر کاری را با برنامه انجام دهند ولی سختگیری هم نمی کنم
اکثرا سوالاتی که میپرسند را با آزمایش کردن به جواب می رسند.حتی اگر شده هفته ها هم وقت صرف کنیم(مثل رشد یک لوبیا)
همیشه سعی می کنم به تمام خلاقیتهایشان احترام بگذارم و برایم ارزشمند باشد حتی شده قصه ساختن در حد ِ چند جمله.
آنها از نظر خود مخترعان بزرگی هستند که توانسته اند چیزهای زیادی اختراع کنند
پاسخ با گفت‌آورد
